Zjednoczona Lewica (Hiszpania)

Izquierda Unida
Państwo	Hiszpania
Skrót	IU
Lider	Alberto Garzón
Data założenia	1986
Adres siedziby	Olimpo, 35. 28043 Madryt
Ideologia polityczna	socjalizm demokratyczny, eurokomunizm
Poglądy gospodarcze	socjalizm demokratyczny
Liczba członków	70 tys.
Grupa w Parlamencie; Europejskim	Europejska Partia Lewicy,; Zjednoczona Lewica Europejska – Nordycka Zielona Lewica
Młodzieżówka	Jóvenes de IU
	Strona internetowa

Zjednoczona Lewica (hiszp. Izquierda Unida, IU) – hiszpańska lewicowa partia polityczna^[1]^[2], będąca pierwotnie koalicją wyborczą zorganizowaną w 1986 roku, na fali protestów przeciwko wejściu Hiszpanii do NATO. Została utworzona przez kilka grup lewicowców, zielonych, lewicowych socjalistów i republikanów, ale zawsze zdominowana przez Komunistyczną Partię Hiszpanii (PCE). W skład IU wchodziła także Partia Humanistyczna, ale ich drogi rozeszły się w 1987 roku.

Po porażce w wyborach 1982 roku przez PCE (spadek ilości oddanych na nią głosów z 10% do 3%), IU powoli odzyskiwała poparcie, osiągając w 1993 roku 9% (1,8 mln głosów) i prawie 11% w 1996 roku. Od 1999 roku natomiast poparcie zaczęło się zmniejszać – tylko 5% w 2000 roku. Podczas tych wyborów IU podpisała porozumienie z PSOE.

Od 1986 do 2001 roku liderem IU był jej sekretarz generalny, Julio Anguita. Od 2001 do 2008 roku był nim Gaspar Llamazares, a od 2008 – Cayo Lara. IU ma największe wpływy w Andaluzji, Madrycie i Asturii, jest tak z powodu silnych w tych rejonach komunistycznych tradycji PCE.

IU nie miała natomiast swojej organizacji partyjnej w Katalonii. Do 1998 roku była nią Inicjatywa dla Zielonych Katalonii (ICV), jednak później zbliżyła się ona w kierunku centrum sceny politycznej i zerwała powiązania z IU. Jednak w Zjednoczonej Socjalistycznej Partii Katalonii (PSUC), miał miejsce rozłam i powstała Zjednoczona Lewica i Alternatywa, która stała się przedstawicielstwem IU na Katalonię.

W wyborach 14 marca 2004 roku, IU startowała w koalicji z ICV. Uzyskali oni razem 1 359 190 głosów (5,3%), co dało im 4 deputowanych w izbie niższej Kortezów.

KoordynatorzyEdytuj

Gerardo Iglesias (1986–1988)
Julio Anguita (1988–2000)
Gaspar Llamazares (2000–2008)
Cayo Lara (2008–2016)
Alberto Garzón (od 2016)^[3]

Przedstawicielstwa IUEdytuj

Gaspar Llamazares (ur. 1957) – lider IU

Andaluzja: Izquierda Unida Los Verdes – Convocatoría por Andalucía
Aragonia: Izquierda Unida Aragón
Asturia: Izquierda Xunida d’Asturres
Baleary: Esquerra Unida de les Illes Balears
Wyspy Kanaryjskie: Izquierda Unida de Canarias
Kantabria: Izquierda Unida de Cantabria
Kastylia-La Mancha: Izquierda Unida – Izquierda de Castilla-La Mancha
Kastylia i León: Izquierda Unida de Castilla y León
Ceuta: Izquierda Unida de Ceuta
Kraj Basków: Ezker Batua – Berdeak
Estremadura: Izquierda Unida – Federación de Extremadura
Galicja: Esquerda Unida-Izquierda Unida
La Rioja: Izquierda Unida – La Rioja
Madryt: Izquierda Unida de la Comunidad de Madrid
Melilla: Izquierda Unida – Federación de Melilla
Murcja: Izquierda Unida – Región de Murcia
Nawarra: Izquierda Unida de Navarra – Nafarroako Ezker Batua
Walencja: Esquerra Unida del País Valencià

PoparcieEdytuj

Wyniki w wyborach parlamentarnych^[4]^[5]
Wybory	Poparcie	Zmiana punktów procentowych	Mandaty (Kongres Deputowanych)	Zmiana	Mandaty (Senat)	Zmiana
1986	4,6%	-	7	-	0	-
1989	9,05%	4,45	17	10	1	1
1993	9,57%	0,52	18	1	2	1
1996	10,52%	0,95	21	3	?	?
2000	5,54%	4,98	8	13	?	?
2004	5,04%	0,50	5	3	?	?
2008	3,84%	1,2	2	3	?	?
2011	6,92%	3,08	11	9	0	?
2011	3,68%	3,24	2	9	0	0