Proailurus – wymarły rodzaj ssaka drapieżnego z podrodziny Proailurinae w obrębie rodziny kotowatych (Felidae) przypominający cywetę, odkryty w Europie, który pojawił się w oligocenie ok. 25 milionów lat temu.

Proailurus
Filhol, 1879[1]
Okres istnienia: oligocenmiocen
33.9/5.333
33.9/5.333
Ilustracja
Czaszka P. lemanensis
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Rodzina

kotowate

Podrodzina

Proailurinae
Zittel, 1893[2]

Rodzaj

Proailurus

Typ nomenklatoryczny

Proailurus lemanensis Filhol, 1879

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Charakterystyka

edytuj

Był to niewielki drapieżnik, prowadzący tryb życia prawdopodobnie zbliżony do dzisiejszego margaja. Wiele czasu spędzał na drzewach, gdzie zdobywał pokarm i ukrywał się przed większymi drapieżnikami. Od późniejszych kotowatych różni się wyraźnie częściowo stopochodnymi łapami tylnymi, dłuższym pyskiem i większą ilością zębów policzkowych. Ważył około 9 kg. Jego potomkiem był Pseudaelurus, żyjący w miocenie ok. 20 milionów lat temu, przypominający już niektóre dzisiejsze gatunki kotów[potrzebny przypis].

Etymologia

edytuj

Proailurus (Proaelurus): gr. προ pro „blisko, w pobliżu”; αιλουρος ailouros „kot”[4].

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należały następujące gatunki[5]:

  • Proailurus bourbonnensis Peigné, 1999
  • Proailurus lemanensis Filhol, 1879
  • Proailurus major Peigné, 1999
  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Proailurus Filhol, 1879.

Przypisy

edytuj
  1. H. Filhol. Étude des mammiferes fossils de Saint-Gérand-le-Puy. „Annales des sciences géologiques de France”. 10 (3), s. 192, 1879. (fr.). 
  2. K.A. von Zittel: Handbuch der palaeontologie. Cz. 4. München: R. Oldenbourg, 1893, s. 665. (niem.).
  3. W.A. Forbes. Mammalia. „The Zoological record”. 17, s. 15, 1881. (ang.). 
  4. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 564, 1904. (ang.). 
  5. J. Zijlstra: Proailurus. Hesperomys project. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).