3 Pułk Łączności (II RP)

3 Pułk Łączności
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1921
Rozformowanie	1924
	Dowódcy
Pierwszy	płk łącz. Andrzej Miączyński
Ostatni	ppłk łącz. Zenon Nosowicz
	Organizacja
Dyslokacja	Garnizon Grudziądz
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska łączności

3 Pułk Łączności (3 płącz) – oddział łączności Wojska Polskiego II RP.

Pułk został sformowany w listopadzie 1921, w garnizonie Grudziądz, w wyniku połączenia IV, VII i VIII batalionu telegraficznego.

Organizacja pokojowa pułku

Dowództwo 3 pułku łączności w Grudziądzu
- sztab dowódcy
- sekcja administracyjno-taborowa
- warsztat i skład techniczny
IV batalion telegraficzny w Grudziądzu
kadra kompanii zapasowej IV batalionu telegraficznego w Łodzi
VII batalion telegraficzny w Grudziądzu
kadra kompanii zapasowej VII batalionu telegraficznego w Poznaniu
VIII batalion telegraficzny w Grudziądzu
kadra kompanii zapasowej VIII batalionu telegraficznego w Toruniu
III batalion radiotelegraficzny w Grudziądzu
kadra kompanii zapasowej III batalionu radiotelegraficznego w Toruniu
3 kompania telegraficzna Specjalna
pluton telegraficzny lokalny w Toruniu
pluton telegraficzny lokalny w Grudziądzu

Dowódca pułku podlegał bezpośrednio szefowi wojsk łączności Okręgu Korpusu nr IV, natomiast dowódcy kadr kompanii zapasowych podlegali dowódcom okręgów korpusów, na terenie których stacjonowały. Pod względem ewidencyjnym do każdej kadry kompanii zapasowej batalionu telegraficznego należała jedna stała stacja gołębi pocztowych.

Oba plutony telegraficzne lokalne zostały rozformowane w terminie do 1 lipca 1927 roku.

Kadra pułku

Dowódcy pułku

ppłk / płk łącz. Andrzej Miączyński (1921 - 12 VI 1923 → komendant Obozu Szkolnego Wojsk Łączności)
ppłk łącz. Zenon Nosowicz (29 V 1923^[1] - VI 1924 → dowódca 2 pułku łączności)

Oficerowie

kpt. łącz. Heliodor Cepa (nadetatowy)
kpt. łącz. Stanisław Jugendfein (rezerwowy)
por. łącz. Maksymilian Ciężki (nadetatowy)

Obsada personalna pułku w 1923 roku

p.o. dowódcy – ppłk łącz. Zenon Nosowicz
p.o. zastępcy dowódcy – mjr łącz. Alfred Wallner
p.o. oficera telegraficznego pułku – kpt. łącz. Michał Szumowski
p.o. oficera radiotelegraficznego pułku – por. łącz. Wincenty Terlikowski
starszy lekarz pułku – wakat
młodszy lekarz pułku – por. plek^[2]. Stefan Tarnawski
młodszy lekarz pułku – por. plek. Henryk Ziomkowski
oficer kasowy – wakat
oficer prowiantowy – wakat
p.o. dowódcy III b.rtlgr^[3]. – kpt. łącz. Wacław Tomalak
p.o. dowódcy IV b.tlgr^[4]. – kpt. łącz. Leon Antoni Wysocki
p.o. dowódcy VII b.tlgr. – kpt. łącz. Józef Bolesław Wróblewski
p.o. dowódcy VIII b.tlgr. – kpt. łącz. inż. Stanisław Bronisław Hegner-Szymański
p.o. komendanta kadry kz III b.rtlgr. – por. łącz. Władysław Kijak
p.o. komendanta kadry kz IV b.tlgr. – kpt. łącz. Henryk Teszyński
p.o. komendanta kadry kz VII b.tlgr. – kpt. łącz. Józef II Wysocki
p.o. komendanta kadry kz VIII b.tlgr. – kpt. łącz. Stanisław Sierkuczewski

Przypisy

↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 8 czerwca 1923 roku, s. 384.
↑ Podlekarz.
↑ B.Rtlgr. – ówczesny skrót nazwy batalionu radiotelegraficznego.
↑ B. Tlgr. – ówczesny skrót nazwy batalionu telegraficznego.

Bibliografia

Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2/III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Rocznik Oficerski 1923

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_37_z_8_czerwca_1923_roku,_s._384-1] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 8 czerwca 1923 roku, s. 384.

[2] Podlekarz.

[3] B.Rtlgr. – ówczesny skrót nazwy batalionu radiotelegraficznego.

[4] B. Tlgr. – ówczesny skrót nazwy batalionu telegraficznego.

[1]

[2]

[3]

[4]