Paraplakodus
(Przekierowano z Paraplacodontidae)
Paraplacodus (z gr. "prawie plakodus") jest nazwą rodzajową plakodonta żyjącego w środkowym triasie (anizyk i ladyn, około 245-230 milionów lat temu). Jego szczątki odkryto w północnych Włoszech, a nazwę nadał mu Bernard Peyer.
Paraplacodus | |||
Peyer | |||
Okres istnienia: Anizyk-ladyn 245–230 mln lat temu | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Paraplacodus | ||
Gatunki | |||
|
Paraplakodus, jak wszystkie plakodonty, był zwierzęciem wodnym. Długość jego ciała wynosiła 1,5 metra. Żywił się prawie wyłącznie skorupiakami, na co wskazują jego zęby. Szczęka górna wyposażona była w trzy, a żuchwa w dwa rzędy wystających zębów. Ponadto zwierzę zaopatrzone było w zaokrąglone zęby, służące do miażdżenia skorupek.
Grube żebra tworzyły prawie kwadratową w przekroju klatkę piersiową zwierzęcia, która pozwalała paraplakodusowi pozostawać blisko dna w czasie polowania.
Bibliografia
edytuj- Dixon D., The Complete Book of Dinosaurs. Hermes House 2006.