Wierzba trójpręcikowa

Wierzba trójpręcikowa, wierzba migdałowa (Salix triandra, syn. Salix amygdalina) – gatunek drzewa należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Azji, Europie i Afryce Północnej (Algeria, Maroko, Tunezja)[3]. W Polsce w stanie naturalnym występuje na całym obszarze, bardziej pospolita jest w Karpatach i na południu Polski.

Wierzba trójpręcikowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

wierzbowate

Rodzaj

wierzba

Gatunek

wierzba trójpręcikowa

Nazwa systematyczna
Salix triandra L.
Sp. pl. 2:1016. 1753
Synonimy
  • Salix amygdalina L.[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Pokrój

Morfologia

edytuj
Pokrój
Krzew, rzadziej małe drzewo o wysokości do 7 m i gałęziach wzniesionych i odstających.
Pędy
Gałęzie brązowe lub żółtozielone i bez sinego nalotu, niełamliwe, nagie. Pędy długie i elastyczne. Kora ma barwę szarobrązową, łatwo łuszcząca się na starszych gałęziach (podobnie, jak u platana)[5]. Pączki zaostrzone i nagie.
Liście
Wąskoeliptyczne, krótko zaostrzone, o długości 5–10 cm[5] i gruczołkowato piłkowanych brzegach. Górą liście ciemnozielone, na spodniej stronie zielone lub niebieskawe, nagie[5]. Są podobne do liści wierzby kruchej[5]. Ogonki liściowe długości 1–2 cm, nagie. Przylistki trwałe, drobne, o nerkowatym kształcie. Liście nie czernieją podczas schnięcia.
Kwiaty
Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o dwubarwnych przysadkach; górą czarnych lub rdzawych, dołem jasnych. Przysadki trwałe, pozostają na pędach do dojrzenia owoców. Kotki cienkie i luźnokwiatowe. Kwiaty żeńskie z jednym miodnikiem, wyrastający na trzonku słupek bez szyjki, o znamionach grubych i poziomo odstających, bardzo krótkich. Każdy kwiat męski ma dwa miodniki. Charakterystyczną cechą gatunkową jest występowanie w kwiatach męskich 3 pręcików[5]. Są one w nasadzie gęsto owłosione.
Owoc
Torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz.

Biologia i ekologia

edytuj

Zarośla nadrzeczne, rowy, wilgotne obrzeża łąk. W górach do regla dolnego. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Salicetum triandro-viminalis[6]. Kwitnie w kwietniu, zwykle przed rozwojem liści. Jest rośliną owadopylną i miododajną. Nasiona rozsiewane przez wiatr.

Zmienność

edytuj

Występuje w dwóch podgatunkach:

  • Salix triandra ssp. triandra – liście spodem jasnozielone, ogonki liściowe i pączki nagie. Gatunek charakterystyczny dla All. Salicion albae[6].
  • Salix triandra ssp. discolor (Koch)Arcang. – liście spodem niebieskozielone, młode ogonki liściowe i pączki owłosione. Gatunek charakterystyczny dla All. Salicion albae[6].

Tworzy mieszańce z: wierzbą białą, w. kruchą, w. pięciopręcikową, w. purpurową, w. szarą, w. uszatą, w. wiciową.

Przypisy

edytuj
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-10] (ang.).
  3. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
  4. Salix triandra, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b c d e Johnson O., More D.: Drzewa. Warszawa: Multico, 2009, s. 170. ISBN 978-83-7073-643-9.
  6. a b c Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

edytuj
  • W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.