Pingwin mały
Pingwin mały[5] (Eudyptula minor) – gatunek średniego, nielotnego ptaka wodnego z rodziny pingwinów (Spheniscidae), występujący u wybrzeży Nowej Zelandii i Australii. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Eudyptula[5][6].
| Eudyptula minor[1] | |||
| (J.R. Forster, 1781) | |||
_-Adelaide_Zoo.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
pingwin mały | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Morfologia
edytuj- Cechy gatunku
- Czarnogranatowe upierzenie wierzchu ciała płynnie przechodzi w biały spód. Nogi i dziób ciemne.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 40 cm
masa ciała ok. 1,1 kg
Ekologia i zachowanie
edytuj- Biotop
- Wody otaczające wybrzeża Nowej Zelandii, Australii i Tasmanii.
- Gniazdo
- Nora o długości około 50 cm (zdarzają się również metrowe), często w głębi lądu, ukryta w zaroślach lub lesie.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, rzadziej dwa, składając w sierpniu-październiku zazwyczaj 2 jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres około 5 tygodni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 8 tygodniach.
- Pożywienie
- Drobne ryby, głowonogi i skorupiaki.
Podgatunki
edytujWyróżnia się 6 podgatunków E. minor[6][3]:
- E. minor novaehollandiae (Stephens, 1826) – południowa Australia i Tasmania,
- E. minor iredalei Mathews, 1911 – północna część Wyspy Północnej (Nowa Zelandia),
- E. minor variabilis Kinsky & Falla, 1976 – południowa część Wyspy Północnej, wyspy i wybrzeża Cieśniny Cooka oraz północna część Wyspy Południowej,
- pingwin mały (E. minor minor) (J.R. Forster, 1781) – podgatunek nominatywny; zachodnia i południowa część Wyspy Południowej oraz Wyspa Stewart (Nowa Zelandia),
- pingwin białoskrzydły[5] (E. minor albosignata) Finsch, 1874 – wschodnie wybrzeże Wyspy Południowej; niektórzy autorzy wyodrębniają go w osobny gatunek,
- E. minor chathamensis Kinsky & Falla, 1976 – Wyspy Chatham (Nowa Zelandia).
Ptaki tego gatunku regularnie pojawiają się na pacyficznym wybrzeżu Patagonii, gdzie być może również znajduje się nieodkryta jeszcze kolonia lęgowa. W kwietniu 2005 jeden osobnik pojawił się na wysepce Ichaboe u wybrzeży Namibii[7].
Status
edytujMiędzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje pingwina małego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern)[4]. Liczebność światowej populacji szacuje się na około 470 tysięcy dorosłych osobników[8]. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[4]. Głównym zagrożeniem są introdukowane w Australii i Nowej Zelandii drapieżne ssaki, takie jak psy i koty.
Przypisy
edytuj- ↑ Eudyptula minor, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Eudyptula, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-02-22] (ang.).
- ↑ a b Little Penguin (Eudyptula minor). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)]. (ang.).
- ↑ a b c BirdLife International, Eudyptula minor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-1 [dostęp 2016-10-22] (ang.).
- ↑ a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Spheniscidae Bonaparte, 1831 – pingwiny – Penguins (wersja: 2019-10-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-07-20].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Kagu, sunbittern, tropicbirds, loons, penguins, petrels. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-07-20]. (ang.).
- ↑ Little or Fairy Penguins (Eudyptula minor). [w:] BeautyOfBirds.com [on-line]. Avianweb LLC. [dostęp 2020-07-20]. (ang.).
- ↑ Species factsheet: Eudyptula minor. BirdLife International. [dostęp 2020-07-13]. (ang.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia i materiały multimedialne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).