Phalacrus fimetarius

	Phalacrus fimetarius
	(Fabricius, 1775)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	pleszakowate
Podrodzina	Phalacrinae
Rodzaj	pleszak
Gatunek	Phalacrus fimetarius
Synonimy
	Sphaeridium fimetarium Fabricius, 1775; Phalacrus brisouti Rye, 1872; Phalacrus hybridus Flach, 1888; Phalacrus genei Tournier, 1889; Phalacrus striatopunctatus Tournier, 1889; Phalacrus subseriatus Rey, 1889; Phalacrus confusus Guillebeau, 1892; Phalacrus hipponensis Guillebeau, 1892;
	Sphaeridium fimetarium Fabricius, 1775; Phalacrus brisouti Rye, 1872; Phalacrus hybridus Flach, 1888; Phalacrus genei Tournier, 1889; Phalacrus striatopunctatus Tournier, 1889; Phalacrus subseriatus Rey, 1889; Phalacrus confusus Guillebeau, 1892; Phalacrus hipponensis Guillebeau, 1892;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Phalacrus fimetarius – gatunek chrząszcza z rodziny pleszakowatych.

Taksonomia edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1775 przez Johana Christiana Fabriciusa pod nazwą Sphaeridium fimetarium^[1].

Morfologia edytuj

Chrząszcz o owalnym, wysklepionym ciele długości od 2 do 3,5 mm. Ubarwiony jest głównie czarno. Czułki mają biczyk o członach trzecim i czwartym trochę krótszych niż pozostałe razem wzięte, a buławce z ostatnim członem owalnym, tak długim jak dwa poprzednie razem wzięte. Przedplecze jest trapezowate, delikatnie i stosunkowo gęsto punktowane. Powierzchnia dużej, trójkątnej w zarysie tarczki jest połyskująca, bardzo delikatnie punktowana. Na powierzchni pokryw występuje mikrorzeźba oraz bardzo delikatne, rozrzedzone, miejscami układające w jeden lub dwa rzędy punktowanie. Rząd przyszwowy jest wyraźny i pojedynczy. Zapiersie ma półkoliste linie biodrowe. Odnóża przedniej pary mają na zewnętrznej krawędzi goleni 5 kolców szerzej rozstawionych oraz od 8 do 11 kolców upakowanych w gęsty grzebień^[2].

Ekologia i występowanie edytuj

Owad ciepłolubny, kserotermofilny. Jest mykofagiem żerującym na zarodnikach grzybów. Larwy przechodzą rozwój w porażonych workowcami nasionach traw z takich gatunków jak kłosownica pierzasta, ostnica włosowata i ostnica Jana. Aktywne osobniki dorosłe spotykane są na kwiatach traw od kwietnia do czerwca. Stanowią stadium zimujące^[3]^[2].

Gatunek palearktyczny, znany z Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Malty, Danii, Szwecji^[4], Finlandii, Estonii^[3], Łotwy^[4], Litwy^[3], Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Grecji^[4], europejskiej i syberyjskiej części Rosji^[3], Cypru^[4], anatolijskiej części Turcji, Zakaukazia^[3], wybrzeży Morza Kaspijskiego^[2] oraz Afryki Północnej^[4]^[3].

Przypisy edytuj

↑ J.C. Fabricius: Systema Entomologiae, sistens insectorum classes, ordines, genera, species, adiectis synonymis, locis, descriptionibus, observationibus. Flensburg, Lipsia: Korti, 1775.
↑ ^a ^b ^c Zdzisław Cmoluch: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze – Coleoptera: z. 58 Phalacridae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Oficyna Wydawnicza Turpress, 1997.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Uzupełnienia tomów 2-21. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (22), 2000.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Phalacrus fimetarius (Fabricius, 1775). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-08-29].

[Fabricius-1] J.C. Fabricius: Systema Entomologiae, sistens insectorum classes, ordines, genera, species, adiectis synonymis, locis, descriptionibus, observationibus. Flensburg, Lipsia: Korti, 1775.

[Cmoluch-2] Zdzisław Cmoluch: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze – Coleoptera: z. 58 Phalacridae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Oficyna Wydawnicza Turpress, 1997.

[Burakowskietal-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Uzupełnienia tomów 2-21. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (22), 2000.

[fe-4] Phalacrus fimetarius (Fabricius, 1775). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-08-29].

[1]

[2]

[3]

[4]