Ślepcowate
Ślepcowate[3], ślepce[4][5] (Spalacidae) – rodzina ssaków z rzędu gryzoni (Rodentia), klasyfikowana także jako podrodzina myszowatych[6].
| Spalacidae[1] | |||
| J.E. Gray, 1821[2] | |||
| Okres istnienia: pliocen–holocen | |||
 Przedstawiciel rodzaju – bambusowczyk kasztanowy (Cannomys badius) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina |
ślepcowate | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Spalax Güldenstädt, 1770 | |||
| Podrodziny | |||
| |||
Tryb życia i zasięg występowaniaEdytuj
Ślepce prowadzą podziemny tryb życia. Zamieszkują obszary śródziemnomorskie Bliskiego Wschodu i Afrykę,a na północnym zachodzie zasięgu Węgry, Bułgarię, tereny dawnej Jugosławii, Rumunię i Ukrainę[4][7][6].
Nazwa zwyczajowaEdytuj
W polskiej literaturze zoologicznej dla oznaczenia rodziny używana była nazwa zwyczajowa „ślepce”[4][5]. Jednak w wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” rodzinie przypisano oznaczenie ślepcowate, rezerwując nazwę ślepce dla podrodziny Spalacinae Gray, 1821[3].
SystematykaEdytuj
Do ślepcowatych zaliczane są następujące podrodziny[7][3]:
- Myospalacinae Lilljeborg, 1866 – cokory
- Rhizomyinae Winge, 1887 – bambusowce
- Spalacinae J.E. Gray, 1821 – ślepce
Opisano również podrodziny wymarłe[8]:
- Gobicricetodontinae Qiu, 1996
- Tachyoryctoidinae Schaub, 1958
Rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej i nie sklasyfikowane w żadnej z powyższych podrodzin:
- Harasibomys Mein, Pickford & Senut, 2000[9]
- Prokanisamys De Bruijn, Hussain & Leinders, 1981[10]
PrzypisyEdytuj
- ↑ Spalacidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 303, 1821. (ang.).
- ↑ a b c Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 231. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ a b Kazimierz Kowalski: Ssaki. Zarys teriologii. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 642.
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Family Spalacidae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 326–328. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ J.S. Zijlstra: Spalacidae. Hesperomys project. [dostęp 2023-02-07]. (ang.).
- ↑ P. Mein, M. Pickford & B. Senut. Late Miocene micromammals from the Harasib karst deposits, Namibia. Part 1 – Large muroids and non-muroid rodents. „Communications of the Geological Survey of Namibia”. 12, s. 441, 2000. (ang.).
- ↑ H. de Bruijn, S.T. Hussain & J.J. Leinders. Fossil Rodents from the Murree Formation near Banda Daud Shah, Kohat, Pakistan. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen”. Series B. 84 (1), s. 72, 1981. (ang.).