Proailurus

	Proailurus
	Filhol, 1879
	Okres istnienia: oligocen–miocen PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	; Czaszka P. lemanensis
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	kotowate
Podrodzina	Proailurinae; Zittel, 1893
Rodzaj	Proailurus
	Typ nomenklatoryczny
	Proailurus lemanensis Filhol, 1879
Synonimy
	Proaelurus Forbes, 1881;
	Proaelurus Forbes, 1881;
Gatunki
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Proailurus – wymarły rodzaj ssaka drapieżnego z podrodziny Proailurinae w obrębie rodziny kotowatych (Felidae) przypominający cywetę, odkryty w Europie, który pojawił się w oligocenie ok. 25 milionów lat temu.

Charakterystyka

Był to niewielki drapieżnik, prowadzący tryb życia prawdopodobnie zbliżony do dzisiejszego margaja. Wiele czasu spędzał na drzewach, gdzie zdobywał pokarm i ukrywał się przed większymi drapieżnikami. Od późniejszych kotowatych różni się wyraźnie częściowo stopochodnymi łapami tylnymi, dłuższym pyskiem i większą ilością zębów policzkowych. Ważył około 9 kg. Jego potomkiem był Pseudaelurus, żyjący w miocenie ok. 20 milionów lat temu, przypominający już niektóre dzisiejsze gatunki kotów^{[potrzebny przypis]}.

Etymologia

Proailurus (Proaelurus): gr. προ pro „blisko, w pobliżu”; αιλουρος ailouros „kot”^[4].

Podział systematyczny

Do rodzaju należały następujące gatunki^[5]:

Proailurus bourbonnensis Peigné, 1999
Proailurus lemanensis Filhol, 1879
Proailurus major Peigné, 1999

Uwagi

↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Proailurus Filhol, 1879.

Przypisy

↑ H. Filhol. Étude des mammiferes fossils de Saint-Gérand-le-Puy. „Annales des sciences géologiques de France”. 10 (3), s. 192, 1879. (fr.).
↑ K.A. von Zittel: Handbuch der palaeontologie. Cz. 4. München: R. Oldenbourg, 1893, s. 665. (niem.).
↑ W.A. Forbes. Mammalia. „The Zoological record”. 17, s. 15, 1881. (ang.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 564, 1904. (ang.).
↑ J. Zijlstra: Proailurus. Hesperomys project. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).

[3] Niepoprawna późniejsza pisownia Proailurus Filhol, 1879.

[Filhol-1] H. Filhol. Étude des mammiferes fossils de Saint-Gérand-le-Puy. „Annales des sciences géologiques de France”. 10 (3), s. 192, 1879. (fr.).

[Zittel-2] K.A. von Zittel: Handbuch der palaeontologie. Cz. 4. München: R. Oldenbourg, 1893, s. 665. (niem.).

[Forbes-4] W.A. Forbes. Mammalia. „The Zoological record”. 17, s. 15, 1881. (ang.).

[Palmer-5] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 564, 1904. (ang.).

[Zijlstra-6] J. Zijlstra: Proailurus. Hesperomys project. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).

[1]

[2]

[a]

[3]

[4]

[5]