Pawieł Andriejewicz Taran (ros. Павел Андреевич Таран, ur. 4 października?/17 października 1916 we wsi Szołochowo w guberni jekaterynosławskiej (obecnie w rejonie nikopolskim), zm. 14 września 2005 w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy, generał porucznik lotnictwa, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1942[1] i 1944).

Pawieł Taran
Павел Андреевич Таран
ilustracja
generał porucznik lotnictwa generał porucznik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

17 października 1916
Szołochowo, gubernia jekaterynosławska

Data i miejsce śmierci

14 września 2005
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1937–1979

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Stanowiska

dowódca 15 Lotniczej Dywizji Bombowców Ciężkich

Główne wojny i bitwy

agresja ZSRR na Polskę,
wojna zimowa,
front wschodni (II wojna światowa)

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za obronę Leningradu” Medal „Za obronę Kaukazu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” Order Gwiazdy Polarnej (Mongolia) Brązowy Order Zasługi dla Ojczyzny (NRD)

Życiorys

edytuj

Był narodowości ukraińskiej. W 1933 skończył szkołę fabryczną w Zaporożu, a w 1934 w Nikopolu, 1934-1937 pracował jako elektryk w zakładzie metalurgicznym, od listopada 1937 służył w Armii Czerwonej. W 1938 skończył Kaczyńską Wyższą Wojskową Szkołę Lotniczą dla Pilotów, był lotnikiem pułku bombowców w Leningradzkim Okręgu Wojskowym, we wrześniu 1939 uczestniczył w zajmowaniu zachodniej Ukrainy, czyli agresji ZSRR na Polskę, a 1939–1940 w wojnie z Finlandią. Od czerwca 1941 do kwietnia 1944 jako dowódca klucza, zastępca dowódcy i dowódca eskadry 81 pułku Lotnictwa Dalekiego Zasięgu brał udział w wojnie z Niemcami, uczestnicząc m.in. w walkach na Ukrainie, w Donbasie, bitwie o Kaukaz, walkach na Kubaniu, bitwie pod Kurskiem i likwidacji blokady Leningradu. W 1941 został zestrzelony, jednak wyskoczył na spadochronie, w 1942 był lekko ranny. W lipcu 1944 został inspektorem w 6 Korpusu Lotnictwa Dalekiego Zasięgu, w kwietniu 1945 dowodził 240 gwardyjskim lotniczym pułkiem bombowców. Brał udział w operacji białoruskiej, sandomiersko-śląskiej, nadbałtyckiej, królewieckiej i berlińskiej. Wykonał 356 lotów bojowych (w tym 316 nocą), prowadząc naloty na siłę żywą i technikę wojskową wroga. Po wojnie do kwietnia 1946 dowodził 240 gwardyjskim lotniczym pułkiem bombowców w Północnej Grupie Wojsk stacjonującej w Polsce, później służył w Lotnictwie Dalekiego Zasięgu na Ukrainie, 1951-1954 dowodził 251 gwardyjskim lotniczym pułkiem bombowców ciężkich w Boryspolu, potem był zastępcą dowódcy, a od lipca 1955 do listopada 1956 dowódcą 15 Lotniczej Dywizji Bombowców Ciężkich w Żytomierzu. W 1958 ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego i został dowódcą 79 Lotniczej Dywizji Bombowców Ciężkich w Semipałatyńsku, 1959−1960 był zastępcą dowódcy, a w 1960 zastępcą szefa sztabu 5 Armii Powietrznej w Błagowieszczeńsku, później pracował w Głównym Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR (od 1967 w stopniu generała porucznika lotnictwa) do maja 1979, gdy zakończył służbę wojskową.

Odznaczenia

edytuj

I inne.

Przypisy

edytuj
  1. Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Военно-воздушных сил Красной Армии» от 20 июня 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. – 1942. – 30 июня (№ 24 (183)). – С. 1.

Bibliografia

edytuj