Zdzisław Okęcki
Zdzisław Narcyz Okęcki (ur. 29 października 1874 w Miszewku, zm. 11 marca 1940 w Kurowicach) – polski dyplomata, poseł RP w Belgradzie i Tokio.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Poseł RP w Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców (SHS) | |
| Okres |
od 22 kwietnia 1921 |
| Poprzednik |
Zygmunt Stefański (chargé d’affaires) |
| Następca | |
| Poseł RP w Japonii | |
| Okres |
od 1 maja 1928 |
| Poprzednik |
Wacław Jędrzejewicz (chargé d’affaires) |
| Następca |
Jan Fryling (chargé d’affaires) |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Syn właściciela ziemskiego Zdzisława i Wandy z Kleniewskich. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie studiował prawo na uniwersytecie w Innsbrucku, uzyskując stopień naukowy doktora praw. W 1904 roku wstąpił do służby konsularnej Austro-Węgier. Był wicekonsulem w Kurytybie (1905-1908) i Gałaczu (1909-11), konsulem w Craiovej (1912-13) i Kairze (1914).
Od początku 1919 roku w służbie dyplomatycznej II Rzeczypospolitej – od 1 lutego dyrektor Departamentu Polityczno-Dyplomatycznego, po reorganizacji MSZ od 1 października dyrektor Departamentu Dyplomatycznego.
Latem 1919 roku był zaangażowany z ramienia MSZ w sprawy ukraińskie, szczególnie ułożenia stosunków z rządem Ukraińskiej Republiki Ludowej Symona Petlury. 14 marca 1920 roku uczestniczył w rokowaniach polsko-łotewskich w Warszawie w sprawie zawarcia układu politycznego i wojskowego. Jako delegat rządu polskiego i dyrektor Departamentu Dyplomatycznego MSZ wraz z Kazimierzem Stamirowskim spotkali się na linii frontu w rejonie Międzyrzec–Siedlce z członkiem Rewolucyjnej Rady Wojennej 16 armii sowieckiej Malinem i podpisali w nocy z 11 na 12 sierpnia 1920 porozumienie o przyjęciu polskiej delegacji pokojowej przez przedstawicieli Armii Czerwonej na odcinku Siedlce–Warszawa 14 sierpnia 1920 roku (był to początek rokowań, które doprowadziły do zawarcia w październiku 1920 zawieszenia broni w wojnie polsko-bolszewickiej, a następnie ryskiego traktatu pokojowego).
Po kolejnej reorganizacji centrali MSZ w końcu 1920 roku, 22 kwietnia 1921 roku został nominowany na posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego RP w Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców (SHS). Poselstwem w Belgradzie kierował do 1 lutego 1928 roku, kładąc zasługi w zbliżeniu obu państw. Od 1 maja 1928 do 1 kwietnia 1930 roku poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w Tokio.
Po odwołaniu z funkcji przeniesiony został w stan rozporządzalności. Po odejściu ze służby dyplomatycznej zajął się zarządzaniem majątkiem w Kurowicach, gdzie zmarł. Zajmował się opracowaniem swych bogatych zbiorów sztuki japońskiej, chińskiej, indiańskiej, tureckiej, serbskiej, albańskiej, staroegipskiej i fauny brazylijskiej. Na mocy jego testamentu część tych zbiorów znalazła się po II wojnie światowej w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie i Muzeum Mazowieckiego w Płocku.
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta (31 grudnia 1923)[1], jugosłowiańskim Orderem Świętego Sawy I klasy (1925)[2], japońskim Orderem Świętego Skarbu I klasy (1930)[3] i Orderem Korony Rumunii I klasy.
W 1905 roku zawarł małżeństwo z Zofią Skarbek (1878–1963), absolwentką kursów gospodarstwa wiejskiego i mleczarstwa w Holandii, małżeństwo było bezpotomne.
Przypisy edytuj
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 19.
- ↑ Okęcki Zdzisław Narcyz w: Polski Słownik Biograficzny, t. XXIII/1978, s. 663
- ↑ Ewa Pałasz-Rutkowska, Andrzej Romer: Historia stosunków polsko-japońskich 1904-1915. Warszawa: Bellona, 1996, s. 90.
Bibliografia edytuj
- Okęcki Zdzisław w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1 s. 106;
- Zdzisław Narcyz Józef Okęcki. [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [on-line]. Instytut Historii PAN • Narodowy Instytut Audiowizualny. [dostęp 2017-07-18]. (wersja on-line biogramu Okęcki Zdzisław Narcyz w: Polski Słownik Biograficzny, t. 23 s. 663).