Stefan Buchowiecki

generał polski, lekarz

Stefan Buchowiecki (ur. 12 maja 1863 w majątku Sokołowo, zm. 9 kwietnia 1927 w Olkuszu) – lekarz, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Stefan Buchowiecki
Ilustracja
tytularny generał brygady tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1863
Sokołowo

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1927
Olkusz

Przebieg służby
Lata służby

1904–1907; 1914

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

6 Pułk Piechoty
I Brygada PSZ
Dowództwo Okręgu Generalnego „Kielce”
Zakład Leczniczo-Szkolny dla Inwalidów Wojennych w Warszawie

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-japońska,
I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)
NN, Stefan Buchowiecki, Antoni Mińkiewicz

Życiorys

edytuj

Urodził się 12 maja 1863 w majątku Sokołowo, w ówczesnym powiecie słonimskim guberni grodzieńskiej, w rodzinie Adama i Walerii z Moczulskich[1]. Ukończył studia na wydziale lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, 1890 obronił doktorat nauk medycznych. Pracował jako naczelny lekarz Szpitala św. Błażeja w Olkuszu. Służył w armii carskiej jako oficer-lekarz w czasie wojny rosyjsko-japońskiej. W 1907 przeszedł do rezerwy.

14 września 1914 wstąpił do Legionów i jako podporucznik zajął się organizacją legionowych szpitali polowych. W latach 1915–1916 był naczelnym lekarzem 6 pułku piechoty. Został ranny w bitwie pod Kostiuchnówką w grudniu 1915. 3 lutego 1916 mianowany naczelnym lekarzem w domu ozdrowieńczym w Kamieńsku, organizował szpitale dla legionistów w Kościńcach, Dęblinie i Żyrardowie, był naczelnym lekarzem obozu legionowego w Zegrzu i Ostrowi-Komorowie oraz obozu internowania w Łomży, a później naczelnym lekarzem szkół Polskiej Siły Zbrojnej. 4 listopada 1918 został szefem sanitarnym I Brygady PSZ.

W tym samym miesiącu objął obowiązki szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce” w Kielcach. 3 lutego 1920 został awansowany na podpułkownika. 12 lutego 1920 Minister Spraw Wojskowych mianował go komendantem I Szpitala Okręgowego na Mokotowie przy ulicy Nowowiejskiej[2] (jego zastępcą był kpt. dr Tomasz Krzyski[3]). Szpitalem Mokotowskim kierował w czasie wojny z bolszewikami. Na tym stanowisku 29 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika w korpusie lekarskim, w „grupie byłych Legionów Polskich”. W sierpniu 1921 Główny Szpital Wojskowy (b. Szpital Ujazdowski) przemianowany został na Szpital Okręgowy Nr I, a Szpital Mokotowski przekształcony został w „Zakład Leczniczo-Szkolny dla Inwalidów Wojennych w Warszawie”. Kierownictwo zakładu powierzone zostało Stefanowi Buchowieckiemu. Następnie pełnił funkcję przewodniczącego komisji superrewizyjnej przy Szpitalu Okręgowym Nr I.

Z dniem 31 maja 1925 w stopniu pułkownika rezerwy lekarza został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał wówczas w Warszawie przy ulicy Wilczej 29a. Zaopatrzenie emerytalne otrzymał na podstawie Ustawy z dnia 11 grudnia 1924 o przyznawaniu darów z łaski[4].

25 lipca 1925 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski awansował pułkownika w stanie spoczynku Stefana Buchowieckiego do stopnia tytularnego generała brygady w stanie spoczynku z dniem 31 maja 1925[5].

Ostatnie lata życia spędził w Olkuszu. Tam w nocy z 9 na 10 kwietnia 1927 zmarł[6]. We wtorek 12 kwietnia 1927 roku został pochowany na miejscowym cmentarzu[7].

Stefan Buchowiecki był żonaty z Wieńczysławą Miłkowską (1874–1947), z którą miał syna Jana Stefana (1902–1940), kapitana artylerii, zamordowanego w Charkowie[8].

Imię Stefana Buchowieckiego nosi ulica w Olkuszu.

Awanse

edytuj
  • kapitan – 9 sierpnia 1915
  • major – grudzień 1917
  • podpułkownik – 3 lutego 1920 (warunkowo, do czasu ułożenia przez Komisję Weryfikacyjną ogólnej listy sztarszeństwa oficerów WP)[9]
  • pułkownik – 29 maja 1920 zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920
  • tytularny generał brygady – 25 lipca 1925 z dniem 31 maja 1925

Ordery i odznaczenia

edytuj

Wszystkie odznaczenia gen. Buchowieckiego znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Centralne Archiwum Wojskowe, Akta personalne 9681
  2. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 21.02.1920 r.
  3. Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Tomasz Krzyski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-02-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 lutego 2015)].
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 66 z 20 czerwca 1925, s. 335.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 80 z 31 lipca 1925, s. 440.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 10 września 1927, s. 277.
  7. Ostatni meldunek. „Polska Zbrojna”. 101, s. 1, 1927-04-12. Warszawa. .
  8. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 48.
  9. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 7 z 28.02.1920 r.
  10. Polak (red.) 1993 ↓, s. 28.
  11. M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82.

Bibliografia

edytuj