Mała Buczynowa Turnia
Mała Buczynowa Turnia (słow. Malá bučinová veža, Malá Bučinová turnia, niem. Kleiner Buchentalturm, węg. Kis-Buczyna-torony[1]) – szczyt w grupie Buczynowych Turni, znajdujący się w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, pomiędzy Wielką Buczynową Turnią, od której oddziela ją głęboka Buczynowa Przełęcz, a Ptakiem, od którego oddziela ją Wyżnia Przełączka pod Ptakiem[2].
 Widok ze Świstowej Czuby | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2172 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
1900 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′40″N 20°02′36″E/49,227778 20,043333
| |
Mała Buczynowa Turnia to szczyt o trzech wierzchołkach. Najwyższy jest środkowy, północno-zachodni jest minimalnie niższy, wschodni jest niższy o ok. 10 m. Ściana północna o wysokości około 200 m opada na piargi Zadnich Usypów w Pańszczycy. Na południową stronę do Doliny Roztoki z dwóch skrajnych wierzchołków schodzą dwie grzędy tworzące obramowanie dla Szerokiego Żlebu Buczynowego. Orograficznie prawa grzęda tworzy wschodnie zbocza Dolinki Buczynowej. Znajduje się w niej Buczynowy Przechód i Buczynowa Kopka. Grzęda lewa oddziela Szeroki Żleb Buczynowy od Żlebu pod Krzyżnem[2].
Mimo że szczyt nazywa się Buczynowy, w istocie jego południowe stoki opadają głównie do Doliny Roztoki. Jedynie niewielka ścianka północno-zachodnia opada do Dolinki Buczynowej[2].
Turystyka edytuj
Szlak Orlej Perci trawersuje zbocza wierzchołka północno-zachodniego po stronie Doliny Roztoki, przekracza Szeroki Żleb Buczynowy wyprowadzając na siodełko w najwyższej części jego lewej grzędy, następnie trawersuje południowe stoki wierzchołka wschodniego, omijając go. Jest on ze szlaku łatwo osiągalny i często turyści wchodzą na niego. Z wierzchołka widoczna jest panorama podobna do tej z Krzyżnego. Przez około 30 m szlak prowadzi granią, następnie schodzi w dół i znów aż do Krzyżnego trawersuje stoki południowe[2].
- Czas przejścia z Zawratu na Krzyżne: 6:40 h
- Czas przejścia z Krzyżnego na Kozi Wierch (część Zawrat – Kozi Wierch jest jednokierunkowa!): 3:35 h[3].
Taternictwo edytuj
Pierwsze turystyczne wejście na Małą Buczynową Turnię:
- latem – ks. Walenty Gadowski, trzej przewodnicy i tragarz Jędrzej Para, 1900 r.,
- zimą – Henryk Bednarski, Józef Lesiecki, Mariusz Zaruski, Stanisław Zdyb, 4 marca 1910 r.[4]
Na Małej Buczynowej Turni dopuszczalna jest wspinaczka skalna, ale tylko od strony południowej[5]. Przed około 100 laty północna ściana Małej Buczynowej Turni była popularnym obiektem wspinaczkowym taterników, obecnie praktycznie nikt na niej się nie wspina (z powodu zakazu, ale również kruchości ścian). W opisie jej dróg wspinaczkowych istnieje duże zamieszanie. Istnieją liczne drogi wspinaczkowe na ścianach południowych, mało jednak popularne, taternicy wspinają się tutaj rzadko[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2019-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c d e Władysław Cywiński, Granaty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, ISBN 978-83-7104-046-7.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Granacka Przełęcz – Wołoszyn, t. 3, Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992.
- ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN [online] [dostęp 2019-01-04].