Zygmunt Bezeg

podpułkownik piechoty Wojska Polskiego

Zygmunt Longin Bezeg, ps. „Longin” (ur. 16 marca 1893 w Zahajpolu, zm. 13 kwietnia 1971) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Zygmunt Bezeg
Longin
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1893
Zahajpol

Data śmierci

13 kwietnia 1971

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier,
Wojsko Polskie,
Związek Walki Zbrojnej

Formacja

Legiony Polskie
Korpus Ochrony Pogranicza

Jednostki

5 Pułk Piechoty,
6 Pułk Piechoty Legionów,
86 Pułk Piechoty,
19 Dywizja Piechoty,
55 Pułk Piechoty,
2 Okr. Urz. WFiPW,
Batalion KOP „Stołpce”,
1 Pułk Strzelców Podhalańskich,
OZ 21 DP

Stanowiska

I oficer sztabu dywizji,
dowódca batalionu,
kierownik Okr. Urz. WFiPW

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal za Ratowanie Ginących Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Życiorys

edytuj

Urodził się 16 marca 1893 w Zahajpolu, pow. kołomyjski, jako syn Alfreda[1][2] i Heleny Stefanii z Przybylskich. Przed 1914 podjął studia filozoficzne[1]. Po wybuchu I wojny światowej w 1914 wstąpił do Legionów Polskich[1]. Służył w 5 pułku piechoty w składzie I Brygady[1]. Po przejściu frontu w bitwie pod Rarańczą w połowie lutego 1918 został internowany i był osadzony obozie w Talaborfalva[1]. W styczniu 1919 został mianowany na podporucznika[1].

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę nieodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 6 pułku piechoty Legionów, za co otrzymał Order Virtuti Militari. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1924, 1932, jako oficer nadetatowy 86 pułku piechoty z Mołodeczna pełnił stanowisko pierwszego oficera sztabu 19 Dywizji Piechoty w Wilnie[5][6]. Został awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[7][8]. Służył w 55 pułku piechoty w Lesznie, gdzie pełnił stanowiska dowódcy II batalionu (1927)[9] oraz dowódcy III batalionu[10] do 23 grudnia 1929, gdy został mianowany kierownikiem 2 Okręgowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego[11]. Następnie został przeniesiony do służby w Korpusie Ochrony Pogranicza i był dowódcą batalionu KOP „Stołpce” od 28 stycznia 1931[12][13]. Wówczas został awansowany na stopień podpułkownika piechoty. Stanowisko dowódcy batalionu KOP „Stołpce” pełnił do 21 marca 1935, po czym został przeniesiony z KOP na stanowisko zastępcy dowódcy 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu[14][15].

W czasie mobilizacji w sierpniu 1939 został przeniesiony na stanowisko dowódcy Ośrodka Zapasowego 21 Dywizji Piechoty Górskiej. Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej kierowany przez niego improwizowany pułk działał w rejonie Żurawna, a od 17 września 1939 był podporządkowany Grupie „Stryj”, po czym z rozkazu Naczelnego Wodza miał maszerować na Sokołów–Bolechów[16]. Później był internowany na obszarze Węgier, gdzie jako p.o. pułkownika pod pseudonimem „Longin” od listopada 1940 do stycznia 1941 był komendantem Wojskowej Bazy Wywiadowczo-Łącznikowej (Baza 1) Związku Walki Zbrojnej[17]. Był więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Mauthausen[18].

Po wojnie pozostawał podpułkownikiem w stanie spoczynku[18]. Przez wiele lat pracował w Krakowskiem Przedsiębiorstwie Robót Drogowych[18].

Zmarł 13 kwietnia 1971[19]. Został pochowany na Cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie (kwatera LXXXI-12-39)[20].

Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy ożenił się z Wandą z Mierzwińskich (1894–1947), z którą miał synów Stanisława (1920–1941) i Tadeusza (1927–2007)[21], później był mężem Heleny Jastrzębskiej (1910–1987)[18][22].

 
Grób ppłka Zygmunta Bezega na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Zygmunt Bezeg. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2018-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)].
  2. Zygmunt Longin Bezeg [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-08-31].
  3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 411.
  4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 353.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 87, 373.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 74, 324.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 179.
  8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
  9. Jednodniówka 55 Poznańskiego Pułku Piechoty. 1927. s. 8.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 69.
  11. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 20, s. 385, 23 grudnia 1929. 
  12. Obsada oficerska B KOP „Nowogródek” ↓.
  13. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 30.
  14. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 5, s. 35, 21 marca 1935. 
  15. Wiśniewska i Promińska 2013 ↓, s. 9.
  16. Ryszard Dalecki. Działania Armii „Karpaty” na „przyczółku rumuńskim” w 1939 r. (cz. II). „Przemyskie Zapiski Historyczne”. Tom IV–V (1986–1987), s. 182–184, 191, 1987. ISSN 0860-0317. 
  17. Tajne polskie organizacje polityczne i wojskowe. W: Andrzej Przewoźnik: Polacy w Królestwie Węgier 1939–1945. Budapeszt: Print Páros Bt., 2006, s. 27–28. ISBN 963-86671-4-1.
  18. a b c d e f Zygmunt Bezeg. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 87, s. 4, 15 kwietnia 1971. 
  19. Zygmunt Bezeg. math.wvu.edu. [dostęp 2018-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-31)].
  20. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Zygmunt Bezeg. rakowice.eu. [dostęp 2018-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
  21. Zygmunt Longin (Zygmunt Leopold ?) Bezeg & Wanda Mierzwińska [online], math.wvu.edu [dostęp 2022-08-31].
  22. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Helena Bezeg. rakowice.eu. [dostęp 2018-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
  23. M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  24. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  25. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 19 z 12 grudnia 1929, s. 371.
  26. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r.

Bibliografia

edytuj