Piotrowo (powiat szamotulski)
Piotrowo – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Obrzycko[3][4].
| wieś | |
.JPG) Kościół Serca Jezusowego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
64-520[2] |
| Tablice rejestracyjne |
PSZ |
| SIMC |
0592058 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Obrzycko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego  | |
 52°43′40″N 16°29′42″E/52,727778 16,495000[1]
| |
W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa poznańskiego.
Integralne części wsi edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0592064 | Modrak | część wsi |
| 0592070 | Nowina | część wsi |
Historia edytuj
_(4).JPG)
Piotrowo było początkowo wsią książęcą wspomnianą po raz pierwszy w 1280 jako Pothrowo. Przemysław II, właściciel wsi, udostępnił czasowo dochody z niej dominikanom z Wronek, na cele budowy tamtejszego klasztoru. Przez pewien okres była następnie osadą prywatną, a w 1432 została zupełnie opuszczona. Celem przywrócenia jej do życia osadzono tu w 1613 kolonistów z Niemiec. Nową wieś nazwano Petrawe. Zabudowa skoncentrowana jest wokół dwóch olbrzymich centralnych placów. W północnej części stoi szachulcowy kościół Serca Jezusowego (dawnej protestancki). W jego pobliżu dwa zabytkowe domy (nr 61 i 62) z początków XX wieku. Najstarszym domem jest nr 53 (szachulcowy). Pod numerem 43 (klub) znajduje się dawny zajazd[5][6].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 101472
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 928 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s.200-201, ISBN 978-83-7272-242-3
- ↑ Puszcza Notecka, mapa 1:100.000, BiK, Piła, ISBN 978-83-88963-75-9