Wikipedia

Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1988

Decyzją Komitetu Wykonawczego UEFA z dnia 15 marca 1985 roku ósme finały Mistrzostw Europy w piłce nożnej odbyły się w roku 1988 na stadionach Republiki Federalnej Niemiec. Mecz otwarcia miał miejsce 10 czerwca 1988 roku na stadionie Rheinstadion w Düsseldorfie. Finał rozegrano 25 czerwca na Stadionie Olimpijskim w Monachium. W turnieju udział wzięło osiem drużyn. Ekipa zachodnioniemiecka nie brała udziału w eliminacjach, ponieważ była gospodarzem turnieju. Pozostałe drużyny o prawo występu walczyły w grach eliminacyjnych, które rozpoczęły się 10 września 1986 roku. Jedyny jak dotąd tytuł mistrzowski zdobyła reprezentacja Holandii.

Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1988
UEFA Fußball-Europameisterschaft
Bundesrepublik Deutschland 1988
1984 1992
ilustracja
Dyscyplina

piłka nożna

Organizator

UEFA

Szczegóły turnieju
Gospodarz

 RFN

Otwarcie

10 czerwca 1988, Düsseldorf

Zamknięcie (finał)

25 czerwca 1988, Monachium

Liczba drużyn

8 (z 1 konfederacji)

Liczba aren

8 (w 8 miastach)

I miejsce

 Holandia

II miejsce

 ZSRR

III miejsce

 RFN
 Włochy

Statystyki turnieju
Liczba meczów

15

Liczba bramek

34 (2,27 na mecz)

Oglądalność

849 844 (56 656 na mecz)

Król strzelców

Marco van Basten (5 goli)

Strona internetowa

Eliminacje edytuj

Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1988 (eliminacje).

W eliminacjach do turnieju finałowego udział wzięły 32 reprezentacje, które podzielono na 7 grup. Do turnieju awansowali jedynie zwycięzcy grupy. Zespół zachodnioniemiecki jako gospodarz miał zapewnione miejsce w turnieju bez konieczności grania w eliminacjach. Ostatni mecz kwalifikacyjny rozegrano w dniu 20 grudnia 1987 roku, kiedy to reprezentacja Malty walczyła o punkty z reprezentacją Portugalii (mecz zakończył się zwycięstwem Portugalii 1:0).

Drużyny uczestniczące edytuj

W turnieju finałowym udział wzięły następujące reprezentacje narodowe[1][2]:

Drużyna Grupa kwalifikacyjna Liczba występów Najlepszy wynik
  RFN gospodarz 4 (1972, 1976, 1980, 1984) Mistrzostwo (1972, 1980)
  Hiszpania Zwycięzca grupy 1 3 (1964, 1980, 1984) Mistrzostwo (1964)
  Włochy Zwycięzca grupy 2 2 (1968, 1980) Mistrzostwo (1968)
  ZSRR Zwycięzca grupy 3 4 (1960, 1964, 1968, 1972) Mistrzostwo (1960)
  Anglia Zwycięzca grupy 4 2 (1968, 1980) III miejsce (1968)
  Holandia Zwycięzca grupy 5 2 (1976, 1980) III miejsce (1976)
  Dania Zwycięzca grupy 6 2 (1964, 1984) III/IV miejsce (1984)
  Irlandia Zwycięzca grupy 7 debiutant

Stadiony edytuj

Sędziowie edytuj

Faza grupowa edytuj

Legenda do tabelek:

  • Pkt – liczba punktów
  • M – liczba meczów
  • W – zwycięstwa
  • R – remisy
  • P – porażki
  • Br+ – bramki zdobyte
  • Br− – bramki stracone
  • +/− – różnica bramek

Dwie pierwsze drużyny z każdej grupy awansowały do dalszych gier.

awans do półfinału
odpadnięcie z turnieju
Na mistrzostwach Europy w latach 1980-1992 za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, za remis 1 punkt, za porażkę punktów nie przyznawano

Czas: CEST (UTC+2)

Grupa A edytuj

Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−
  RFN 5 3 2 1 0 5 1 4
  Włochy 5 3 2 1 0 4 1 3
  Hiszpania 2 3 1 0 2 3 5 -2
  Dania 0 3 0 0 3 2 7 -5
10 czerwca
11 czerwca
14 czerwca
  • godz. 20:15, Frankfurt: Włochy – Hiszpania 1:0 (0:0)
  • sędziował: Erik Fredriksson
  • widzów: 51 790 osób
17 czerwca

Grupa B edytuj

Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−
  ZSRR 5 3 2 1 0 5 2 3
  Holandia 4 3 2 0 1 4 2 2
  Irlandia 3 3 1 1 1 2 2 0
  Anglia 0 3 0 0 3 2 7 -5
12 czerwca
  • godz. 15:30, Stuttgart: Anglia – Irlandia 0:1 (0:1)
  • sędziował: Siegfried Kirschen
  • widzów: 51 573 osób
  • godz. 20:15, Kolonia: Holandia – Związek Radziecki 0:1 (0:0)
  • sędziował: Dieter Pauly
  • widzów: 60 tys. osób
15 czerwca
18 czerwca
  • godz. 15:30, Gelsenkirchen: Irlandia – Holandia 0:1 (0:0)
  • sędziował: Horst Brummeier
  • widzów: 70 800 osób

Faza pucharowa edytuj

  Półfinały Finał
             
21 czerwca – Hamburg
 1A   RFN 1  
 2B   Holandia 2  
 
25 czerwca – Monachium
       ZSRR 0
     Holandia 2
22 czerwca – Stuttgart
 1B   ZSRR 2
 2A   Włochy 0  


Półfinały edytuj

21 czerwca 1988   RFN
 1-2
0-0
   Holandia
 Hamburg
Widzów: 61 330
Sędzia: Ioan Igna
22 czerwca 1988   ZSRR
 2-0
0-0
   Włochy Neckarstadion, Stuttgart
Widzów: 61 606
Sędzia: Alexis Ponnet

Finał edytuj

25 czerwca 1988
finał Euro 1988
ZSRR   0-2
0-1
   Holandia
 Stadion Olimpijski, Monachium
Widzów: 72,308
Sędzia:   Michel Vautrot
 
ZWIĄZEK RADZIECKI:
BR 1 Rinat Dasajew
OB 5 Anatolij Demjanenko
OB 3 Wagiz Chidijatullin
OB 7 Siarhiej Alejnikau
OB 6 Wasyl Rac
PO 8 Hennadij Łytowczenko
PO 9 Ołeksandr Zawarow
PO 15 Ołeksij Mychajłyczenko
PO 18 Siarhiej Hocmanau   68'
NA 10 Ołeh Protasow   71'
NA 11 Ihor Biełanow
Rezerwowi:
BR 16 Wiktor Czanow
OB 14 Viačeslavas Sukristovas
OB 13 Tengiz Sulakwelidze
PO 19 Serhij Bałtacza   68'
PO 20 Wiktor Pasulko   71'
Selekcjoner:
  Walery Łobanowski
 
 
HOLANDIA:
BR 1 Hans van Breukelen
OB 6 Berry van Aerle
OB 4 Ronald Koeman
OB 17 Frank Rijkaard
OB 2 Adri van Tiggelen
PO 7 Gerald Vanenburg
PO 8 Arnold Mühren
PO 20 Jan Wouters
PO 13 Erwin Koeman
NA 10 Ruud Gullit   32'
NA 12 Marco van Basten   54'
Rezerwowi:
BR 16 Joop Hiele
OB 18 Wilbert Suvrijn
PO 11 John van ’t Schip
NA 9 John Bosman
NA 14 Wim Kieft
Selekcjoner:
  Rinus Michels
MISTRZ EUROPY 1988

 

HOLANDIA
 PIERWSZY TYTUŁ MISTRZA EUROPY

Strzelcy edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ UEFA.com, History [online], UEFA.com [dostęp 2022-12-11] (ang.).
  2. ↑ UEFA.com, og-title-uefaeuro-matches [online], UEFA.com [dostęp 2022-12-11] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mistrzostwa_Europy_w_Piłce_Nożnej_1988&oldid=73162819”