Leonid Leonow

Radziecki Posarz

Leonid Maksimowicz Leonow (ros. Леонид Максимович Леонов, ur. 19 maja?/31 maja 1899 w Moskwie, zm. 8 sierpnia 1994 tamże) – rosyjski i radziecki pisarz i dramaturg.

Leonid Leonow
Леонид Леонов
ilustracja
Imię i nazwisko

Leonid Maksimowicz Leonow
(Леонид Максимович Леонов)

Data i miejsce urodzenia

31 maja 1899
Moskwa

Data i miejsce śmierci

8 sierpnia 1994
Moskwa

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Dziedzina sztuki

literatura piękna

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska Nagroda Państwowa ZSRR Zasłużony Działacz Sztuk RFSRR
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie poety chłopskiego Maksima Leonowa. W 1918 ukończył ze srebrnym medalem 3 gimnazjum w Moskwie. Publikować zaczął w 1915 w lokalnych gazetach w Archangielsku, dokąd został zesłany jego ojciec. Od 1920 służył w Armii Czerwonej, przeszedł szkolenie w szkole artylerii, brał udział w walkach na Froncie Południowym, pracował jako korespondent we frontowych gazetach. Był sekretarzem redakcji gazety Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, korespondentem biura 51 Dywizji i gazety 6 Armii[1]. W 1922 opublikował bajkę Bułyga, a w 1923 wydał swój pierwszy zbiór opowiadań i nowel Pietuszchinskij prołom. W 1924 opublikował zbiór pt. Koniec miełkogo czełowieka oraz swoją pierwszą powieść, Borsuki (wyd. pol. 1932) ukazującą lata wojny domowej. Realizm i umiejętności Leonowa wysoko cenili Maksim Gorki i Anatolij Łunaczarski. Jego twórczość, inspirowana m.in. twórczością Dostojewskiego, dotyczy głównie problemów moralnych i ma metaforyczny styl oraz częste uogólnienia mające rangę symbolu. W późniejszym okresie napisał m.in. powieści Złodziej (1927, wyd. pol. 1935), Nad rzeką Socią (1929, wyd. pol. 1935), Skutariewski (1932, wyd. pol. 1934), a także opowieści Mrs. Eugenia Ivanowna (powstała 1938, wyd. ros. 1963, wyd. pol. 1965), dramat wojenny Najazd (1942, wyd. pol. 1946), dramat filozoficzny Złota kareta (1946, wyd. pol. 1956), oraz powieść o treściach filozoficzno-katastroficznych Piramida (1994), zawierającą refleksje autora nad losem Rosji i świata. Od 1946 do 1970 był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR. 28 listopada 1972 został członkiem rzeczywistym Akademii Nauk ZSRR. W 1949 otrzymał tytuł Zasłużonego Działacza Sztuk RFSRR. Mieszkał w Moskwie, gdzie zmarł i został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia i nagrody

edytuj

I medale.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj