Torpedowce typu Søridderen
Torpedowce typu Søridderen – duńskie torpedowce z początku XX wieku i okresu międzywojennego, konstrukcji brytyjskiej. W latach 1910–1911 w stoczniach Yarrow Shipbuilders w Glasgow i Burmeister & Wain w Kopenhadze zbudowano trzy okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Kongelige Danske Marine w 1911 roku, a skreślono je z listy floty w 1937 roku.
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Stocznia | |
| Wejście do służby |
1911 |
| Wycofanie |
1937 |
| Zbudowane okręty |
3 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 240 ton |
| Długość |
55,4 metra |
| Szerokość |
5,49 m |
| Zanurzenie |
1,95 m |
| Napęd |
1 turbina parowa o mocy 5000 KM |
| Prędkość |
27,5 węzła |
| Załoga |
33 |
| Uzbrojenie | |
Projekt i budowa edytuj
Po zbudowaniu na licencji Normanda w kopenhaskiej stoczni Orlogsværftet w 1907 roku torpedowca „Ormen”, dowództwo duńskiej marynarki zdecydowało o zamówieniu za granicą dwóch kolejnych typów torpedowców, dla porównania w stoczniach niemieckich i brytyjskich[1]. Prototyp drugiego z nich - „Søridderen” - zamówiono w Wielkiej Brytanii, a dwie pozostałe jednostki zbudowano już w kraju[1]. Ten typ okrętów okazał się lepszy od zamówionych w tym samym czasie w Niemczech jednostek typu Tumleren, mając lepszą dzielność morską, jednak budowa kolejnych torpedowców została zarzucona z przyczyn finansowych[1][2].
Poza „Søridderenem”, zbudowanym w brytyjskiej stoczni Yarrow w Glasgow, dalsze dwa okręty powstały w stoczni Burmeister & Wain w Kopenhadze[1]. Stępki okrętów położono w 1910 roku, a zwodowane zostały w roku 1911[2].
| Okręt | Oznaczenie burtowe | Stocznia | Początek budowy | Wodowanie | Wejście do służby |
|---|---|---|---|---|---|
| „Søridderen” | 1920: 16, 1923: D1, 1929: O1 | Yarrow | 1910 | 1911 | 1911 |
| „Flyvefisken” | 1920: 15, 1923: D2, 1929: O2 | Burmeister & Wain | |||
| „Søulven” | 1920: 14, 1923: D3, 1929: O3 |
Dane taktyczno-techniczne edytuj
Okręty typu Søridderen były torpedowcami o długości całkowitej 55,4 metra, szerokości 5,49 metra i zanurzeniu 1,95 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 240 ton, zaś pełna 295 ton[2]. Siłownię okrętów stanowiła turbina parowa o mocy 5000 KM, napędzająca jedną śrubę, do której parę dostarczały dwa kotły typu Yarrow[1]. Okręt budowany w Wielkiej Brytanii miał turbinę Curtis, a budowane w Danii – produkcji Burmeister & Wain[1]. Wśród duńskich torpedowców wyróżniała je sylwetka z dwoma umieszczonymi blisko siebie cienkimi pochyłymi kominami[3]. Prędkość maksymalna okrętów wynosiła 27,5 węzła[1]. Okręty zabierały zapas 43 ton węgla[4].
Okręty wyposażone były w pięć pojedynczych wyrzutni torped kalibru 450 mm: jedną stałą na dziobie i cztery na pokładzie (po dwie na każdej z burt)[1][2]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działa pokładowe kalibru 75 mm L/52 M07[1][2].
Załoga pojedynczego okrętu składała się z 33 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][a].
Służba edytuj
Torpedowce typu Søridderen weszły do służby w Kongelige Danske Marine w 1911 roku[2]. Wszystkie jednostki zostały skreślone z listy floty w 1937 roku[1][5].
Uwagi edytuj
- ↑ Parkes 1934 ↓, s. 145 podaje, że liczebność załogi wynosiła 39 osób.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: SØRIDDEREN torpedo boats (1911). Navypedia. [dostęp 2018-08-28]. (ang.).
- Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: Sampson Low, Marston & Co., 1934. (ang.).