Orzeł białobrzuchy
Orzeł białobrzuchy[5], wojownik białobrzuchy[6] (Aquila africana) – gatunek dużego ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Afrykę. Nie jest zagrożony wyginięciem.
| Aquila africana[1] | |||
| (Cassin, 1865) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
orzeł białobrzuchy | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
- Systematyka
Bywał umieszczany w rodzajach Spizaetus, Hieraaetus, często także w monotypowym rodzaju Cassinaetus. Badania molekularne dowiodły jednak, że jest blisko spokrewniony z kilkoma orłami z rodzaju Aquila[2]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][7].
- Morfologia
Długość ciała orłów białobrzuchych wynosi od 50 do 61 cm; masa ciała samców 938–1049 g, jednej zważonej samicy 1153 g; rozpiętość skrzydeł 103–113 cm[2].
- Zasięg występowania
Jego zasięg występowania rozciąga się od Sierra Leone i Liberii na wschód po Demokratyczną Republikę Konga i zachodnią Ugandę. Ptaki tego gatunku stwierdzono również w północno-zachodniej Angoli, kilkukrotnie w zachodniej Kenii, a raz w górach Udzungwa w Tanzanii[2].
- Ekologia i zachowanie
Orzeł białobrzuchy to nierzucający się w oczy ptak zamieszkujący nizinne lasy deszczowe. W Wybrzeżu Kości Słoniowej występuje zarówno w lasach pierwotnych, jak i wtórnych, jest zdolny do przeżycia również na plantacjach[3]. Preferencje żywieniowe tych orłów są słabo poznane; zjadają ptaki, wiewiórki (odnotowane w zawartości żołądków), z obserwacji wynika, że jedzą również węże[2]. Wiadomo, że buduje gniazda na wysokich drzewach. W Zimbabwe stwierdzono rozród od kwietnia do sierpnia, w Ugandzie stwierdzano próby rozrodu od października 1980 do stycznia 1981, w Ghanie obserwowano wyrośnięte pisklę w grudniu; w Liberii para była widziana przy budowie gniazda w październiku i listopadzie, a następnie w latach 1981–1984 z podrośniętym pisklęciem (od marca do maja)[3].
- Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje orła białobrzuchego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji, według szacunków, zawiera się w przedziale 670–6700 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Aquila africana, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Kemp, A.C. & Kirwan, G.M.: Cassin’s Hawk-eagle (Aquila africana). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2016)].
- ↑ a b c Cassin's Hawk-eagle. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund. [dostęp 2016-03-01].
- ↑ a b Aquila africana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-09].
- ↑ P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40, zeszyt specjalny, 1999.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-09]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).