Poliglikolid

Poliglikolid (poli(kwas glikolowy), PGA) – polimer biodegradowalny, najprostszy poliester alifatyczny.

Poliglikolid
Nazewnictwo Inne nazwy i oznaczenia poli(kwas glikolowy), PGA (ang. poly(glycolic acid)), nazwa handlowa: Dexon
Ogólne informacje
Monomery	kwas glikolowy
Struktura meru	−[−CH 2C(O)O−]−
Właściwości Temperatura mięknienia 225 °C Biodegradowalność biodegradowalny Biokompatybilność wysoka Właściwości mechaniczne sztywny termoplast
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Zastosowany został po raz pierwszy w 1960 roku do wyrobu syntetycznych resorbowalnych nici chirurgicznych, znanych pod nazwą handlową Dexon. Monomer – glikolid – otrzymuje się w procesie dimeryzacji kwasu glikolowego:

Polimeryzacja z otwarciem pierścienia prowadzi do wielkocząsteczkowego polimeru zawierającego od 1% do 3% nieprzereagowanego monomeru. PGA jest materiałem wysokokrystalicznym (o stopniu krystaliczności od 45% do 55%), o temperaturze mięknienia 220–225 °C i zeszklenia równej 35–40 °C. Ze względu na duży udział fazy krystalicznej jest on nierozpuszczalny w większości rozpuszczalników organicznych, z wyjątkiem perfluorowanych alkoholi. Wykonane z niego włókna wykazują w formie oplotu dużą wytrzymałość. Szwy chirurgiczne z PGA tracą 50% wytrzymałości po 2 tygodniach i są całkowicie zresorbowane po 4–6 miesiącach. W celu zmniejszenia sztywności włókna glikolid poddaje się kopolimeryzacji z innymi monomerami.

Bibliografia

• J. Middleton, A. Tipton: Synthetic biodegradable polymers as medical devices. Medical Plastics and Biomaterials Magazine, 1998.