Wojska aeromobilne
Wojska aeromobilne – jeden z rodzajów wojsk wchodzących w skład wojsk lądowych. Łączą w sobie dotychczasowe wojska powietrznodesantowe, desantowo-szturmowe, kawalerię powietrzną i lotnictwo wojsk lądowych[1][2].
Charakterystyka
edytujWojska te posiadają największe taktyczne i operacyjne możliwości manewrowe, rajdowe i specjalne. Ich zdolności przerzutu oraz możliwość rażenia środków opancerzonych przeciwnika czynią je szczególnie predysponowanymi do szybkiego działania. Jednostki te szkolą się i walczą jako zespoły połączone wraz z pododdziałami wsparcia we współdziałaniu z lotnictwem sił powietrznych. Są zdolne do prowadzenia działań głębokich, przecięcia dróg zaopatrzenia i ewakuacji, opanowania lotnisk, niszczenia elementów dowodzenia, blokowania jednostek wzmocnienia oraz uchwycenia kluczowych obiektów terenowych.
Wojska aeromobilne mogą działać w powiązaniu z innymi rodzajami sił zbrojnych, innymi rodzajami wojsk np. wojskami zmechanizowanymi lub samodzielnie. Duże zagrożenie siłami i środkami wojsk aeromobilnych może spowodować osłabienie sił i środków przeciwnika przez zmuszenie go do wydzielenia większych sił i środków w celu ochrony kluczowych obiektów i terenów położonych na tyłach, które są poza zasięgiem wyłącznie piechoty atakujących wojsk lądowych.
Użycie takich wojsk umożliwia dowódcom szybką reakcję na całej szerokości i głębokości ich obszaru odpowiedzialności, a zatem pomaga w przejęciu inicjatywy i uzyskaniu swobody działania. Wojska aeromobilne są również odpowiednie do pełnienia roli wysoce mobilnego odwodu.
Mogą być zorganizowane jako:
- formacja, która posiada organiczne statki powietrzne w wystarczającej ilości do podjęcia działań aeromobilnych bez potrzeby wykorzystywania dodatkowych pododdziałów lotnictwa;
- formacja, która nie posiada wystarczającej ilości własnych statków powietrznych i dlatego też wymaga wsparcia. Może to wymagać wspólnych treningów z nowo przydzielonymi statkami powietrznymi;
- formacja, która posiada własne statki powietrzne, lecz nie posiada sił desantowych i musi mieć je przydzielone do wykonania określonego zadania. Głównym przedmiotem do rozważenia w tym wypadku jest konieczność wspólnego szkolenia i treningów przed zaangażowaniem tych sił.
Możliwości wojsk aeromobilnych:
- atak z dowolnego kierunku, uderzając w cele znajdujące się w trudno dostępnym terenie, przemieszczanie się nad przeszkodami i obejście pozycji przeciwnika w celu uzyskania zaskoczenia;
- szybkie rozmieszczenie i przegrupowanie, pozwalające na szybką koncentrację sił walczących na kluczowych pozycjach. Są zdolne do szybkiego rozśrodkowania się w celu zmniejszenia podatności na oddziaływanie przeciwnika;
- umożliwiają dowódcy szybkie wzmocnienie bądź zluzowanie walczących sił na dużych odległościach;
- możliwość przeprowadzenia działań niezależnie od rozmieszczenia naziemnych dróg komunikacji.
W skład wojsk aeromobilnych wchodzą związki taktyczne, oddziały, pododdziały[3]:
Doraźnie tworzone są elementy ugrupowania bojowego wykonujące zadania w wymiarze powietrzno-lądowym[4]:
- grupy desantowo-szturmowe
- zgrupowania aeromobilne
Jednostki aeromobilne SZ RP
edytujBrygady | Bataliony | ||||
---|---|---|---|---|---|
Oznaka | Nazwa | Miejsce | Oznaka | Nazwa | Miejsce |
25 Brygada Kawalerii Powietrznej | Tomaszów | 1 batalion kawalerii powietrznej | Leźnica Wielka | ||
7 batalion kawalerii powietrznej | Tomaszów | ||||
1 dywizjon lotniczy | Leźnica Wielka | ||||
7 dywizjon lotniczy | Nowy Glinnik | ||||
6 Brygada Powietrznodesantowa | Kraków | 6 batalion powietrznodesantowy | Gliwice | ||
16 batalion powietrznodesantowy | Kraków | ||||
18 batalion powietrznodesantowy | Bielsko-Biała | ||||
1 Brygada Lotnictwa Wojsk Lądowych | Inowrocław | 49 Baza Lotnicza | Pruszcz | ||
56 Baza Lotnicza | Inowrocław |
Przypisy
edytuj- ↑ Krakowski (red.) 2014 ↓, s. 21.
- ↑ Wojska Lądowe
- ↑ Załęski 2018 ↓, s. 74.
- ↑ Regulamin działań 1999 ↓, s. 28.
Bibliografia
edytuj- Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014, s. 70. ISBN 978-83-11-13382-2.
- Krzysztof Krakowski (red.): Wskaźniki taktyczne wojsk lądowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-295-0.
- Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd16/99.
- Krzysztof Załęski: Siły zbrojne. Teoria i praktyka funkcjonowania. Warszawa: Dyfin SA, 2018, s. 74-75. ISBN 978-83-8085-693-6.