Ślepiec mały
Ślepiec mały[17] (Nannospalax leucodon) – gatunek ssaka z podrodziny ślepców (Spalacinae) w obrębie rodziny ślepcowatych (Spalacidae).
Nannospalax leucodon[1] | |||||
(Nordmann, 1840) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Infrarząd | |||||
Nadrodzina | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek |
ślepiec mały | ||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[16] | |||||
brak danych
| |||||
Zasięg występowania | |||||
Zasięg występowania
edytujŚlepiec mały występuje na obszarach wschodnich Węgrzech, południowo-zachodniej Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Kosowa, południowo-wschodniej Albanii, Macedonii Północnej, Bułgarii, Grecji (w tym północno-wschodnie Wyspy Egejskie od Samotraki i Limnos) oraz europejskiej części Turcji[18].
Taksonomia
edytujGatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1840 roku fiński zoolog Alexander von Nordmann nadając mu nazwę Spalax typhlus leucodon[2]. Miejsce typowe to okolice Odessy, w Ukrainie[19].
N. leucodon należy do podrodzaju Mesospalax[18]. Różnorodność genetyczna populacji N. leucodon wydaje się być mniejsza niż obserwowana u innych gatunków z rodzaju Nannospalax, ale pobieranie próbek ograniczono do zachodniej części jego zasięgu występowania[18]. Ocena granic gatunków będzie prawdopodobnie wymagała połączenia danych dotyczących kariotypów z filogenetyką molekularną, ponieważ dane morfologiczne wydają się mieć ograniczone zastosowanie[18]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[18].
Etymologia
edytujMorfologia
edytujDługość ciała (bez ogona) 150–240 mm, brak widocznego zewnętrznego ogona; masa ciała 162–504 g[23].
Tryb życia
edytujŚlepce żyją w rozbudowanych norach z licznymi komorami, połączonymi chodnikami. Kopią je nie tylko kończynami, lecz głównie zębami, pomagając sobie przy tym głową. Pokarm zdobywają pod ziemią. Żywią się cebulami, korzeniami i bulwami, niekiedy jednak odważają się wyjść na powierzchnię, gdzie zjadają trawę, nasiona, a nawet owady.
Rozmnażanie
edytujNa początku wiosny samica po ciąży trwającej około 4 tygodni rodzi od 2 do 4 młodych[16].
Przypisy
edytuj- ↑ Nannospalax leucodon, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b A. von Nordmann: Catalogue raisonné des mammifères de la faune pontique. W: A.N. Demidov: Voyage dans la Russie méridionale et la Crimée, par la Hongrie, la Valachie et la Moldavie. Cz. 3. Paris: E. Bourdin, 1840, s. 34. (fr.).
- ↑ A. Nehring. Mehrere neue Spalax-Arten. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. Jahrgang 1897, s. 173, 1897. (niem.).
- ↑ A. Nehring. Einige Nachträge über die Species der Gattung Spalax. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. Jahrgang 1898, s. 6, 1898. (niem.).
- ↑ G.S. Miller. Descriptions of two new mole rats. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 16, s. 161, 1903. (ang.).
- ↑ Méhely 1909 ↓, s. 100.
- ↑ Méhely 1909 ↓, s. 105.
- ↑ Méhely 1909 ↓, s. 129.
- ↑ Méhely 1909 ↓, s. 133.
- ↑ Méhely 1909 ↓, s. 140.
- ↑ Méhely 1909 ↓, s. 159.
- ↑ O. Thomas. The Spalax of the Grecian Archipelago. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight series. 20, s. 315, 1917. (ang.).
- ↑ M.A.C. Hinton. Three new Subspecies of Spalax monticola. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninght series. 9, s. 313, 1920. (ang.).
- ↑ Ondrias 1966 ↓, s. 37.
- ↑ Ondrias 1966 ↓, s. 39.
- ↑ a b B. Kryštufek & G. Amori , Spalax leucodon, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-06] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 231. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 328. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Spalax leucodon. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-06].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 447, 1904. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 123.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 151.
- ↑ R. Norris: Family Spalacidae (Muroid Mole-rats). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 140. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Bibliografia
edytuj- L. Méhely: Species generis Spalax: A földi kutyák fajai származás-és rendszertani tekintetben. Budapest: A Magyar Tudomos Akada Kiad, 1909, s. 1–353. (węg.).
- Edmund C. Jaeger , Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).
- J.C. Ondrias. The Taxonomy and Geographical Distribution of the Rodents of Greece. „Säugetierkundliche Mitteilungen”. 14, s. 1–136, 1966. (ang.).