Pseudaelurus

	Pseudaelurus
	Gervais, 1850
	Okres istnienia: 20–8 mln lat temu PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	; Żuchwa Pseudaelurus
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	kotowate
Rodzaj	Pseudaelurus
	Typ nomenklatoryczny
	Felis quadridentata de Blainville, 1843
Synonimy
	Pseudelurus: Filhol, 1880; Pseudailurus: Abel, 1919; Parapseudailurus Kretzoi, 1929; Sansanailurus Kretzoi, 1938;
	Pseudelurus: Filhol, 1880; Pseudailurus: Abel, 1919; Parapseudailurus Kretzoi, 1929; Sansanailurus Kretzoi, 1938;
Gatunki
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pseudaelurus – wymarły rodzaj ssaka z rodziny kotowatych (Felidae).

Charakterystyka edytuj

Pojawiły się w miocenie ok. 20 milionów lat temu, a wyginęły ok. 8 milionów lat temu.

Zróżnicował się na co najmniej kilkanaście gatunków i prawdopodobnie dał początek wszystkim późniejszym gałęziom kotowatych. Rodzaj ten rozprzestrzenił się z Europy na tereny Azji, Ameryki Północnej i prawdopodobnie Afryki. Prawdopodobnym przodkiem Pseudaelurus był Proailurus lemanensis.

Pseudaelurus dał początek dwóm najważniejszym grupom kotowatych, szablastozębnym machajrodonom (Machairodontinae) oraz stożkozębnym kotom. Wśród tych ostatnich wyodrębniła się potem jeszcze dwie gałęzie – pantery (Pantheriinae) i koty (Felinae).

Ich kończyny były długie i pięciopalczaste, sposób poruszania się niemal palcochodny, uzębienie było już typowe dla kotowatych.

^{[potrzebny przypis]}

Etymologia edytuj

Pseudaelurus: gr. ψευδος pseudos „fałszywy”; αιλουρος ailouros „kot”^[6].
Parapseudailurus: gr. παρα para „blisko, obok”^[7]; rodzaj Pseudaelurus Gervais, 1850. Gatunek typowy: Parapseudailurus osborni Kretzoi, 1929.
Sansanailurus: Sansan, Francja; rodzaj Pseudaelurus Gervais, 1850. Gatunek typowy: Felis hyaenoides Lartet, 1838 (= Felis quadridentata de Blainville, 1843).

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należały następujące gatunki^[8]:

Pseudaelurus cuspidatus Wang, Ye, Meng, Wu, Liu & Bi, 1998
Pseudaelurus guangheensis Cao, Du, Zhao & Cheng, 1990
Pseudaelurus quadridentatus (de Blainville, 1843)
Pseudaelurus romieviensis Roman & Viret, 1934

Gatunki o niejasnej pozycji systematycznej (nomen dubium)^[8]:

Parapseudailurus khomenkoi Kretzoi, 1938
Parapseudailurus osborni Kretzoi, 1929
Pseudaelurus pontopersicus Kretzoi, 1929

Uwagi edytuj

↑ ^a ^b Niepoprawna późniejsza pisownia Pseudaelurus Gervais, 1850.

Przypisy edytuj

↑ P. Gervais: Zoologie et paléontologie françaises (animaux vertébrés) : ou nouvelles recherches sur les animaux vivants et fossiles de la France. T. 1: Contenant l’énumération méthodique et descriptive des espèces; ainsi que les principes de leur distribution gëographiqde et paléontologique. Paris: Arthus Bertrand, 1848–1852, s. 127. (fr.).
↑ H. Filhol. Découverte de Mammifères nouveaux dans les dépôts de phosphate de chaux du Quercy [éocène supérieur). „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 91, s. 345, 1880. (fr.).
↑ O. Abel: Die stämme der wirbeltiere. Berlin: W. de Gruyter, 1919, s. 742, 743. (niem.).
↑ M. Kretzoi. Materialien zur phylogenetischen Klassifikation der Aeluroideen. „Congrès international de zoologie”. 10, s. 1322, 1929. (niem.).
↑ M. Kretzoi. Die Raubtiere von Gombaszög nebst einer Übersicht der Gesamtfauna. „Annales Musei Nationalis Hungarici”. 31, s. 107, 1938. (niem.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 588, 1904. (ang.).
↑ Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 161, OCLC 637083062 (ang.).
↑ ^a ^b J. Zijlstra: Pseudaelurus. Hesperomys project. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).

[uwaga1-2] Niepoprawna późniejsza pisownia Pseudaelurus Gervais, 1850.

[Gervais-1] P. Gervais: Zoologie et paléontologie françaises (animaux vertébrés) : ou nouvelles recherches sur les animaux vivants et fossiles de la France. T. 1: Contenant l’énumération méthodique et descriptive des espèces; ainsi que les principes de leur distribution gëographiqde et paléontologique. Paris: Arthus Bertrand, 1848–1852, s. 127. (fr.).

[Filhol-3] H. Filhol. Découverte de Mammifères nouveaux dans les dépôts de phosphate de chaux du Quercy [éocène supérieur). „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 91, s. 345, 1880. (fr.).

[Abel-4] O. Abel: Die stämme der wirbeltiere. Berlin: W. de Gruyter, 1919, s. 742, 743. (niem.).

[Kretzoi1929-5] M. Kretzoi. Materialien zur phylogenetischen Klassifikation der Aeluroideen. „Congrès international de zoologie”. 10, s. 1322, 1929. (niem.).

[Kretzoi1938-6] M. Kretzoi. Die Raubtiere von Gombaszög nebst einer Übersicht der Gesamtfauna. „Annales Musei Nationalis Hungarici”. 31, s. 107, 1938. (niem.).

[Palmer-7] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 588, 1904. (ang.).

[Jaeger-8] Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 161, OCLC 637083062 (ang.).

[Zijlstra-9] J. Zijlstra: Pseudaelurus. Hesperomys project. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).

[1]

[a]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]