Trifluperydol, trifluperidol – organiczny związek chemiczny, pochodna butyrofenonu, stosowany jako lek przeciwpsychotyczny. Został opracowany przez Janssen Pharmaceutica w 1959 roku. Ma działanie przeciwpsychotyczne silniejsze niż haloperydol, ale daje więcej niepożądanych skutków ubocznych, w tym późne dyskinezy[3]. Stosowany był w zakresie dawek 0,25 do 15 mg na dobę[4]. W latach 60. i 70. przeprowadzono kilka badań nad skutecznością trifluperydolu w leczeniu objawów schizofrenii, ale z powodu niewielkiej sprzedaży produkcja leku została wstrzymana[5].
Trifluperydol
|
Nazewnictwo
|
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
farm.
|
trifluperidolum
|
inne
|
triperidol, R 2498
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C22H23F4NO2
|
Masa molowa
|
409,4 g/mol
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
749-13-3
|
PubChem
|
5567
|
DrugBank
|
DB13552
|
SMILES
|
C1CN(CCC1(C2=CC(=CC=C2)C(F)(F)F)O)CCCC(=O)C3=CC=C(C=C3)F
|
|
InChI
|
InChI=1S/C22H23F4NO2/c23-19-8-6-16(7-9-19)20(28)5-2-12-27-13-10-21(29,11-14-27)17-3-1-4-18(15-17)22(24,25)26/h1,3-4,6-9,15,29H,2,5,10-14H2
|
InChIKey
|
GPMXUUPHFNMNDH-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
haloperydol, bromoperydol
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Klasyfikacja medyczna
|
ATC
|
N05AD02
|
Farmakokinetyka
|
|
Działanie
|
przeciwpsychotyczne
|
Metabolizm
|
wątrobowy
|
|
Uwagi terapeutyczne
|
|
Drogi podawania
|
doustna
|
|
|
- ↑ a b c Trifluperydol (nr T103) w katalogu produktów Sigma-Aldrich (Merck).
- ↑ Trifluperidol hydrochloride (nr T103) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
- ↑ Arylpiperidine-Based Dopamine D2 Antagonists/5-HT2A Antagonists for the Treatment ofAutism, Depression, Schizophrenia, and Bipolar Disorder. W: Bioactive Heterocyclic Compound Classes. Clemens Lamberth, Jürgen Dinges (ed.). John Wiley & Sons, 2012, s. 100. ISBN 3-527-66448-3.
- ↑ Janssen P.A. The evolution of the butyrophenones, haloperidol and trifluperidol, from meperidine-like 4-phenylpiperidines. „International Review of Neurobiology”. 8, s. 221–263, 1965. PMID: 5321473.
- ↑ C.R. Ganellin, David J. Triggle: Dictionary of Pharmacological Agents. London-New York: Chapman Hall, 1997, s. 2031. ISBN 0-412-46630-9.