Wikipedia

Heinrich Ahrens

niemiecki filozof prawa (1808 - 1874)

Heinrich Ahrens (ur. 14 lipca 1808 w Kniestedt koło Salzgitter, zm. 2 sierpnia 1874 w Salzgitter) – niemiecki filozof prawa.

Heinrich Ahrens
Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1808
Kniestedt

Data i miejsce śmierci

2 sierpnia 1874
Salzgitter

Zawód, zajęcie

prawnik

Życiorys edytuj

Studiował w Wolfenbüttel i w Getyndze, gdzie w 1830 uzyskał habilitację (De confoederatione germanica). W Brukseli wykładał historię filozofii pokantowskiej (1833-1834). Otrzymał propozycję wykładów w Paryżu (złożył ją François Guizot), ale Ahrens wybrał katedrę prawa na nowo powstałym Université Libre de Bruxelles (1834-1838). Wchodził w skład Zgromadzenia Narodowego Rzeszy Niemieckiej w 1848. Następnie był profesorem w Grazu, a od 1860 na katedrze filozofii prawa i nauk politycznych w Lipsku[1][2][3]. W czasie Wiosny Ludów przygotował liberalny projekt Konstytucji Rzeszy[4].

Poglądy edytuj

Był uczniem Karla Krausego, z którym opowiadał się za autonomicznym ujmowaniem prawa. W swojej habilitacji opowiadał się za utworzeniem parlamentu stanowego, który miał mieć charakter ogólnoniemiecki. Praca ta zapewniła mu rozgłos[2]. Podkreślał konieczność argumentacji etycznej w filozofii prawa. Dostrzegał związek pomiędzy prawem a moralnością[3]. Opowiadał się za nietykalnością własności, wolnością prasy, wyznania, sumienia. Był przeciwnikiem istnienia kościoła państwowego. Był zwolennikiem kontroli edukacji i wychowania przez państwo[5].

Prace edytuj

  • Cours du droit naturel ou de philosophie de droit, Paryż 1838
  • Die organische Staatslehre auf philosophisch-anntropologischer Grundlage, Wiedeń 1850
  • Die Philosophie des Rechts und des Staates, Wiedeń 1850-1852
  • Juristische Encyklopädie, Wiedeń 1855
  • Naturrecht oder Philosophie des Rechts und des Staates, Wiedeń 1870-1871

Przypisy edytuj

  1. ↑ K. Nasiłowski, Ahrens Heinrich, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 1, Lublin 1973, kol. 199.
  2. ↑ a b B. Szlachta, Ahrens Heinrich, [w:] Słownik historii doktryn politycznych, t. 1, red. M. Jaskólski, Warszawa 1997, s. 39.
  3. ↑ a b A. Szymaniak, Ahrens Heinrich, [w:] Powszechna Encyklopedia Filozofii, t. 1, Lublin 2000, s. 86.
  4. ↑ J. Bartyzel, W gąszczu liberalizmów. Próba periodyzacji i klasyfikacji, wyd. 2 posz., Lublin 2012, s. 80.
  5. ↑ B. Szlachta, Ahrens Heinrich, [w:] Słownik historii doktryn politycznych, t. 1, red. M. Jaskólski, Warszawa 1997, s. 40.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Heinrich_Ahrens&oldid=72115297”