Roman Góral

polski lekarz

Roman Tadeusz Góral (ur. 2 lipca 1925 w Lisikierzu, zm. 16 kwietnia 1989 w Poznaniu) – polski lekarz i polityk, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji, profesor doktor nauk medycznych, żołnierz Armii Krajowej, doktor honoris causa wielu uczelni (m.in. w Halle z 1977[1] i w Wilnie).

Roman Góral
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1925
Lisikierz

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 1989
Poznań

Poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji
Okres

od 21 marca 1976
do 31 sierpnia 1985

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Partyzancki Krzyż Armii Krajowej Medal Wojska (czterokrotnie) Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Medal Komisji Edukacji Narodowej
Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Lekarz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” Odznaka Grunwaldzka

Życiorys

edytuj

W 1950 ukończył w Poznaniu studia medyczne. W 1960 został doktorem medycyny, w 1964 habilitował się, uzyskując tytuł docenta chirurgii, w 1972 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1979 profesora zwyczajnego. Był prekursorem i ojcem ruchu stomijnego w Polsce. Przez 13 lat kierował Kliniką Chirurgii Ogólnej i Gastroenterologicznej Akademii Medycznej w Poznaniu[2]. Od 1972 do 1981 był rektorem Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.

W 1967 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Był w niej I sekretarzem Komitetu Uczelnianego. W 1976 uzyskał mandat posła na Sejm PRL VII kadencji w okręgu Poznań. Zasiadał w Komisji Spraw Zagranicznych oraz w Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej. W 1980 uzyskał reelekcję. W Sejmie VIII kadencji zasiadał w Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej, Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej oraz w Komisji Polityki Społecznej, Zdrowia i Kultury Fizycznej. Po zakończeniu kadencji (1985) był pierwszym przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Opieki Nad Chorymi ze Stomią Pol-Ilko (założonego w 1987)[2]. Z jego inicjatywy powstał także Polski Klub Koloproktologii[3]. Ponadto pełnił m.in. funkcje prezesa Towarzystwa Chirurgów Polskich, wiceprezesa Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii (którego był współzałożycielem) i prezesa Unii Polskich Towarzystw Chirurgicznych (której również był współzałożycielem).

Pochowany na Cmentarzu Junikowskim w Poznaniu[4].

Odznaczenia

edytuj
 
Grób na Cmentarzu Junikowo

Przypisy

edytuj
  1. Kronika. Międzynarodowa współpraca naukowa, w: „Życie Szkoły Wyższej”, nr 11/1977, s. 109
  2. a b Historia ruchu stomijnego na stronie Polskiego Towarzystwa Stomijnego
  3. Informacje na stronie Polskiego Klubu Koloproktologii
  4. Wyszukiwarka grobów w Poznaniu

Bibliografia

edytuj