Stara Dobrzyca

wieś w województwie zachodniopomorskim

Stara Dobrzyca (niem. Alt Döberitz[5]) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Resko, nad północnym brzegiem jeziora Dobrzyca.

Stara Dobrzyca
wieś
Ilustracja
Kościół pw. św. św. Apostołów Piotra i Pawła w Starej Dobrzycy
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

łobeski

Gmina

Resko

Sołectwo

Gardzin

Wysokość

77[2] m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

54[3]

Strefa numeracyjna

91

Kod pocztowy

72-315[4]

Tablice rejestracyjne

ZLO

SIMC

0782787

Położenie na mapie gminy Resko
Mapa konturowa gminy Resko, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Stara Dobrzyca”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Stara Dobrzyca”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Stara Dobrzyca”
Położenie na mapie powiatu łobeskiego
Mapa konturowa powiatu łobeskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Stara Dobrzyca”
Ziemia53°49′03″N 15°31′58″E/53,817500 15,532778[1]
Herb rodowy rodu Borcke

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Historia

edytuj

Stara Dobrzyca w wieku XV była lennem rodu Vidante. Kiedy ród ten wymarł, panami na Starej Dobrzycy zostali Borkowie. Później miejscowość miała wielu właścicieli. W latach 1818–1945 miejscowość administracyjnie należała do Landkreis Regenwalde (Powiat Resko) z siedzibą do roku 1860 w Resku, a następnie w Łobzie[6].

Wieś wzmiankowana w 1436 jako Dubbernitze[7]. Na mapie Lubinusa z 1618 nosi nazwę Dabritz. 9 grudnia 1947 r. ustalono urzędową polską nazwę miejscowości Alt Döberitz – Stara Dobrzyca, określając drugi przypadek jako Starej Dobrzycy, a przymiotnik – starodobrzycki[5]. Obecna nazwa miejscowości ma związek z nazwą historyczną[8].

Demografia

edytuj

W roku 1925 wieś miała 279 mieszkańców[9]. W 1933 miejscowość liczyła 262 mieszkańców, w 1939 było ich 243[10]. W roku 2021 wieś miała 54 mieszkańców.

Zabytki

edytuj
  • Pałac klasycystyczny i park pałacowy[11]. Pałac wybudowany przed 1602 (pierwszy pałac prawdopodobnie w 1540) przez Stefana von Borcke. W 1714 r. właścicielem Starej Dobrzycy został Ulryk Bogusław von Bonin. Później pałac był własnością kolejno kilku rodów. Obecnie w rękach prywatnych i idzie w ruinę[12][13],
  • Kościół z XVIII w., obecnie jest pod wezwaniem apostołów św. Piotra i Pawła. Historia kościoła sięga najprawdopodobniej XV wieku. Kościół ma dwie nisze pochodzące prawdopodobnie z XVII wieku, dzwon z 1678 roku, ołtarz ambonowy barokowy, kolumnowy z XVIII wieku, zdobiony rzeźbionym w drewnie motywem akantu oraz stalle z XVII wieku. Ryglowy korpus nawowy oraz górna partia wieży pochodzi z 1711 roku. Pod koniec lat 90. XX wieku świątynia przeszła gruntowny remont. W rejestrze zabytków od 12.12.1963 roku[14][15].

Osoby urodzone lub związane ze Starą Dobrzycą

edytuj

Adrian Bernhard von Borcke (ur. 21 lipca 1668 w Alt Döberitz, zm. 25 maja 1741 w Berlinie) — pruski feldmarszałek i minister. Był jednym z najbliższych doradców króla pruskiego Fryderyka Wilhelma I.

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 128099
  2. [1], [dostęp 2023-05-19]
  3. Ludność, [dostęp 2023-05-19]
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1208 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  5. a b Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 9 grudnia 1947 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości. M.P. z 1948 r. nr 14, poz. 55.
  6. Deutsche Verwaltungsgeschichte Pommern, Kreis Regenwalde. verwaltungsgeschichte.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)].
  7. Trautmann R., Elb- und Ostseesslavischen Ortsnamen, Teil II 35, Berlin 1948-1956.
  8. Beata Afeltowicz, rozprawa doktorska, Nazwy miejscowe byłych powiatów łobeskiego i nowogardzkiego, Gdańsk 2005, s. 234.
  9. ludność, [dostęp 2013-0519]
  10. Ludność, dostęp 2023-05-19]
  11. Zabytki w Polsce
  12. Pałac, [dostęp 2023-05-19]
  13. Pałac, [dostęp 2023-05-19]
  14. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 275, ISBN 978-83-7495-133-3.
  15. [2], [dostęp 2023-05-19]

Linki zewnętrzne

edytuj

Galeria

edytuj