Prowincja |
Produkt spożywczy lub potrawa
|
Zelandia |
- słodka bułeczka Zeeuwse bolus[11],
- cukierki boterbabbelaar[11],
- hodowla omułków (Zeeuwse mosselen) przyrządzanych na różne sposoby np. gotowanie z cebulą, selerem i marchewką[11][12],
- ostrygi (oesters) z Oosterschelde jedzone na surowo, schłodzone i pokropione sokiem z cytryny oraz posypane pieprzem, a także grillowane, oraz połów innych skorupiaków[11][12],
- soliród zielny (zeekral) i aster solny (lamsoor) – słonawe w smaku warzywa rosnące na terenach graniczących z morzem, częściowo zalewanych wodą morską podczas przypływu[12],
- chleb Zeeuwse vlegel[11],
- uprawa jabłek, gruszek, śliwek i porzeczek[11],
- hodowla owiec[11]
- produkcja wina[11].
|
Holandia Południowa |
- ser Gouda – pełnotłusty ser żółty produkowany początkowo przez chłopów w gospodarstwach mleczarskich zlokalizowanych w pobliżu Goudy i sprzedawany na rynku w Goudzie, od XIX wieku zaczęły pojawiać się fabryki sera; w XIX i na początku XX wieku w mieście znajdowały się liczne domy tzw. kaaspakhuizen, w których przechowywano ser, zapakowany w drewniane skrzynki, przeznaczony na eksport drogą morską do np. Anglii, Szkocji, Południowej Afryki i Ameryki Południowej, lub drogą kolejową do innych państw położonych na kontynencie europejskim; w sezonie turystycznym odbywa się pokaz jak dawniej handlowano serem, od wieków w tym samym miejscu za ratuszem, zaś na rynku w budynku De Waag z 1668, w którym dawniej ważono sery, znajduje się obecnie muzeum sera; nazwa sera Gouda nie jest zastrzeżona, w związku z tym ser o tej nazwie jest produkowany na całym świecie[13][14],
- Haagse bluf – różowy deser z ubitych na sztywno białek jaj, cukru i soku z czerwonej porzeczki; nazwa deseru bluf nawiązuje do blefu trzech haskich mężów stanu z 1813, którzy w imieniu księcia Wilhelma VI Orańskiego zażądali władzy nad Niderlandami, gdy po pokonaniu Napoleona Bonapartego, francuscy urzędnicy i zarządcy uciekali w popłochu z Hagi; w rzeczywistości trzej mężowie stanu nic nie uzgadniali z księciem Wilhelmem VI, który później został koronowany na króla Niderlandów Wilhelma I, bo nawet nie wiedzieli, gdzie wówczas przebywał[15],
- Goudse stroopwafels – wafle z syropem z Goudy, kiedyś robione wyłącznie ręcznie przez piekarzy, współcześnie masowo produkowane w fabrykach cukierniczych[16],
- Haagse hopje – cukierki kawowe z Hagi[17],
- Jenever ze Schiedamu[18],
- szklarniowe truskawki i warzywa z Westlandu (region w Holandii Południowej)[19],
- winogrona Westlandse druif uprawiane w szklarniach w zachodniej części prowincji[20],
- kapsalon[21].
|
Holandia Północna |
- czekoladowe pastylki i kakao produkowane przez firmę Droste z Haarlemu; od około 1900 roku na opakowaniu kakao widnieje wizerunek pielęgniarki w uniformie, która trzyma na tacy filiżankę i takie samo opakowanie kakao – tzw. efekt Droste[22][23],
- słodki chleb duivekater spożywany głównie podczas świąt[22],
- ciasteczka kletskoppen – cieniutkie chrupkie okrągłe ciasteczka z cynamonem i migdałami lub orzeszkami ziemnymi[22][24],
- Jan-in-de-zak – gotowany, a nie pieczony, chleb z rodzynkami[22],
- ser Edammer produkowany wyłącznie z mleka krów hodowanych w prowincji Holandii Północnej; chroniony prawem Unii Europejskiej[25][26],
- Opperdoezer Ronde – lokalna odmiana ziemniaka konsumpcyjnego o specyficznym smaku, uprawiana w okolicach wsi Opperdoes, chroniona prawami Unii Europejskiej[26],
- Amsterdamse koggetjes (nougatines) – małe okrągłe ciasteczka z kawałkami karmelu; zdobyły pierwsze miejsce podczas zawodów na nowe lokalne ciasteczko, zorganizowanych w 1934 roku w Amsterdamie; ich nazwa pochodzi od (nid.) kogge – średniowiecznego żaglowca, którego wizerunek znajdował się na tarczy byłego herbu miasta, oraz na wiatrowskazie byłego rausza, obecnie można je kupić w supermarketach na terenie całej Holandii[27],
- Amsterdamse uien („amsterdamskie cebulki”) – żółte słodko-kwaśne w smaku marynowane w occie z przyprawami (m.in. szafranem) malutkie cebulki; ich pochodzenie nie jest dokładnie znane, najprawdopodobniej przepis pochodzi od Żydów aszkenazyjskich, którzy kiedyś osiedlili się w Amsterdamie, obecnie nazwa wskazuje na typ produktu m.in. dla odróżnienia od zilveruitjes, a nie na jego pochodzenie, gdyż marynowane żółte cebulki są produkowane także poza Amsterdamem, pomimo że w dalszym ciągu nazywają się Amsterdamse uien[28][29][30]'
- Zaanse Mayonaise – majonez zawierający 80% oleju rzepakowego[21][31],
- małe ciasteczka migdałowe weespermoppen popularne w Weesp[21].
|
Utrecht |
- różne rodzaje ciasteczek: hernhuttertjes (maślane ciasteczka pieczone w specjalnych foremkach), janhagel (ciasteczko podobne w smaku do speculaas, posypane po wierzchu grubym cukrem i płatkami migdałowymi), prauwels (zrolowane natychmiast po upieczeniu wafelki z mąki gryczanej z anyżem), hylikmaker (z kolendrą) i Utrechtse sprits. Pochodzące oryginalnie z Utrechtu ciasteczka sprits są znane w całej Holandii[32],
- kervelsoep – lekko anyżowa w smaku zupa z naci trybuli ogrodowej[32][33],
- vijfschaft – sycąca gorąca potrawa spożywana w mroźne dni, której pięcioma podstawowymi składnikami są: brązowa fasolka, marchew, ziemniaki, cebula i jabłka ('Boskoop'), a dodatkowymi boczek i kiełbasa[33],
- pasztetowa o nazwie Vocking produkowana w Utrechcie od 1891 roku[34],
- Domtorentje – duża czekoladka w otoczce z gorzkiej czekolady, z czekoladowym jasnym kremowym nadzieniem, i z reliefem wieży Domtoren na wierzchu, produkowana od 1922 roku w cukierni przy ulicy Zadelstraat 23 w Utrechcie[21][35].
|