Stefan Otwinowski

polski pisarz

Stefan Otwinowski (ur. 3 marca 1910 w Pyzdrach, zm. 30 stycznia 1976 w Krakowie) – polski prozaik, dramatopisarz i publicysta.

Stefan Otwinowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1910
Pyzdry

Data i miejsce śmierci

30 stycznia 1976
Kraków

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie Stanisława, właściciela apteki, i Ludomiły z Królikowskich. Dzieciństwo spędził w Grodźcu. W 1929 ukończył Państwowe Gimnazjum Humanistyczne im. Adama Asnyka w Kaliszu. Studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował jako prozaik w 1934. W 1934 otrzymał nagrodę literacką miasta Kalisza im. Adama Asnyka za swoją pierwszą powieść pt. Życie trwa cztery dni[1]. Podczas wojny był działaczem kulturalnego podziemia.

Po wojnie zamieszkał w Krakowie, gdzie w latach 1946–1956 był kierownikiem literackim tamtejszych teatrów; pisał felietony i współredagował „Dziennik Literacki” (1949–1950) i potem „Życie Literackie” (1951–1976). W latach 1947–1976 (z małymi przerwami) był prezesem krakowskiego oddziału Związku Literatów Polskich. W 1953 podpisał rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego.

Zmarł w Krakowie, pochowany w alei zasłużonych cmentarza Rakowickiego (kwatera LXIX pas A-II-17)[2].

 
Grób Stefana Otwinowskiego na cmentarzu Rakowickim

Ordery i odznaczenia

edytuj

Nagrody

edytuj
  • Nagroda literacka miasta Kalisza im. Adama Asnyka za powieść pt. Życie trwa cztery dni (1938)
  • Nagroda Ziemi Krakowskiej za sztukę Wielkanoc (1946)
  • Nagroda Miasta Krakowa (1960)[5]
  • Nagroda Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie w dziedzinie upowszechniania kultury (1967)
  • Nagroda II stopnia Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości (1969)
  • Nagroda „Życia Literackiego” (1976)

Przypisy

edytuj

Źródło

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj