Słona łąka Morza Żółtego
Słona łąka Morza Żółtego (PA0908) – ekoregion wydzielony przez WWF w ramach biomu zalewowe formacje trawiaste i sawanny. Występuje wzdłuż wschodniego wybrzeża Chin, pomiędzy ujściem rzeki Jangcy a półwyspem Szantung. W ekoregionie znajduje się największa na świecie kolonia lęgowa mewy chińskiej. Zatrzymują się tu też ptaki wędrowne migrujące między Syberią a Australią. Z uwagi na przekształcenie obszarów przybrzeżnych w tereny przemysłowe i rolne ekosystem ekoregionu jest poważnie zdegradowany.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Powierzchnia |
5 180 km²[1] |
| Rodzaj obiektu | |
Położenie na mapie Chin  | |
 33°32′53″N 120°36′07″E/33,548056 120,601944
| |
| |
Słona łąka Morza Żółtego to również ekoregion wyróżniony przez organizację One Earth w ramach bioregionu lasy wieczniezielone doliny rzeki Jangcy. W tym ujęciu ekoregion zajmuje powierzchnię 5 330 km²[2].
W 2002 roku narodowy rezerwat przyrody Yancheng oraz narodowy rezerwat przyrody Dafeng, wyznaczone na obszarze ekoregionu, zostały uznane za obszary wodno-błotne mające znaczenie międzynarodowe i objęte konwencją ramsarską[3]. Yancheng jest również od 1993 roku rezerwatem biosfery UNESCO[4].
Charakterystyka edytuj
Ekoregion obejmuje aluwia powstałe z osadów słodkowodnych, głównie nanoszonych przez rzeki Jangcy i Huai He, i osadów słonowodnych Morza Żółtego[1]. Rzeki osadzają miliardy ton osadów rocznie w spokojnych wodach przybrzeżnych Morza Żółtego, powiększając ląd w kierunku morza o prawie jeden kilometr kwadratowy rocznie, tworząc słone błota o szerokości do 5 kilometrów, zapewniające bezpieczne miejsce dla ptaków[2].
W czasach prehistorycznych słone aluwia pokrywały przybrzeżne niziny delty rzeki Huai He i rozciągały się na bagna u ujścia rzeki Jangcy. Przez tysiąclecia region ten był uznawany za „krainę ryb i ryżu”. Z tego powodu naturalne środowisko tego obszaru zostało w dużej mierze przekształcone na użytek człowieka[1].
Region między rzekami Huai He i Jangcy jest miejscem styku strefy klimatu umiarkowanego i podzwrotnikowego. Panuje tu wilgotny lub półwilgotny klimat monsunowy, ze średnimi rocznymi opadami w zakresie 800–1200 milimetrów. Pod koniec lata i wczesną jesienią występują tu tajfuny. Średnia temperatura w styczniu wynosi 2–4 ºC, a w lipcu 26–29ºC[1].
Flora edytuj
Słone łąki nadbrzeżne są zdominowane przez sodówkę z gatunku Suaeda salsa, a położone dalej w głębi lądu przez trawę z gatunku imperata cylindryczna. Naturalne mokradła położone w ekosystemie dalej położonych jezior były niegdyś zasiedlone przez graminoidy, takie jak sitowie i trzcina, jednak współcześnie zostały one prawie całkowicie wyparte przez uprawy ryżu i akwakultury ryb. Występują tam Scirpus planiculmis, S. triqueter, Carex scabrifolia, Cortaderia celloana i Panicum psilopodium. Słone bagna są zdominowane przez Suaeda salsa, podczas gdy słodkowodne bagna są niemal całkowicie zdominowane przez trzcinę pospolitą. Inne ważne gatunki roślin w występujących w ekoregionie siedliskach słodkowodnych to rdestnica kędzierzawa, wywłócznik kłosowy, otelia żabieńcowata i grzybieńczyk wodny[1].
Fauna edytuj
W ekoregionie zimują rzadkie ptaki wodne, takie jak pelikan kędzierzawy, warzęcha mała i mewa mała[1]. Równiny błotne położone dalej od brzegu są ważnym obszarem lęgowym mewy chińskiej. Znajduje się tu największa na świecie kolonia lęgowa tego gatunku[1]. Ekoregion jest też siedliskiem lęgowym dla około 40% pozostałej światowej populacji żurawia mandżurskiego[2]. Na przybrzeżnych mokradłach w drodze na zimowiska w tropikalnej wschodniej Azji zatrzymuje się też wiele gatunków ptaków wędrowych. Słona łąka Morza Żółtego jest też siedliskiem ogoniatki trzcinowej i rzadkich ssaków parzystokopytnych: milu chińskiego i jelonkowca błotnego[1].
Zagrożenie i ochrona edytuj
Głównym obszarem chronionym ekoregionu jest narodowy rezerwat przyrody Yancheng, obejmujący pas nadbrzeżny o powierzchni 467 km²[1], oraz rezerwat biosfery Yancheng o powierzchni 3 690 km², z czego obszar główny obejmuje 234 km², a znacznie większą powierzchnię zajmują strefy przejściowe i buforowe[2]. W ekoregionie wydzielony jest też narodowy rezerwat przyrody Dafeng, o powierzchni obszaru głównego 27 km², będący ostoją milu chińskiego, który został tam introdukowany w 1986 roku z populacji hodowlanej z Wielkiej Brytanii. W 2006 roku stado rozrosło się do 950 osobników[2].
Ekoregion ma jeden z najwyższych poziomów gęstości zaludnienia w Chinach, a jego duża część została zmieniona na potrzeby rolnictwa. W regionach przybrzeżnych praktykowana jest akwakultura morska, obejmująca hodowlę krewetek i małży. Tereny położone dalej w głąb lądu utraciły wszelkie ślady swojej naturalnej roślinności[1]. Przez ponad 2000 lat obszar ten był również głównym ośrodkiem produkcji soli w Chinach[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j Eastern Asia: Eastern coast of China. World Wildlife Fund. [dostęp 2022-03-14]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Yellow Sea Saline Meadow. One Earth. [dostęp 2022-03-17]. (ang.).
- ↑ Ramsar Sites Information Service. [dostęp 2022-03-17].
- ↑ Yancheng Biosphere Reserve, China. UNESCO. [dostęp 2022-03-17]. (ang.).