Organizacja Paktu Azji Południowo-Wschodniej

Pakt Bezpieczeństwa Pacyfiku
Organizacja Paktu Azji Południowo-Wschodniej
	; państwa członkowskie SEATO (1971-73)
Siedziba	Bangkok
Członkowie	9
Utworzenie	8 września 1954
Rozwiązanie	30 czerwca 1977
	Multimedia w Wikimedia Commons

Organizacja Paktu Azji Południowo-Wschodniej, ang. South East Asia Treaty Organization (SEATO) – organizacja wojskowo-polityczna z siedzibą w Bangkoku, która powstała na mocy paktu z Manili 8 września 1954^[1]. Układ spisano w językach angielskim i francuskim, depozytariuszem został rząd Filipin. Zarejestrowany przez Sekretariat ONZ zgodnie z art. 102 Karty ONZ 13 kwietnia 1955 r.^[2]

Historia

Była ona odpowiedzią Stanów Zjednoczonych na klęskę Francji w Indochinach. Celem powstania organizacji było powstrzymywanie postępów komunizmu w południowo-wschodniej Azji. Obszar jego działania obejmował także kraje Indochin. Celem paktu było pokojowe rozwiązywanie sporów, strony paktu zobowiązywały się do udzielania pomocy w zwalczaniu agresji, co faktycznie oznaczało niedopuszczanie do poszerzania wpływów komunizmu, przejmowania władzy przez ugrupowania lewicowe.

Zrzeszała następujące kraje:

W strefie oddziaływania paktu (nieformalnie) znajdowały się również:

Pakt zawarto na czas nieograniczony, z możliwością wystąpienia po upływie roku od zawiadomienia depozytariusza (art. 10). Pakistan opuścił organizację 7 listopada 1973, a Francja 30 czerwca 1974. Spowodowało to głosy podważające sens dalszego trwania organizacji. Dnia 30 czerwca 1977 roku podczas konferencji w Bangkoku sojusz został rozwiązany^[4].

Zobacz też

Przypisy

[1] Southeast Asia Collective Defense Treaty (Manila Pact); September 8, 1954

[2] United Nations Treaty Series No. 2819

[3] Wiesław Olszewski, Historia Wietnamu, Ossolineum 1991, s.376

[4] Southeast Asia Treaty Organization (SEATO)

[1]

[2]

[3]

[4]