Zamek Sielecki
Zamek Sielecki w Sosnowcu – zabytkowy budynek historycznej twierdzy warownej znajdujący się w Sosnowcu. Położony na lewym brzegu Czarnej Przemszy w dzielnicy Sielec. Najstarszy obiekt w mieście, który swoją historią sięga późnego średniowiecza[2].
 nr rej. - A/15/60 z 23 lutego 1960 (woj. katowickie) - A/921/2021 z 9 grudnia 2021 (woj. śląskie)[1] | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Ul. Zamkowa 2 |
| Typ budynku |
zamek |
| Właściciel |
Miasto Sosnowiec |
Położenie na mapie Sosnowca  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 50°17′07,6″N 19°08′44,2″E/50,285444 19,145611
| |
| Strona internetowa | |
Architektura edytuj
Pierwotnie fortalicja o charakterze obronnym, która została rozbudowana w 1620 r. w układ czteroskrzydłowy z narożnymi wieżami, prawdopodobnie z wykorzystaniem wcześniejszej zabudowy. Zamek został zbudowany z łamanego kamienia wapiennego i cegły. Budowla piętrowa i podpiwniczona. Po pożarze w 1824 r. zamek został odbudowany w 1832 r., jednak rozebrano skrzydło wschodnie z bramą wjazdową oraz zasypano fosy[2]. Mimo zmian o pierwotnym obronnym charakterze budynku świadczy ukształtowanie jego bryły, która posiada cztery narożne wieże oraz ryzality na przedłużeniu skrzydeł bocznych[3]. Obecnie jest to trójskrzydłowa budowla na planie podkowy z otwartym dziedzińcem[4]. W skrzydle północnym na I piętrze znajduje się dawna kaplica przykryta sklepieniem kolebkowym z lunetami i geometryczną dekoracją stiukową. Dachy budynku są dwuspadowe i kryte blachą, a hełmy baszt namiotowe. Dach kaplicy jest czterospadowy i zwieńczony baniastą wieżyczką z ośmioboczną latarnią[5].
Historia edytuj
Historia budowy zamku nie jest do końca poznana. Jeszcze niedawno uważano, że powstał w 1620 r., ale dzięki badaniom archeologicznym i kwerendom w archiwach okazało się, że jego początki sięgają prawdopodobnie XV wieku[6]. W 1620 r. Sebastian Minor herbu Półkozic ukończył budowę nowego budynku na planie czworoboku z dziedzińcem pośrodku. Upamiętnia to tablica zachowana do dzisiaj w kaplicy. Wygląd zamku z tego okresu przedstawiają inwentarze z 1665 i 1719 r. Po Minorach, gospodarzami Sielca byli Modrzewscy i Tęgoborscy[2]. W czasach panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego zamek należał do pułkownika Michała Żulińskiego, a następnie do szambelana dworu królewskiego Jordana Stojewskiego, który w 1802 r. sprzedał zamek pruskiemu generałowi Christianowi Ludwigowi Schimmelpfennig von der Oye[7]. Po jego śmierci 21 lipca 1812 r., wdowa Johanna Elisabeth w 1814 r. wraz z 25-letnim synem Ludwikiem, oficerem pruskim, sprzedała zamek księciu pszczyńskiemu Ludwikowi Anhalt-Coethen von Pless[7]. W 1824 r. zamek spłonął, co spowodowało. W następstwie tego zdarzenia książę zlecił jego przebudowę w oparciu o plany opracowane przez Józefa Heintza. Na ich podstawie wyburzono skrzydło wschodnie oraz zasypano fosy, uzyskując otwarty dziedziniec[8]. W 1841 r. przebudowę zamku kontynuowała kolejna właścicielka Sielca hrabina Charlotta von Stolberg-Wernigerode zum Hochberg[9]. W 1856 r. obiekt kupił hrabia Andrzej Renard ze Strzelec Opolskich dla swojego syna Jana Renarda, pełniącego funkcję konsula pruskiego w Wiedniu. Po jego śmierci w 1874 r. budynek trafił do rąk jego spadkobierców i związanej z nimi spółki Gwarectwo „Hrabia Renard”, z którą zamek pozostał do II wojny światowej, pełniąc funkcję biurowca[5]. Po 1945 r. umieszczono w nim administrację kopalni „Sosnowiec” i czasowo Muzeum Górnictwa, a od 1980 r. nowy właściciel, Zjednoczone Huty Szkła Gospodarczego i Technicznego „Vitropol” po generalnym remoncie urządziły w budynku Centralną Wzorcownię Szkła Współczesnego. W 1982 r. eksponaty wzorcowni udostępniono nowo otwartemu Muzeum Szkła Współczesnego[7]. Po 1990 r. zamek adaptowano na salę ślubów Urzędu Stanu Cywilnego w Sosnowcu, restaurację oraz kompleks konferencyjny. W 1995 r. ze względu na bardzo zły stan budynku zaprzestano jakiejkolwiek działalności w zamku i obiekt zamknięto. W 1999 r. Rada Miejska w Sosnowcu podjęła decyzję o renowacji zabytku, połączoną z badaniami archeologicznymi. Prace zakończono w 2002 r. W tym samym roku powołano samorządową instytucję Sosnowieckie Centrum Sztuki-Zamek Sielecki[8] odpowiedzialną za organizuację wystaw, koncertów i spotkań okołokulturalnych[10]. W 2015 r. prowadzono kolejny etap prac remontowo-konserwatorskich z konserwacją polichromii w wieży północnej skrzydła i ekspozycją odkrywek archeologicznych pod podłogą wieży[5].
