Zofia Tarnowska
Zofia Ostrogska z Tarnowskich, księżna herbu Leliwa (ur. 1534, zm. 1570 w Wiewiórce koło Dębicy), córka hetmana Jana Tarnowskiego i jego trzeciej żony Zofii Szydłowieckiej.
Leliwa | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia |
1534 |
Data śmierci |
1570 |
Ojciec | |
Matka |
Zofia Szydłowiecka |
Mąż | |
Dzieci |
Janusz Ostrogski |
Zofia Tarnowska poślubiła 18 stycznia 1553 roku kniazia Konstantego Wasyla Ostrogskiego, marszałka ziemi wołyńskiej i wojewody kijowskiego; mieli cztech synów i dwie córki: Janusza, Konstantego (zmarł bezpotomnie w 1595), Pawła (zmarł w dzieciństwie), Aleksandra, Elżbietę (późniejsza żona Krzysztofa Radziwiłła) i Katarzynę[1]. Po bezpotomnej śmierci swojego brata Jana Krzysztofa Tarnowskiego w 1567 Zofia stała się dziedziczką całej fortuny ojca włącznie z miastem Tarnowem[2].
21 czerwca 1567 Mikołaj Sieniawski, powtórny przyszły hetman polny koronny, otrzymał zezwolenie królewskie na wykupienie starostwa stryjskiego z wyłączeniem miasta Doliny z rąk żony wojewody kijowskiego ks. Konstantego Wasyla Ostrogskiego Zofii Tarnowskiej[3].
Zofia zmarła w Wiewiórce w wieku 36 lat, 1 lipca 1570[2], przy porodzie syna Aleksandra, uprzednio zapisawszy dziedziczne dobra mężowi[1]. Pochowana została w ówczesnej kolegiacie pw. Narodzenia NMP w Tarnowie. Pomnik nagrobny umieszczono w prezbiterium[2].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Antoni Sypek, Ostrogscy i inni właściciele miasta w: Stanisław Potępa (red.), Tarnów : wielki przewodnik tom 1 Stare Miasto, Tarnowskie Towarzystwo Kulturalne, Muzeum Okręgowe w Tarnowie, Tarnów 1994, ISBN 83-901529-1-6, s. 25–27
- ↑ a b c Franciszek Leśniak, Ostrogska z Tarnowskich Zofia w: Andrzej Niedojadło (red. nacz.), Encyklopedia Tarnowa, Tarnowskie Towarzystwo Kulturalne, Tarnów 2010, ISBN 978-83-87366-96-4, s. 292.
- ↑ Mirosław Nagielski: Sieniawski Mikołaj h. Leliwa (ok. 1520–1584). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVII/1, zeszyt 152. Warszawa — Kraków : Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1996, s. 134. [dostęp 2016-12-05].
Bibliografia
edytuj- Podhorodecki Leszek, Sławni hetmani Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 43, 65-66, 73.