Otto Struve
Otto Ludwikowicz Struve (ros. Отто Людвигович Струве, ur. 12 sierpnia 1897 w Charkowie, zm. 6 kwietnia 1963 w Berkeley) – amerykański astronom pochodzenia rosyjskiego.
| Planetoida | Data odkrycia[1] |
|---|---|
| (991) McDonalda | 24 października 1922 |
| (992) Swasey | 14 listopada 1922 |
ŻyciorysEdytuj
Pochodził z rodziny wykształconych Niemców bałtyckich. Jego pradziadkiem był Friedrich Georg Wilhelm von Struve, dziadkiem Otto Wilhelm von Struve, zaś ojcem Gustaw Ludwig Wilhelm von Struve (wszyscy byli astronomami).
W 1914 roku rozpoczął studia astronomiczne na uniwersytecie w Charkowie, ale przerwał je wybuch I wojny światowej. W czasie wojny domowej walczył po stronie Białych. Po ich porażce wyemigrował do Turcji.
W 1921 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, tam podjął pracę w Obserwatorium Yerkes. W 1923 roku uzyskał doktorat na Uniwersytecie Chicagowskim. W 1927 uzyskał obywatelstwo amerykańskie i objął funkcję dyrektora Obserwatorium Yerkes. W latach 1932–1947 profesor uniwersytetu w Chicago. Założył i został dyrektorem McDonald Observatory, w stanie Teksas. W latach 1952–1955 był prezesem Międzynarodowej Unii Astronomicznej[2].
Prace jego poświęcone są spektroskopowym badaniom gwiazd i materii międzygwiezdnej. Wykazał, że rozszerzenie wodorowych linii w widmach gwiazd typów B i A jest związane ze zjawiskiem Starka. Prowadził badania nad rozmieszczeniem gazu międzygwiezdnego w Galaktyce. Wysunął nową hipotezę ewolucji gwiazd i opisał to w pracy Stellar Evolution (1950).
Wyróżnienia i upamiętnienieEdytuj
- Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego (1944)
- Medal Bruce (1948)
- Medal Henry’ego Drapera (1949)
- Prix Jules-Janssen (1954)
- Henry Norris Russell Lectureship (1957)
- Jego imieniem nazwano planetoidę (2227) Otto Struve[2]. Krater Struve na Księżycu upamiętnia trzech astronomów z rodziny Struve[3].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Discovery Circumstances: Numbered Minor Planets (1)-(5000). [w:] Minor Planet Center [on-line]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2014-06-15. [dostęp 2014-07-01]. (ang.).
- ↑ a b (2227) Otto Struve w bazie Minor Planet Center (ang.)
- ↑ Struve on Moon. [w:] Gazetteer of Planetary Nomenclature [on-line]. IAU, USGS Astrogeology Science Center, NASA. [dostęp 2022-08-29]. (ang.).
Linki zewnętrzneEdytuj
- Kevin Krisciunas: Otto Struve 1897–1963. [w:] Biographical Memoir [on-line]. National Academy of Sciences, 1992. [dostęp 2014-07-01]. (ang.).
- Балышев М.А. Отто Людвигович Струве (1897-1963). Москва: Наука, 2008. 526 с.
- Artemenko T., Balyshev M., Vavilova I. The struve dynasty in the history of astronomy in Ukraine. Kinematics and Physics of Celestial Bodies. 2009. Vol. 25 (3). P. 153-167.
- Балышев М.А. Из истории Харьковской обсерватории: биографические очерки. В Кн.: 200 лет астрономии в Харьковском университете / Под. ред. проф. Ю.Г.Шкуратова. Харьков: Издательский центр ХНУ имени В.Н.Каразина, 2008. С. 99-154.
- Балишев М.А. Наукова біографія академіка О.Л.Струве: проблеми відтворення, аналіз бібліографії та джерел (2008). Наука і наукознавство. 2008. №2. С. 111-120.
- Балышев М.А. Sic transit gloria mundi: Жизнь и творчество Отто Людвиговича Струве (1897-1963). Историко-астрономические исследования / Институт истории естествознания и техники им. С.И. Вавилова РАН. Москва: Наука, 2007. Т.ХХХІІ. С. 138-206.
- Балышев М.А. Отто Людвигович Струве. Curriculum vitae: историко-биографическое исследование (2005). Харьков: СПДФО Яковлева, 2005. 150 с.
- Балышев М.А. Отто Людвигович Струве. Документально-биографический очерк. UNIVERSITATES. Наука и Просвещение. 2004. №3. С. 30-39.