Kalendarium edytuj
- 1361 – Abraham z Goszyc z synem Markiem sprzedali dobra w Sielcu staroście sandomierskiemu Ottonowi z Pilczy herbu Topór
- 1384 – umiera Otton z Pilczy herbu Topór
- 1403 – Pierwsza informacja o obiekcie obronnym w Sielcu[2]
- 1430–1434 – konflikt sąsiedzki pomiędzy Bodzantą z Sielca herbu Szeliga a Mikołajem Siestrzeńcem herbu Kornic, słynnym awanturniczym burgrabią będzińskim
- 1430 – wzmianka o istnieniu fortalicjum[2]
- 1465 – właścicielem fortalicjum zostaje królewski dworzanin Jakub Duch z Dębna
- 1487 – dobra sieleckie w ramach odzyskiwania królewszczyzn zostały wykupione od Grzegorza z Morawicy i przeszły na własność króla Kazimierza Jagiellończyka
- 1567 – właścicielem Sielca zostaje Walenty Minor
- 1620 – Sebastian Minor z Przybysławic herbu Półkozic, dziedzic Sielca i Obichowa, kończy budowę na zamku czterech murowanych skrzydeł z wieżyczkami narożnymi
- Koniec XVIII wieku – zamek trafia w ręce pułkownika Michała Żulińskiego, a następnie do szambelana dworu króla polskiego Jordana Stojewskiego
- 1824 – pożar zamku
- 1832 – odbudowa zamku po pożarze
- 1856 – dobra sieleckie wraz z zamkiem kupił hrabia Andrzej Renard dla syna Jana. Przebudowa zamku, zburzenie skrzydła wschodniego, zasypanie fos.
- 1884 – na zamku mieści się siedziba spółki górniczej rodziny Renard
- 1977 – zamek przeszedł na własność Zjednoczonych Hut Szkła Gospodarczego "Vitropol" i został przeznaczony na siedzibę Muzeum i Centralną Wzorcownię Szkła Polskiego[11].
- 1977–1980 – generalny remont zamku[11]
- 1981–1995 – siedziba Muzeum Szkła Współczesnego[11]
- 1994 – zniszczony zamek przejęło miasto, rozpoczęto remont
- 1999–2002 – remont zamku i nadanie mu obecnego wyglądu
- 2002 – na zamku zaczyna działalność Sosnowieckie Centrum Sztuki-Zamek Sielecki
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Spis obiektów nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków z terenu województwa śląskiego (stan na 22 grudnia 2021 r.) (pol.) wkz.katowice.pl [dostęp 2021-12-25]
- ↑ a b c d e Jacek Bednarek, Zamek Sielecki w Sosnowcu [online], Zamki Polskie, 2004 [dostęp 2017-06-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-05] (pol.).
- ↑ TOS, Sosnowiec: Zamek Sielecki będzie zmodernizowany. Podpisano już umowę [ZDJĘCIA], „Dziennikzachodni.pl”, 17 marca 2015 [dostęp 2017-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-05] (pol.).
- ↑ Zamek Sielecki, Sosnowiec - Zabytek.pl [online], Zabytek.pl - Narodowy Instytut Dziedzictwa [dostęp 2017-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-24] (pol.).
- ↑ a b c Zamek Sielecki [online], www.zabytek.pl [dostęp 2024-03-09] (pol.).
- ↑ Martyna Walker, Wojewódzki program opieki nad zabytkami w województwie śląskim na lata 2010-2013 [online], 2010 [zarchiwizowane z adresu 2017-11-13] (pol.).
- ↑ a b c Józef Dzikowski, Zamek Sielecki: Muzeum Szkła Współczesnego w Sosnowcu., „Muzealnictwo”, 28, 29, www.bazhum.muzhp.pl, 1984, s. 53, 57.
- ↑ a b Rafał Bryła, Historia zamku [online], SOSNOWIECKIE CENTRUM SZTUKI - ZAMEK SIELECKI, 16 kwietnia 2013 [dostęp 2018-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-25] (pol.).
- ↑ Jan Hempel, Karta geognostyczna zagłębia węglowego w Królestwie Polskiem, ułożona z rozkazu dyrektora Wydziału Górnictwa jenerała majora Szenszyna., Stan zamku na mapie z 1856 r., polona.pl, 1856 [dostęp 2024-03-19] (pol.).
- ↑ SOSNOWIECKIE CENTRUM SZTUKI - ZAMEK SIELECKI [online], www.zameksielecki.pl [dostęp 2024-03-09].
- ↑ a b c Zamek Sielecki w Sosnowcu [online], Wiki Zagłębie, 13 marca 2016 [dostęp 2017-06-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-17] (pol.).
Bibliografia edytuj
- Zamek Sielecki: strona oficjalna. www.zameksielecki.pl. [dostęp 2011-12-12].
- Zamek Sielecki w Encyklopedii Zagłębia Dąbrowskiego