Spækhuggeren (1911)
Spækhuggeren – duński torpedowiec z początku XX wieku i okresu międzywojennego, jedna z trzech zbudowanych jednostek typu Tumleren. Okręt został zwodowany 7 października 1911 roku w stoczni Orlogsværftet w Kopenhadze, a do służby w Kongelige Danske Marine wszedł w 1912 roku. Jednostka została wycofana ze służby w 1935 roku.
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
październik 1910 |
| Wodowanie |
7 października 1911 |
 Kongelige Danske Marine
| |
| Nazwa |
„Spækhuggeren” |
| Wejście do służby |
1912 |
| Wycofanie ze służby |
1935 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 249 ton |
| Długość |
56,4 metra |
| Szerokość |
5,83 m |
| Zanurzenie |
2,16 m |
| Napęd | |
| 1 turbina parowa Schichau o mocy 5000 KM 2 kotły, 1 śruba | |
| Prędkość |
27,5 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa kal. 75 mm (2 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
5 x 450 mm (5 x I) |
| Załoga |
33 |
Projekt i budowa edytuj
Po zbudowanym na licencji Normanda w kopenhaskiej stoczni Orlogsværftet w 1907 roku torpedowcu „Ormen” dowództwo duńskiej marynarki zdecydowało o zamówieniu w zagranicznych stoczniach dwóch kolejnych typów torpedowców[1]. Prototyp - „Tumleren” - zamówiono w Niemczech, a dwie pozostałe jednostki zbudowano już w kraju[1][a]. Były to pierwsze duńskie okręty o napędzie turbinowym[2].
„Spækhuggeren” zbudowany został w stoczni Orlogsværftet w Kopenhadze[1][2]. Stępkę okrętu położono w październiku 1910 roku, a zwodowany został 7 października 1911 roku[2].
Dane taktyczno-techniczne edytuj
Okręt był torpedowcem o długości całkowitej 56,4 metra, szerokości 5,83 metra i zanurzeniu 2,16 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 249 ton, zaś pełna 271 ton[2]. Siłownię okrętu stanowiła turbina parowa Schichau o mocy 5000 KM, do której parę dostarczały dwa kotły typu Normand[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego jedną śrubą okrętu wynosiła 27,5 węzła[1][2]. Okręt zabierał zapas 50 ton węgla[3].
Okręt wyposażony był w pięć pojedynczych wyrzutnie torped kalibru 450 mm: jedną stałą na dziobie i cztery na pokładzie (po dwie na każdej z burt)[1][2]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działa pokładowe kalibru 75 mm L/52 M07[1][2].
Załoga okrętu składała się z 33 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][b].
Służba edytuj
„Spækhuggeren” wszedł do służby w Kongelige Danske Marine w 1912 roku[2]. W 1919 roku okręt otrzymał numer taktyczny 17, zmieniony dwa lata później na C3, zaś w 1929 roku na N3[1][2]. Jednostka została wycofana ze służby w 1935 roku[1][4].
Uwagi edytuj
- ↑ Okręty były podobne do budowanych masowo dla Kaiserliche Marine podczas I wojny światowej jednostek typu A[1][2].
- ↑ Parkes 1934 ↓, s. 145 podaje, że liczebność załogi wynosiła 39 osób.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: TUMLEREN torpedo boats (1911-1912). Navypedia. [dostęp 2018-08-28]. (ang.).
- Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: Sampson Low, Marston & Co., 1934. (ang.).