Zachar Prilepin
![]() |
Ten artykuł zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Zachar Prilepin (ros. Захар Прилепин, ur. 7 lipca 1975 roku w Iljince koło Skopina w obwodzie riazańskim) - rosyjski dziennikarz, pisarz, z wykształcenia filolog. Od 1996 roku jest aktywistą Partii Narodowo-Bolszewickiej. Weteran obydwu wojen czeczeńskich.
| ||
![]() Zachar Prilepin (2012) | ||
Data i miejsce urodzenia | 7 lipca 1975 Iljinka | |
Okres | od 1996 | |
Przynależność polityczna | Partia Narodowo-Bolszewicka |
ŻyciorysEdytuj
Urodził się 7 lipca 1975 roku we wsi Iljince w obwodzie riazańskim w rodzinie nauczyciela i pielęgniarki. Ukończył Państwowy Uniwersytet im. N. Łobaczewskiego w Niżnym Nowogrodzie. Służył jako kapitan specnazu OMON-u podczas operacji w Czeczenii w 1996 i 1999 r. Brał udział w wojnie na wschodzie Ukrainy po stronie separatystów. Był zastępcą dowódcy batalionu[1][2], a po powrocie do Rosji był zapraszany w związku z tym do telewizji, dzięki czemu rozszerzył swoją popularność i rozpoznawalność[3].
W 2020 r. zarejestrował ugrupowanie Za Prawdę, które wystawiło list na wybory regionalne, zdobywając przy niskiej frekwencji ponad 100 tysięcy głosów i przekraczając pięcioprocentowy próg wyborczy w obwodzie riazańskim, gdzie Prilepin był liderem na jej liście[3].
TwórczośćEdytuj
Pierwsze utwory publikował w „Gazecie Literackiej” oraz ogranie Partii Narodowo-Bolszewickiej „Limonka”. Pierwszą książkę, poświęconą wojnie czeczeńskiej powieść – Patologie opublikował w 2005 roku. W 2006 roku ukazała się jego książka Sańkja. W 2007 wydana została powieść Grzech, która przyniosła Prilepinowi uznanie krytyków i nagrodę Narodowy Bestseller. Prilepin jest także autorem zbiorów opowiadań (Wojna, Rewolucja), esejów (Przyszedłem z Rosji) i wierszy. W 2010 wydał biografię radzieckiego pisarza Leonida Leonowa.
NagrodyEdytuj
Prilepin jest laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym Rosyjskiej Nagrody Literackiej Bestseller Narodowy 2008 za powieść Grzech. Za Sańkję otrzymał nagrodę Jasnej Polany oraz tytuł najlepszej powieści obcojęzycznej w Chinach. Była ona także nominowana do nagrody Rosyjskiego Bookera i nagrody Evrika w 2006 roku.
Życie prywatneEdytuj
Mieszka w Niżnym Nowogrodzie. Żonaty, ma czworo dzieci.
DziełaEdytuj
PowieściEdytuj
OpowiadaniaEdytuj
- Buty pełne gorącej wódki (2008)
- Wojna (antologia opowiadań) (2008)
- Rewolucja (antologia opowiadań) (2009)
EsejeEdytuj
InneEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Michał Kacewicz: Zachar Prilepin, znany rosyjski pisarz i „nacboł” walczy w Donbasie. Newsweek.pl. [dostęp 2020-09-21].
- ↑ Wojciech Pięciak: Krwawe honoraria Zachara Prilepina. TygodnikPowszechny.pl. [dostęp 2020-09-21].
- ↑ a b Filip Rudnik , RUDNIK: Prilepin - z kart powieści wprost na kartę wyborczą, Kultura Liberalna, 30 września 2020 [dostęp 2020-10-04] (pol.).