Wrzeszczewice
Wrzeszczewice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łaskim, w gminie Łask.
| wieś | |
 Tablica miejscowości od strony Karszewa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
43 |
| Kod pocztowy |
98-100[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ELA |
| SIMC |
0707403 |
Położenie na mapie gminy Łask  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu łaskiego  | |
 51°40′21″N 19°05′27″E/51,672500 19,090833[1]
| |
Historia edytuj
W II połowie XVI w. Wrzeszczewice należały do Rzepiszewskich herbu Dołęga. W roku 1563 Łucja Rzepiszewska, córka Hieronima dała mężowi Wojciechowi Marszewskiemu herbu Rogala dobra swe Rzepiszów, Zygry i Wrzeszczewice zachowując sobie dożywocie. W rękach Marszewskich Wrzeszczewice pozostawały do 1630 roku, kiedy to Hieronim Marszewski, syn Tomasza i Jadwigi Przedwojskiej sprzedał je Maciejowi Wężykowi Widawskiemu herbu Wąż. W II połowie XVII w. właścicielami Wrzeszczewic byli Bogusławscy herbu Ostoja. W roku 1671 małżonkowie - Marcin Bogusławski i Katarzyna z Roście(r)skich przekazali majątek Wrzeszczewice swojemu synowi Marcinowi, który gospodarował tymi dobrami kolejne dwadzieścia pięć lat. W lipcu 1696 roku Marcin Bogusławski sprzedał Wrzeszczewice Samuelowi Głębockiemu herbu Doliwa, wojskiemu brzeskiemu. W II połowie XVIII w. Wrzeszczewice przeszły w ręce Walewskich poprzez małżeństwo Marianny Głębockiej z Józefem Walewskim, kasztelanem łęczyckim.
Do 1970 r. był tu dwór – własność rodziny Kłosowskich do II wojny światowej. Wykupił go rolnik Józef Bernat i z rozbiórkowej cegły wybudował sobie dom mieszkalny. Zachowały się resztki dawnego parku w postaci cennych krzewów, klonu czerwonego, dębu (objętość 4,5 m) i sumaków.
Nowy kościół konsekrowano 20 kwietnia 1975 r. na miejscu modrzewiowego, pod wezwaniem św. Anny, spalonego 17 grudnia 1973 r. Ten nieistniejący kościół fundowała Marianna Walewska, kasztelanowa łęczycka i dziedziczka wsi. Początkowo ten kościół był kaplicą filialną parafii w Borszewicach, a na odprawianie w niej Mszy św. udzielił zezwolenia Pius VI w 1783 r.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 151823
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1568 [zarchiwizowane 2022-10-26].
Bibliografia edytuj
- PAN, Biblioteka Kurnicka, Teki Dworzaczka – Materiały historyczno-genealogiczne do dziejów szlachty wielkopolskiej XV – XX w.,
- Adam Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913,
- Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931
- Kasper Niesiecki, Herbarz polski, wyd. Bobrowicz, Lipsk 1839-1846,
- Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Warszawa 2000,
- Księgi grodzkie sieradzkie - inskryp., AGAD w Warszawie, 175, k.63-63v., 195, k.90-90v.