Tega – wymarły rodzaj owadów z rzędu muchówek i rodziny Anisopodidae, jedyny z monotypowej podrodziny Teginae. Obejmuje dwa opisane gatunki. Żyły w jurze na terenie współczesnej Azji Środkowej.

Tega
Blagoderov, Krzeminska et Krzeminski, 1993
Okres istnienia: kelowejtyton
165.3/145
165.3/145
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

muchówki

Podrząd

Neodiptera

Infrarząd

Bibionomorpha

Nadrodzina

Anisopodoidea

Rodzina

Anisopodidae

Podrodzina

Teginae

Rodzaj

Tega

Typ nomenklatoryczny

Tega karatavica Blagoderov, Krzeminska et Krzeminski, 1993

Taksonomia

edytuj

Rodzaj ten wprowadzony został w 1993 roku przez Władimira Błagoderowa, Ewę Krzemińską i Wiesława Krzemińskiego na łamach Acta Zoologica Cracoviensia. W tej samej publikacji opisano także oba jego gatunki[1]:

Gatunkiem typowym wyznaczono T. karatavica. Jego opisu dokonano na podstawie skamieniałości znalezionej w Formacji Karabastau na stanowisku Karatau-Michajłowka we wsi Ałlije w obwodzie turkiestańskim na południu Kazachstanu. Datuje się ją na kelowej lub oksford w jurze środkowej[1][2]. T. penna opisany został natomiast na podstawie skamieniałości znalezionej w Formacji Sharteg na terenie ajmaku gobijsko-ałtajskiego w Mongolii i datowanej na tyton[1].

Rodzaj ten początkowo umieszczony został w rodzinie Cramptonomyiidae[1]. W 2012 roku Elena Łukaszewicz umieściła go w monotypowej podrodzinie Teginae w obrębie Anisopodidae[3].

Morfologia

edytuj

Były to niewielkie muchówki o długości ciała i przedniego skrzydła osiągającej około 3 mm. Czułki ich zbudowane były z czternastu krótkich i grubych członów. Odnóża były krótkie i zaopatrzone w ostrogi na goleniach. Żyłka subkostalna była krótsza od połowy długości skrzydła. Żyłka poprzeczna subkostalno-radialna umiejscowiona była przed wysokością rozwidlenia gałęzi b żyłki radialnej. Trzecia komórka radialna zaopatrzona była w żyłkę poprzeczną. Odsiebny odcinek czwartej gałęzi żyłki radialnej zlany był z trzecią gałęzią tejże żyłki w żyłkę R3+4. Kończyła się ona krawędzi skrzydła jako jedna z zaledwie trzech żyłek, pozostałe to pierwsza i piąta gałąź żyłki radialnej. Żyłki medialne były dłuższe niż połowa długości skrzydła. Komórka dyskoidalna była bardzo drobna. U T. karatavica odległość między końcami żyłki subkostalnej i pierwszej gałęzi żyłki radialnej była 3,5 raza większa niż odległość między końcami pierwszej gałęzi żyłki radialnej i żyłki R3+4. U T. penna odległość między końcami żyłki subkostalnej i pierwszej gałęzi żyłki radialnej była półtora raza większa niż odległość między końcami pierwszej gałęzi żyłki radialnej i żyłki R3+4. Samice miały dwie duże spermateki i krótkie przysadki odwłokowe[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e V.A. Blagoderov, E. Krzemińska, W. Krzemiński. Fossil and recent Anisopodomorpha (Diptera, Oligoneura): family Cramptonomyiidae. „Acta Zoologica Cracoviensia”. 35 (3), s. 573-579, 1993. 
  2. †Tega karatavica Blagoderov et al. 1993. [w:] Fossilworks.org [on-line]. [dostęp 2022-03-16].
  3. E.D. Lukashevich. New Bibionomorpha (Insecta: Diptera) from the Jurassic of Asia. „Paleontological Journal”. 46, s. 273-287, 2012.