Wincenty Potocki
Wincenty Potocki herbu Pilawa (ur. 1740[1] lub 1753[2], zm. 1825[3] lub 14 stycznia 1826[2]) – podkomorzy nadworny koronny w latach (1773-1794), generał-lejtnant wojsk koronnych od 1773 roku, szef regimentu gwardii koronnej, starosta lubelski w latach 1774-1785[4], kolekcjoner sztuki[potrzebny przypis]. w 1784 zabiegał o tytuł księcia Świętego Cesarstwa Rzymskiego[5], ale nie spełnił wymagań cesarskich i ostatecznie tytułu nie otrzymał[6] a nie nie przyjął[7].
 Wincenty Potocki, portret pędzla nieznanego malarza polskiego z XIX wieku | |
 Pilawa | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
około 1740 |
| Data śmierci |
1825 |
| Ojciec | |
| Matka |
Helena Zamoyska |
| Żona |
Urszula Zamoyska |
| Dzieci |
z Anną Mycielską: |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Syn Stanisława i Heleny Zamoyskiej, brat Józefa, ojciec Franciszka.
Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[8].
Pan na Brodach i Księstwie Zbaraskim. Cesarz Józef II ofiarował mu w roku 1784 tytuł książęcy, pod warunkiem założenia ordynacji. Potocki warunku tego nie dopełnił i tytuł nie uzyskał sankcji prawnej. W 1785 został wybrany wielkim mistrzem masońskim Galicji. Był trzykrotnie żonaty:
- Pierwsza jego żona: Urszula Mniszchowa z Zamoyskich, była córką Jana Jakuba Zamoyskiego. Związek zakończony rozwodem w 1781;
- Z drugą żoną: Anną Mycielską rozwiódł się w 1792;
- Trzecia jego żona: Helena Apolonia Massalska, córka Józefa Adriana Massalskiego.
Poseł na Sejm 1776 roku z województwa lubelskiego[9].
W 1773 roku odznaczony Orderem Orła Białego i Orderem Świętego Stanisława, po 1796 roku był kawalerem maltańskim[10].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Wincenty Potocki z Podhajec h. Pilawa (Srebrna) (ID: dw.14061)
- ↑ a b Spis ważniejszych miejscowości w powiecie starokonstantynowskim na Wołyniu. Stary Konstantynów, 1910, s. 86.
- ↑ Szczygielski, s. 227
- ↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Krzysztof Chłapowski, Stefan Ciara, Łukasz Kądziela, Tomasz Nowakowski, Edward Opaliński, Grażyna Rutkowska, Teresa Zielińska. Kórnik 1992, s. 196.
- ↑ Michał Baliński, Tymoteusz Lipiński: Brody. W: Starożytna Polska pod względem historycznym, geograficznym, i statystycznym. T. 2. Cz. 2. Warszawa, 1845, s. 598.
- ↑ Zob. S. Górzyński, Arystokracja polska w Galicji, Warszawa 2009, s. 301.
- ↑ Adam Amilkar Kosiński: Przewodnik heraldyczny. Monografie kilkudziesięciu znakomitszych rodzin, spis rodzin senatorskich i tytuły honorowe posiadających. T. 1. Wyd. 2. Kraków: 1877, s. 130.
- ↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 528.
- ↑ Series Senatorow y Posłow Na Seym Ordynaryiny Warszawski 1776. Roku : Z wyrazeniem Ich Rezydencyi gdzie ktory stoi / zbiorem Seb. Kaź. Jabłońskiego, 1776, [b.n.s].
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 213.
Bibliografia edytuj
- Wacław Szczygielski: Potocki Wincenty h. Pilawa (zm. 1825). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXVIII/1, zeszyt 116. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź, 1984, s. 227–229.
- Agnieszka Woźniak-Wieczorek. Hrabia Wincenty Potocki herbu Pilawa (zm. 1825) – opiekun nauk i kunsztów.
Linki zewnętrzne edytuj
- GENEALOGY.EU.
- Kowalówka, 1.) jedna z najludniejszych wsi na Podolu, pow. bracławski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 514.