Rezerwat przyrody Czarcia Kępa
Rezerwat przyrody Czarcia Kępa – leśny rezerwat przyrody położony na terenie gminy Dubeninki w powiecie gołdapskim (województwo warmińsko-mazurskie).
| rezerwat leśny | |
| Typ |
fitocenotyczny |
|---|---|
| Podtyp |
roślin zielnych i krzewinek |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
10 sierpnia 2021 |
| Akt prawny |
Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. z 2021 r., poz. 2941 |
| Powierzchnia |
30,25 ha |
Położenie na mapie gminy Dubeninki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gołdapskiego  | |
 54°16′56″N 22°40′07″E/54,282222 22,668611
| |
Obszar chroniony utworzony został 10 sierpnia 2021 r. na podstawie Zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia 23 lipca 2021 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Czarcia Kępa” (Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. z 2021 r., poz. 2941)[1]. Inicjatorem jego powstania był dr Paweł Pawlikowski z Uniwersytetu Warszawskiego[2].
Położenie edytuj
Rezerwat ma 30,25 ha powierzchni[3]. Znajduje się na terenie obszaru ewidencyjnego Maciejowięta (działka ewidencyjna nr 470), na stromym zboczu doliny rzeki Błędzianki. W pobliżu położone są miejscowości Wysoki Garb i Przerośl. Rezerwat od południa graniczy bezpośrednio z województwem podlaskim. Obszar chroniony leży w całości w granicach otuliny Parku Krajobrazowego Puszczy Rominckiej oraz w mezoregionie Puszczy Rominckiej.
Charakterystyka edytuj
Celem ochrony rezerwatowej jest „zachowanie grądu zboczowego Acer platanoides-Tilia cordata na zboczach o szczególnie urozmaiconej młodoglacjalnej rzeźbie z naturalnymi mechanizmami jego funkcjonowania i regeneracji oraz populacji dzwonka szerokolistnego Campanula latifolia”[1]. Wśród grądów dominują lipy i świerki, a znajdują się również graby, osiki, brzozy, klony oraz wiązy górskie. Stwierdzono obecność 190 gatunków roślin naczyniowych, z czego 5 podlega ochronie gatunkowej (paprotnik kolczysty Polustichum aculeatum, dzwonek szerokolistny Campanula latifolia, podkolan zielonawy Platanthera chlorantha, gnieźnik leśny Neottia nidus-avis i wawrzynek wilczełyko Daphne mezereum). Wspomniany dzwonek szerokolistny ma tu najprawdopodobniej największą populację w Polsce, zaś paprotnik kolczysty jest rzadko spotykany w tej części kraju. Do innych istotnych roślin zalicza się wątrobowiec Metzgeria furcata. Centralną część rezerwatu zajmują źródliska, cyrk źródliskowy z manną gajową i łęgami. Przy jego granicy zlokalizowane są dawne kopce graniczne pomiędzy Królestwem Prus a Cesarstwem Rosyjskim. Obszar Czarciej Kępy stanowi leśną wyspę w otwartym krajobrazie rolniczym okolicy w ramach tzw. „kotła Maciejowięta”[2][4].
Według stanu na sierpień 2021 rezerwat nie ma wyznaczonego planu ochrony ani zadań ochronnych. Nie jest on udostępniany do użytku turystycznego ani rekreacyjnego[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia 23 lipca 2021 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Czarcia Kępa”. olsztyn.uw.gov.pl, 23 lipca 2021. [dostęp 2021-08-19].
- ↑ a b Dwa nowe rezerwaty: Czarcia Kępa (warmińsko-mazurskie) i Przysłup (podkarpackie). Klub Przyrodników. [dostęp 2021-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-19)].
- ↑ Centralny rejestr form ochrony przyrody. crfop.gdos.gov.pl. [dostęp 2021-08-19].
- ↑ a b „Czarcia Kępa” – nowy rezerwat w warmińsko-mazurskim. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie, 3 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 sierpnia 2021)].