Portal:Prawo/Artykuły do przeczytania/archiwum
Archiwum szablonu "Artykuły do przeczytania" wykorzystywanego na stronie Portalu Prawo edytuj
W katastrofie pod Smoleńskiem zginęli:
- Lech Kaczyński - prezydent Polski, profesor prawa Uniwersytetu Gdańskiego i Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, specjalista z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych.
- Aleksander Szczygło - prawnik, minister obrony narodowej w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, szef Kancelarii prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego.
- Andrzej Kremer - wiceminister spraw zagranicznych, dyplomata, doktor nauk prawnych, specjalista z zakresu prawa rzymskiego.
- Maciej Płażyński - prawnik, prezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, b. marszałek Sejmu, poseł i senator.
- Mariusz Kazana - prawnik i dyplomata, dyrektor protokołu dyplomatycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
- Sebastian Karpiniuk - radca prawny, poseł Platformy Obywatelskiej.
- Jolanta Szymanek-Deresz - sędzia, adwokat, posłanka, b. szefowa Kancelarii Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego.
- Zbigniew Wassermann - prokurator, minister w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, poseł.
- Stanisław Zając - senator „Prawa i Sprawiedliwości”, sędzia i adwokat.
- Stefan Melak - prawnik, działacz podziemia solidarnościowego, dziennikarz, przewodniczący Komitetu Katyńskiego.
- Stanisław Mikke - warszawski adwokat, działacz społeczny, wiceprzewodniczący Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, redaktor miesięcznika „Palestra”, b. sędzia Trybunału Stanu.
- Joanna Agacka-Indecka - prezes Naczelnej Rady Adwokackiej, specjalistka z zakresu prawa karnego.
- Katarzyna Doraczyńska - działaczka „Prawa i Sprawiedliwości”, pedagog, doktorantka Polskiej Akademii Nauk w zakresie nauk prawnych.
- Janusz Kochanowski - rzecznik praw obywatelskich, doktor nauk prawnych, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego.
- Piotr Nurowski - prawnik, prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego.
- dozwolony użytek
- język prawniczy
- kontratyp
- kara śmierci
- prawo rzymskie
- przymus adwokacki
- Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy
- Trybunał Konstytucyjny
- zasiedzenie
Wyłudzenie domeny internetowej (ang. Reverse domain hijacking) - praktyka, która polega na próbie przejęcia środkami prawnymi atrakcyjnej domeny internetowej, powołując się na swoje prawa do znaku towarowego/zastrzeżonej nazwy i oskarżając oryginalnego jej właściciela o naruszenie tych praw...
więcej na Wyłudzenie domeny
Separacja polega na uchyleniu wspólnoty małżeńskiej, jednak bez prawa wstępowania przez małżonków w nowy związek małżeński. W polskim kodeksie rodzinnym i opiekuńczym normy dotyczące separacji są uregulowane w artykułach od 611 do 616 KRO. W wielu krajach Europy Zachodniej orzeczenie przez sąd rozwodu musi być obowiązkowo poprzedzone okresem separacji.
Dozwolony użytek (ang. fair use) – w prawie własności intelektualnej - ograniczenie monopolu właściciela praw autorskich lub patentowych polegające na zezwoleniu na korzystanie bez konieczności uzyskiwania jego zgody już rozpowszechnionego utworu pod ściśle określonymi warunkami i w ściśle określonych sytuacjach.
Trybunał Konstytucyjny – organ sądownictwa konstytucyjnego w Polsce, znany także ustrojom innych państw. Jego podstawowym zadaniem jest kontrolowanie zgodności norm prawnych niższego rzędu (rangi ustawowej lub podustawowej) z normami prawnymi wyższego rzędu, przede wszystkim z Konstytucją i niektórymi umowami międzynarodowymi (tzw. "sąd nad prawem").
Kontratyp – okoliczność wyłączająca karną bezprawność czynu. Zaistnienie kontratypu powoduje, że zachowanie wypełniające znamiona czynu zabronionego nie jest przestępstwem, tzn. działanie, które w normalnych warunkach jest bezprawne, staje się prawnie dozwolone ze względu na zaistnienie określonych przesłanek. Konstrukcja i pojęcie kontratypu powstały w polskiej nauce prawa karnego, ich twórcą był Władysław Wolter.
Prawo rzymskie - prawo starożytnego Rzymu, które rozwijało się od czasów prawa zwyczajowego, aż do kodyfikacji Justyniana I Wielkiego (VI wiek n.e.). Prawo rzymskie miało istotny wpływ na rozwój prawodawstwa europejskiego (tzw. recepcja prawa rzymskiego) w postaci prawa powszechnego (ius commune) w średniowieczu, pandektystykę (usus modernus pandectarum), która osiągnęła swoje apogeum w XIX wieku, a także na współczesną naukę, rozwijaną jako przedmiot uniwersytecki.
Przymus adwokacki to obowiązek zastąpienia strony przez fachowego pełnomocnika przy dokonywaniu określonej czynności procesowej albo w określonej fazie postępowania. Oznacza pozbawienie strony zdolności postulacyjnej.
Przymus adwokacki funkcjonuje w różnym zakresie w różnych systemach prawnych. Zapewnia, przynajmniej w teorii, większy profesjonalizm w zachowaniu strony w procesie. Istnienie przymusu podyktowane jest też ekonomią procesową (według uzasadnienia do projektu ustawy). Drugą jego stroną jest jednak częściowe utrudnienie dostępu do sądu. By nie zamykać drogi sądowej osobom, których nie stać na poniesienie kosztów zastępstwa procesowego, polski ustawodawca wprowadził możliwość złożenia wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego z urzędu.
Zasiedzenie to sposób nabycia określonego prawa wskutek upływu czasu. Jest to jedna z instytucji dawności. Funkcją zasiedzenia jest usunięcie rozbieżności pomiędzy stanem prawnym a stanem posiadania. Przedmiotem zasiedzenia mogą być tylko prawa rzeczowe, ale nie wszystkie. Podstawą zasiedzenia jest posiadanie samoistne rzeczy (rozumianej jako przedmiot materialny) więc odnosić się ono może tylko do tych praw, z którymi wiąże się władza nad rzeczą. Rzeczy, które ze swojej natury nie mogą być przedmiotem własności (np. części składowe), nie mogą być przedmiotem zasiedzenia, np. pokój w hotelu, piwnica, strych.
Język prawniczy to specyficzny język używany przez osoby stosujące i interpretujące prawo; jest to język, w którym prawnicy rozmawiają o prawie. "Język prawniczy" bywa określany także jako "żargon prawniczy" - niektóre osoby mogą jednak to określenie traktować jako pejoratywne. Język prawniczy jest odmianą języka naturalnego, posiada identyczną z nim składnię, różnić się może jednak znaczeniem poszczególnych słów i zwrotów. Ta ostatnia cecha może sprawiać trudności w prawidłowym rozumieniu języka prawniczego, ponieważ potoczne rozumienie pojęć, którymi operują prawo i prawnicy, często będzie prowadzić do nieporozumień i błędnych wniosków. Odmienności terminologiczne języka prawniczego wynikają z potrzeb doprecyzowania i uściślenia terminologii, która ma być używana w aktach prawnych i dyskusji o prawie.