Zachar Prilepin

REF orange.svg
 Ten artykuł zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł.
(Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające).
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zachar Prilepin (ros. Захар Прилепин, ur. 7 lipca 1975 roku w Iljince koło Skopina w obwodzie riazańskim) - rosyjski dziennikarz, pisarz, z wykształcenia filolog. Od 1996 roku jest aktywistą Partii Narodowo-Bolszewickiej. Weteran obydwu wojen czeczeńskich.

Zachar Prilepin
Ilustracja
Zachar Prilepin (2012)
Data i miejsce urodzenia 7 lipca 1975
Iljinka
Okres od 1996
Przynależność polityczna Partia Narodowo-Bolszewicka

ŻyciorysEdytuj

Urodził się 7 lipca 1975 roku we wsi Iljince w obwodzie riazańskim w rodzinie nauczyciela i pielęgniarki. Ukończył Państwowy Uniwersytet im. N. Łobaczewskiego w Niżnym Nowogrodzie. Służył jako kapitan specnazu OMON-u podczas operacji w Czeczenii w 1996 i 1999 r. Brał udział w wojnie na wschodzie Ukrainy po stronie separatystów. Był zastępcą dowódcy batalionu[1][2], a po powrocie do Rosji był zapraszany w związku z tym do telewizji, dzięki czemu rozszerzył swoją popularność i rozpoznawalność[3].

W 2020 r. zarejestrował ugrupowanie Za Prawdę, które wystawiło list na wybory regionalne, zdobywając przy niskiej frekwencji ponad 100 tysięcy głosów i przekraczając pięcioprocentowy próg wyborczy w obwodzie riazańskim, gdzie Prilepin był liderem na jej liście[3].

TwórczośćEdytuj

Pierwsze utwory publikował w „Gazecie Literackiej” oraz ogranie Partii Narodowo-Bolszewickiej „Limonka”. Pierwszą książkę, poświęconą wojnie czeczeńskiej powieść – Patologie opublikował w 2005 roku. W 2006 roku ukazała się jego książka Sańkja. W 2007 wydana została powieść Grzech, która przyniosła Prilepinowi uznanie krytyków i nagrodę Narodowy Bestseller. Prilepin jest także autorem zbiorów opowiadań (Wojna, Rewolucja), esejów (Przyszedłem z Rosji) i wierszy. W 2010 wydał biografię radzieckiego pisarza Leonida Leonowa.

NagrodyEdytuj

Prilepin jest laureatem wielu prestiżowych nagród, w tym Rosyjskiej Nagrody Literackiej Bestseller Narodowy 2008 za powieść Grzech. Za Sańkję otrzymał nagrodę Jasnej Polany oraz tytuł najlepszej powieści obcojęzycznej w Chinach. Była ona także nominowana do nagrody Rosyjskiego Bookera i nagrody Evrika w 2006 roku.

Życie prywatneEdytuj

Mieszka w Niżnym Nowogrodzie. Żonaty, ma czworo dzieci.

DziełaEdytuj

PowieściEdytuj

OpowiadaniaEdytuj

  • Buty pełne gorącej wódki (2008)
  • Wojna (antologia opowiadań) (2008)
  • Rewolucja (antologia opowiadań) (2009)

EsejeEdytuj

  • Przyszedłem z Rosji (2008)
  • Terra Tartarara (2009)

InneEdytuj

  • Imieniny serca. Rozmowy z rosyjską literaturą (2009)
  • Leonid Leonow. Jego gra była ogromna (2010)

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Michał Kacewicz: Zachar Prilepin, znany rosyjski pisarz i „nacboł” walczy w Donbasie. Newsweek.pl. [dostęp 2020-09-21].
  2. ↑ Wojciech Pięciak: Krwawe honoraria Zachara Prilepina. TygodnikPowszechny.pl. [dostęp 2020-09-21].
  3. ↑ a b Filip Rudnik, RUDNIK: Prilepin - z kart powieści wprost na kartę wyborczą, Kultura Liberalna, 30 września 2020 [dostęp 2020-10-04] (pol.).

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zachar_Prilepin&oldid=60994428”