Ostrzeń (Cynoglossum L.) – rodzaj roślin z rodziny ogórecznikowatych. Obejmuje ok. 75[4][5]–83[6] gatunków. Są to rośliny jednoroczne, dwuletnie lub byliny[7] występujące głównie na rozległych obszarach Azji, 11 gatunków rośnie w Europie, nieliczne gatunki rosną w górach wschodniej Afryki i na południowym krańcu tego kontynentu[4]. W Polsce jako gatunek rodzimy występuje jeden gatunek – ostrzeń pospolity C. officinale. Poza tym obecny bywa jako przejściowo dziczejący ostrzeń drobnozadziorkowy C. microglochin[8].

Ostrzeń
Ilustracja
Ostrzeń pospolity
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rodzina

ogórecznikowate

Rodzaj

ostrzeń

Nazwa systematyczna
Cynoglossum L.
Sp. Pl. 134. 1753
Typ nomenklatoryczny

Cynoglossum officinale L.[3]

Rośliny te zasiedlają najczęściej tereny otwarte, kamieniste zbocza, widne lasy[4]. Kilka gatunków, a zwłaszcza ostrzeń powabny Cynoglossum amabile, uprawianych bywa jako rośliny ozdobne. Ostrzeń pospolity wykorzystywany był jako roślina lecznicza, a jego młode liście spożywano w postaci sałatek[9].

Morfologia

edytuj
 
Ostrzeń pospolity
 
Pokrój (Cynoglossum borbonicum)
Pokrój
Najczęściej byliny, rzadziej rośliny jednoroczne i dwuletnie osiągające zwykle do 60 cm wysokości[4].
Liście
Skrętoległe, pojedyncze, owłosione[4]. Liście odziomkowe i dolne łodygowe zwykle długoogonkowe[5]. Poza tym liście łodygowe siedzące z wyraźną centralną wiązką przewodzącą[4].
Kwiaty
Zebrane w szczytowe lub wyrastające w kątach liści wierzchotki, czasem rozgałęzione[5]. Kwiaty 5-krotne, niebieskie, fioletowe, purpurowe do czerwonawych, rzadko białe, osiągające 8 mm średnicy[4][5]. Działki kielicha zrośnięte tylko u nasady. Płatki korony zrośnięte u nasady w krótką rurkę z łuskowatymi osklepkami w gardzieli[4]. Końce płatków rozpostarte i zaokrąglone tworzą koronę kółkową do dzwonkowatej[5]. Pręciki równej długości, zwykle krótsze od rurki korony, ich nitki są bardzo krótkie, a pylniki krótkie. Zalążnia górna, czterokomorowa, z pojedynczą szyjką słupka jeszcze krótszą od pręcików[4].
Owoce
Rozłupnie rozpadające się na cztery rozłupki pokryte haczykowatymi kolcami[4][5].

Systematyka

edytuj

Rodzaj należy do podplemienia Cynoglossinae, plemienia Cynoglosseae w obrębie podrodziny Cynoglossoideae w rodzinie ogórecznikowatych (Boraginaceae)[10].

Wykaz gatunków[6]

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-22] (ang.).
  3. Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-01-28].
  4. a b c d e f g h i j Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 245. ISBN 0-333-74890-5.
  5. a b c d e f Cynoglossum Linnaeus. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2019-01-10].
  6. a b Cynoglossum. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2019-01-10].
  7. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  8. a b Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 67, ISBN 978-83-62975-45-7.
  9. David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 266, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  10. Genus: Cynoglossum L.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2019-01-10].