Park Narodowy Garamba

park narodowy Demokratycznej Republiki Konga

Park Narodowy Garamba (fr. Parc national de Garamba) – park narodowy w Demokratycznej Republice Konga. Został założony w 1938 roku jako drugi park narodowy w Afryce.

Park Narodowy Garamba
Ilustracja
Widok lotniczy parku
park narodowy
Państwo

 Demokratyczna Republika Konga

Data utworzenia

1938

Powierzchnia

4920 km²

Położenie na mapie Demokratycznej Republiki Konga
Mapa konturowa Demokratycznej Republiki Konga, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Park Narodowy Garamba”
Ziemia4°00′N 29°15′E/4,000000 29,250000
Strona internetowa
Park Narodowy Garamba[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
ilustracja
Państwo

 Demokratyczna Republika Konga

Typ

przyrodniczy

Spełniane kryterium

VII, X

Numer ref.

136

Region[b]

Afryka

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1980
na 4. sesji

Obiekt zagrożony

1996

W parku żyła ostatnia populacja nosorożców białych podgatunku północnego (Ceratotherium simum cottoni), która zanikła w wyniku kłusownictwaMiędzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uważa, że dziko żyjące nosorożce białe podgatunku północnego najprawdopodobniej wyginęły[1].

W 1980 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a od 1996 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa w zagrożeniu.

Położenie

edytuj

Park znajduje się w północno-wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga przy granicy z Sudanem[2], w Prowincji Wschodniej[3]. Położony na wysokości od 700 do 1065 metrów obejmuje ochroną rozległe płaskowyże i mokradła w depresjach[2]. Zajmuje powierzchnię 4 920 km²[2][a].

Historia

edytuj

Park Narodowy Garamba został utworzony w północno-wschodniej części Konga Belgijskiego dekretem królewskim 17 marca 1938 roku[5]. Jest drugim – po Parku Narodowym Wirunga – najstarszym parkiem narodowym w Afryce[6].

Zajmował powierzchnię 4000 km²[5]. Głównym celem parku była ochrona dwóch zagrożonych gatunków: nosorożca białego (Ceratotherium simum cottoni) i żyrafy kongijskiej (Giraffa camelopardalis ssp. Congoenis)[5]. W parku utworzono stację udomowiania słoni dla pracy w rolnictwie[5].

W 1980 roku park został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO[7], a od 1996 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa w zagrożeniu[8].

Flora i fauna

edytuj

Park charakteryzuje się wyjątkową bioróżnorodnością[3].

W jego południowej części występują sawanny[3]. Wzdłuż rzek Dungu i Garamba rozciągają się rozległe lasy galeriowe[3]. Północną część porastają m.in. lasy galeriowe, gęste suche zarośla, a gdzieniegdzie występują tereny podmokłe[3]. Na obrzeżach parku znajdują się obszary łowieckie zdominowane przez krzewiaste sawanny oraz drzewiaste sawanny i lasy[3].

Na terenie parku występują m.in.: nosorożce afrykańskie, słonie afrykańskie, pantery, lwy, żyrafy, hipopotamy nilowe, bawoły afrykańskie, bawolce krowie, koby żółte i guźce. Sawanny zamieszkują m.in. Antylopowiec koński i żyrafa kongijska (gatunek endemiczny)[3]. W lasach galeriowych żyją m.in. szympansy, pawiany, dujkery, bongo leśne, dzikany i dzikacze leśne[3].

Na południu parku znajduje się stacja słoni Gangala-Na-Bodio, jedna z niewielu tego rodzaju na świecie, gdzie udomowione słonie wykorzystywane są w leśnictwie[2].

Przyroda jest zagrożona ze względu na kłusownictwo i trwające konflikty zbrojne w kraju i państwach sąsiednich[3][6]. W latach 70. XX w. na terenie parku żyło 22 tys. słoni – obecnie wskutek zorganizowanego kłusownictwa celem pozyskania kości słoniowej – ich populacja spadła do mniej niż 1200 osobników[4]. Na początku lat 2000. zanikła również ostatnia dzika populacja nosorożców białych podgatunku północnego (Ceratotherium simum cottoni)[4]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uważa, że dziko żyjące nosorożce białe podgatunku północnego najprawdopodobniej wyginęły[1].

Zobacz też

edytuj
  1. Według organizacji African Parks, która od 2005 roku zarządza parkiem na zlecenie Kongijskiego Instytutu ds. Ochrony Przyrody (fr. L’Institut Congolais pour la Conservation de la Nature), park zajmuje 5133 km² i otoczony jest przez obszary łowieckie o powierzchni 9663km²[4].

Przypisy

edytuj
  1. a b R. Emslie: Ceratotherium simum ssp. cottoni.. W: he IUCN Red List of Threatened Species 2020: e.T4183A45813838. 2020. [dostęp 2020-04-23].
  2. a b c d Encyclopædia Britannica 2018 ↓.
  3. a b c d e f g h i L’Institut Congolais pour la Conservation de la Nature ↓.
  4. a b c African Parks 2020 ↓.
  5. a b c d Archives of the Former National Parks of Belgian Congo ↓.
  6. a b Rorison 2012 ↓, s. 183–184.
  7. UNESCO ↓.
  8. UNESCO: List of World Heritage in Danger. [w:] whc.unesco.org [on-line]. [dostęp 2020-04-23]. (ang.).

Bibliografia

edytuj