Trimetazydyna
Trimetazydyna – organiczny związek chemiczny, lek stosowany w chorobie niedokrwiennej serca, działa kardioprotekcyjnie (ochronnie na komórki mięśnia sercowego). Jest pochodną piperazyny.
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C14H22N2O3 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
266,34 g/mol | ||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||
DrugBank | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
|
Działanie farmakologiczne
edytujTrimetazydyna hamuje wykorzystywanie kwasów tłuszczowych jako substratu energetycznego przez komórki mięśnia sercowego, zwiększając jednocześnie wykorzystanie w celach energetycznych glukozy. Dzięki temu zmniejsza się zużycie tlenu w sercu, gdyż mniej tlenu potrzeba na uzyskanie tej samej ilości energii z 1 grama glukozy niż z 1 grama kwasów tłuszczowych. Zmniejszając zapotrzebowanie serca na tlen przyczynia się do likwidacji głównej przyczyny powstawania objawów choroby niedokrwiennej serca – niewystarczającej (w stosunku do potrzeb) podaży tlenu.
Poza tym trimetazydyna wyrównuje pozawałową kwasicę wewnątrzkomórkową oraz ogranicza gromadzenie się w komórkach jonów Na+
i Ca2+
. Przywraca w ten sposób równowagę elektrolitową w sercu.
Zastosowanie
edytujTrimetazydynę stosuje się w przewlekłym leczeniu chorobie niedokrwiennej serca, zapobieganiu występowania napadów choroby. Hamuje również zaburzenia pracy błędnika.
Środek dopingujący
edytujTrimetazydyna jest niedozwolonym środkiem dopingującym.
Działania niepożądane
edytujDziałania niepożądane są rzadkie. Trimetazydyna może powodować zaburzenia żołądkowo-jelitowe, wzdęcia, bóle brzucha.
Dostępne preparaty
edytuj- ApoTrimet PR
- Vascotazin
- Protevasc SR
- Cyto-Protectin MR
- Metazydyna
- Preductal MR
- Setal MR
- Trimetaratio
- Тридуктан МВ
Bibliografia
edytuj- Andrzej Danysz , Kompendium farmakologii i farmakoterapii dla lekarzy, farmaceutów i studentów, wyd. 4, Wydawnictwo Lekarskie Urban & Partner, 2002, ISBN 83-87944-82-3 .