Powiat dąbrowski (Generalne Gubernatorstwo Lubelskie)

Powiat dąbrowski – dawny powiat istniejący w latach 1915–1919 w Generalnym Gubernatorstwie Lubelskim pod okupacją austriacko-węgierską Królestwa Polskiego. Siedzibą władz powiatu była Dąbrowa Górnicza.

Powiat dąbrowski
powiat
1915–1919
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

Generalne Gubernatorstwo Lubelskie

Data powstania

1915

Data likwidacji

1919

Siedziba

Dąbrowa Górnicza

Populacja (1916)
• liczba ludności


120.975

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba gmin miejskich

1

Liczba gmin wiejskich

10

brak współrzędnych

Powiat dąbrowski powstał na terenie Zagłębia Dąbrowskiego podczas I wojny światowej, w związku z przedzieleniem powiatu będzińskiego granicą obu okupantów: niemieckiego (Generalne Gubernatorstwo Warszawskie, GGW) i austro-węgierskiego (Generalne Gubernatorstwo Lubelskie, GGL). Zachodnią część powiatu przyłączono do strefy niemieckiej jako powiat będziński, natomiast wschodnią do strefy austriackiej, z której to właśnie utworzono powiat dąbrowski[1].

Powiat dąbrowski podzielono na 11–13 gmin (liczba gmin wahała się w 1915 roku), kilka z nich przcięto granicą stref okupacyjnych[2]:

1 października 1916 gminie Dąbrowa Górnicza nadano prawa miejskie, po czym powiat otrzymał swoje pierwsze i jedyne miasto[12].

W 1916 roku powiat liczył 120.975 mieszkańców[13].

Powiat zniesiono w marcu 1919 roku, w związku z unieważnieniem zmian w podziale administracyjnym Królestwa Polskiego wprowadzonych przez okupantów, przywracając tym samym powiat będziński w jego oryginalnych granicach[14].

Podział administracyjny

edytuj
Podział administracyjny powiatu dąbrowskiego (1916 rok)[15]
Gmina Typ Ludność (1916) Liczba szkół
Choroń W 2414 2
Dąbrowa Górnicza M 29973 12
Gołonóg W 28790 16
Kromołów W 6537 3
Łosień W 5636 3
Niegowa W 6625 4
Niwka W 7422 2
Rokitno Szlacheckie W 6154 4
Włodowice W 4724 5
Zagórze W 10715 6
Żarki W 11985 6

Przypisy

edytuj