Leonid Leonow
Leonid Maksimowicz Leonow (ros. Леонид Максимович Леонов, ur. 19 maja?/31 maja 1899 w Moskwie, zm. 8 sierpnia 1994 tamże) – rosyjski i radziecki pisarz i dramaturg.
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie poety chłopskiego Maksima Leonowa. W 1918 ukończył ze srebrnym medalem 3 gimnazjum w Moskwie. Publikować zaczął w 1915 w lokalnych gazetach w Archangielsku, dokąd został zesłany jego ojciec. Od 1920 służył w Armii Czerwonej, przeszedł szkolenie w szkole artylerii, brał udział w walkach na Froncie Południowym, pracował jako korespondent we frontowych gazetach. Był sekretarzem redakcji gazety Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, korespondentem biura 51 Dywizji i gazety 6 Armii[1]. W 1922 opublikował bajkę Bułyga, a w 1923 wydał swój pierwszy zbiór opowiadań i nowel Pietuszchinskij prołom. W 1924 opublikował zbiór pt. Koniec miełkogo czełowieka oraz swoją pierwszą powieść, Borsuki (wyd. pol. 1932) ukazującą lata wojny domowej. Realizm i umiejętności Leonowa wysoko cenili Maksim Gorki i Anatolij Łunaczarski. Jego twórczość, inspirowana m.in. twórczością Dostojewskiego, dotyczy głównie problemów moralnych i ma metaforyczny styl oraz częste uogólnienia mające rangę symbolu. W późniejszym okresie napisał m.in. powieści Złodziej (1927, wyd. pol. 1935), Nad rzeką Socią (1929, wyd. pol. 1935), Skutariewski (1932, wyd. pol. 1934), a także opowieści Mrs. Eugenia Ivanowna (powstała 1938, wyd. ros. 1963, wyd. pol. 1965), dramat wojenny Najazd (1942, wyd. pol. 1946), dramat filozoficzny Złota kareta (1946, wyd. pol. 1956), oraz powieść o treściach filozoficzno-katastroficznych Piramida (1994), zawierającą refleksje autora nad losem Rosji i świata. Od 1946 do 1970 był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR. 28 listopada 1972 został członkiem rzeczywistym Akademii Nauk ZSRR. W 1949 otrzymał tytuł Zasłużonego Działacza Sztuk RFSRR. Mieszkał w Moskwie, gdzie zmarł i został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.
Odznaczenia i nagrody
edytuj- Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (23 lutego 1967)
- Order Lenina (sześciokrotnie, 18 lutego 1946, 30 maja 1959, 23 lutego 1967, 30 maja 1969, 30 maja 1974 i 30 maja 1979)
- Order Rewolucji Październikowej (2 lipca 1971)
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (23 września 1945)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie, 31 maja 1939 i 30 maja 1984)
- Order Przyjaźni (25 maja 1994)
- Nagroda Leninowska (1957)
- Nagroda Stalinowska (1943)
- Nagroda Państwowa ZSRR (1977)
- Nagroda im. Tołstoja (1993)[2]
I medale.
Przypisy
edytuj- ↑ Герой Социалистического Труда Леонов Леонид Максимович :: Герои страны [online], ru/hero/hero.asp?Hero_id=%2010191 [dostęp 2024-04-24] .
- ↑ Леонид Леонов - сценарист - биография - советские сценаристы - Кино-Театр.Ру [online], kino-teatr.ru [dostęp 2024-04-24] .
Bibliografia
edytuj- Leonow Leonid M., [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-09-19] .
- ISNI: 0000000121439694
- VIAF: 94371951
- LCCN: n50049799
- GND: 118640453
- NDL: 00447402
- LIBRIS: pm1341g72pzgd2s
- BnF: 12197687q
- SUDOC: 030592801
- SBN: BVEV034382
- NLA: 36135210
- NKC: jn19992000621
- DBNL: leon029
- BNE: XX999460
- NTA: 069239991
- BIBSYS: 90158223
- CiNii: DA00330832
- Open Library: OL52341A
- PLWABN: 9810688305405606
- NUKAT: n96029134
- J9U: 987007309902305171
- PTBNP: 142741
- LNB: 000071764
- NSK: 000032918
- CONOR: 9983843
- ΕΒΕ: 88490
- KRNLK: KAC2018O7402
- LIH: LNB:V*51755;=BJ