Zofia Libiszowska
Zofia Maria Libiszowska z domu Gołuchowska (ur. 18 lutego 1918 w Krakowie, zm. 6 marca 2000 w Łodzi) – polska historyk, profesor Uniwersytetu Łódzkiego.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk historycznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1950 – historia |
| Habilitacja |
1956 |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1945–1987 |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujByła córką Wojciecha Agenora Gołuchowskiego (wojewody lwowskiego, senatora II RP) i Zofii z Baworowskich, wnuczką Agenora Gołuchowskiego, galicyjskiego polityka konserwatywnego, ministra spraw zagranicznych Austro-Węgier[1].
Od 1936 studiowała historię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie jej mistrzem był Ludwik Kolankowski[2]. W 1940 znalazła się w Warszawie, gdzie podjęła pracę w Bibliotece Ordynacji Zamoyskiej. Kontynuowała też studia historyczne na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim, w lipcu 1942 złożyła egzamin dyplomowy i obroniła pracę magisterską pt. Tomasz Zamoyski, wojewoda kijowski (1619–1629)[3]. W czerwcu 1943 poślubiła Stefana Libiszowskiego i przeniosła się do Opoczna, gdzie przebywała do końca okupacji. Od maja 1945 związana z Uniwersytetem Łódzkim, początkowo jako młodszy asystent w Katedrze Historii Polski kierowanej przez Kolankowskiego. W 1950 obroniła przygotowaną pod kierunkiem Józefa Dutkiewicza rozprawę doktorską poświęconą Ludwice Marii Gonzadze[4]. W 1956 habilitowała się i otrzymała stanowisko docenta, w 1973 została profesorem UŁ, w 1980 uzyskała profesurę zwyczajną[5]. Była m.in. dziekanem Wydziału Filozoficzno-Historycznego w latach 1984–1987. W 1987 przeszła na emeryturę. Gościnnie wykładała m.in. na uniwersytetach w Grenoble, Lyonie, Paryżu. W latach 1964–1977 pełniła funkcję prezesa Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Historycznego, była także członkiem Zarządu Głównego PTH (w 1991 została członkiem honorowym tego towarzystwa). Od 1980 roku wchodziła w skład Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk. Została odznaczona m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem KEN, Medalem 40-lecia Polski Ludowej, a w 1971 Złotą Odznaką ZNP[6].
Była specjalistką w zakresie historii powszechnej XVIII wieku. Przedmiot jej badań stanowiły dzieje Anglii, Francji i Stanów Zjednoczonych oraz historia osiemnastowiecznej dyplomacji. Pochowana na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi (kwatera XX, rząd 6, grób 8).
Jej uczniem był m.in. Jerzy Grobis.
Wybrane publikacje
edytuj- Opinia polska wobec rewolucji amerykańskiej w XVIII wieku (1962)
- Misja polska w Londynie w latach 1769-1795 (1966)
- Życie polskie w Londynie w XVIII wieku (1972)
- Francja Encyklopedystów (1973)
- Tomasz Paine, obrońca praw człowieka (1976)
- Żołnierz Wolności. La Fayette (1978)
- Tomasz Jefferson (1984)
- Ludwik XV (1997)[7]
Przypisy
edytuj- ↑ Zofia Maria Ignaca hr. Gołuchowska z Gołuchowa h. Leliwa. Genealogia potomków Sejmu Wielkiego.
- ↑ Stasiewicz-Jasiukowa 2000 ↓, s. 63, 67.
- ↑ Stasiewicz-Jasiukowa 2000 ↓, s. 64.
- ↑ Stasiewicz-Jasiukowa 2000 ↓, s. 67.
- ↑ Stasiewicz-Jasiukowa 2000 ↓, s. 67–68.
- ↑ Zbigniew Anusik: Prof. zw. dr hab. Zofia Libiszowska. Łódzki oddział Polskiego Towarzystwa Historycznego.
- ↑ Zofia Libiszowska. Lubimyczytać.pl.
Bibliografia
edytuj- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 720
- Irena Stasiewicz-Jasiukowa, Zrozumieć sens historii. O profesor Zofii Libiszowskiej, „Analecta”, 9 (2), 2000, s. 63–87.
Linki zewnętrzne
edytuj- Prof. zw. dr Zofia Libiszowska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-01-26].