Awraham Kuk

Awraham Kuk
‏אברהם יצחק הכהן קוק‎
Data urodzenia	1865
Data śmierci	1935
Miejsce pochówku	Cmentarz żydowski na Górze Oliwnej
	Naczelny rabin Mandatu Palestyny
Okres sprawowania	1921–1935
	Rabin Jerozolimy
Okres sprawowania	1920–1921
Wyznanie	judaizm
	Multimedia w Wikimedia Commons

Awraham Jicchak Kuk, Abraham Izaak Kuk, również Ha-Raw (ur. 7 września 1865 w Grzywie, zm. 1 września 1935 w Jerozolimie) – żydowski rabin, kabalista, poeta i działacz społeczny początku XX wieku. Twórca filozoficznej koncepcji syjonizmu religijnego. Piastował urząd rabina Jafy (1904–1914), rabina Jerozolimy (1920–1921), oraz był pierwszym naczelnym aszkenazyjskim rabinem Palestyny (1921–1935).

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Abraham urodził się w 1865 roku w miejscowości Grzywa w Imperium Rosyjskim (obecnie dzielnica Dyneburga na terytorium Łotwy). Był najstarszym z ośmiorga dzieci w żydowskiej rodzinie należącej do ruchu chasydzkiego. Jego ojciec, rabin Szlomo Zalman Ha-Kohen Kuk, był studentem jesziwy w Wołożynie. Dziadek należał do chasydzkiej dynastii Kapust. Jako dziecko zyskał miano ilui (cudowne dziecko). W wieku 18 lat, w 1884 roku rozpoczął naukę w jesziwie w Wołożynie. W 1886 roku ożenił się z Bat Szevą, córką rabina Elijahu Rabinowicza-Teomim. Dwa lata później urodziła mu córkę.

Działalność publiczna

W 1887 roku przeszedł smichę, obejmując następnie stanowisko rabina w miejscowości Żejmele na Litwie. Rok później zmarła jego żona. Ojciec przekonał go do poślubienia kuzynki Ryfki. W 1895 roku Kuk został rabinem Bauska. W 1901 i 1904 roku opublikował trzy artykuły, w których przedstawił w pełni rozwinięte poglądy popierające osadnictwo żydowskie w Palestynie. Równolegle pisał liczne komentarze talmudyczne i halachiczne, z których część opublikowano dopiero po jego śmierci.

Działalność w Palestynie

W 1904 roku rabin Kuk przyłączył się do drugiej aliji i wyemigrował do Palestyny, będącej wówczas pod panowaniem Imperium Osmańskiego. W tym samym roku objął funkcję rabina Jafy, biorąc także odpowiedzialność za nowo tworzone świeckie syjonistyczne kolonie rolnicze na równinie Szaron. Wywierał silny wpływ na ludzi, dążąc do tego, by we wszystkich dziedzinach życia coraz więcej uwzględniali oni rolę Tory i religijnego prawa żydowskiego (Halacha). Pragnąc zbliżyć się do ruchu syjonistycznego, wyjechał w 1914 roku na konferencję Agudat Israel w Szwajcarii. Wybuch I wojny światowej zastał go w Europie, a ponieważ Imperium Osmańskie weszło do sojuszu wojskowego państw centralnych, nie mógł powrócić do Palestyny. Do końca wojny przebywał w Wielkiej Brytanii, pełniąc obowiązki rabina w Wielkiej Synagodze Spitalfields w Londynie^[1]. Po wojnie powrócił do Brytyjskiego Mandatu Palestyny i w 1921 roku został aszkenazyjskim rabinem Jerozolimy, a w 1921 roku pierwszym aszkenazyjskim Naczelnym Rabinem Palestyny (do 1935 r.). W 1924 roku był założycielem jesziwy Merkaz Ha-Raw Kuk w Jerozolimie^[2]^[3].

Kuk był wybitnym znawcą prawa halachicznego, zachowując przy tym niezwykłą otwartość umysłu na nowe pomysły. Zyskał w ten sposób wiele sympatii religijnych i niereligijnych ludzi, ale doprowadził także do braku zrozumienia jego idei przez skrajne ugrupowania. Kuk starał się budować i utrzymywać porozumienie między poszczególnymi grupami religijnymi i politycznymi, w tym między przywództwem świeckich organizacji syjonistycznych, syjonistami religijnymi i tradycyjnymi Żydami ortodoksyjnymi. Uważał, że współczesny ruch syjonistyczny dążący do przywrócenia państwa żydowskiego w Ziemi Izraela ma głębokie znaczenie teologiczne. Syjonistów postrzegał jako emisariuszy realizujących niebiański plan zaprowadzenia ery mesjańskiej. Dzięki tej ideologii młodzi, świeccy, a często nawet anty-religijni pionierzy syjonistyczni wracali do Ziemi Izraela. Według Kuka, nawet ci nieświadomie pionierzy byli częścią wielkiego procesu, w którym Bóg przywracał naród żydowski po 2000-letnim wygnaniu do swojej ziemi w Palestynie. Dlatego rabin Kuk usilnie popierał działalność pionierów syjonistycznych, którzy ciężką pracą fizyczną kładli podwaliny pod ostateczne duchowe mesjańskie odkupienie światowego żydostwa. Pewnego razu Kuk powiedział, że powołanie Głównego Rabinatu Mandatu Palestyny było pierwszym krokiem w kierunku ponownego ustanowienia Sanhedrynu.

Zmarł na nowotwór w dniu 1 września 1935 roku w Jerozolimie. W jego pogrzebie uczestniczyło około 20 tys. osób. Został pochowany na Górze Oliwnej w Jerozolimie^[4].

Znaczenie

Rabin Kuk przyczynił się do kształtowania ideologii syjonizmu religijnego. Tworząc podstawy współczesnego żydowskiego mesjanizmu wspierał żydowską kolonizację Palestyny, pomagając w budowaniu fundamentów państwa żydowskiego. Ze względu na swoje poglądy był krytykowany przez wielu jako człowiek naiwny, jednak jego nauki zyskały wielu uczniów.

Dzieła

Orot
Orot HaTeshuvah
Orot HaEmuna
Orot HaKodesh
Orot HaTorah
Ain Aiyah
Reish Millin
Ma'amarei HaR'Iyah
Midbar Shur
Chavosh Pe'er – on tefillin
Eder HaYakar, Ikvei HaTzon
Be’er Elijahu
Orach Mishpat
Ezrat Cohen
Zivchei R'Iyah- Shu"t, Chidushim
Shmoneh Kvatzim
Olat Raiyah
Igrot HaRaiyah

Przypisy

↑ Psalm 43: Fight On My Behalf Against A Merciless Nation. [w:] Rav Kook on the Weekly Parsha [on-line]. [dostęp 2012-10-05]. (ang.).
↑ Rav Hillel Rachmani: Rabbi Abraham Isaac Kook. Jewish Virtual Library. [dostęp 2012-10-06]. (ang.).
↑ Time line for Rav Avraham Yitzchak HaCohen Kook. [w:] RavKookTorah.org [on-line]. [dostęp 2012-10-06]. (ang.).
↑ Report by His Majesty’s Government in the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland to the Council of the League of Nations on the Administration of Palestine and Trans-Jordan for the year 1935 by His Majesty’s Government in the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland to the Council of the League of Nations on the administration of Palestine and Trans-Jordan for the year 1935. Jerusalem: The Office of High Commissioner for Palestine and Trans-Jordan, 1935.

Bibliografia

Cewi Jaron: The Philosophy of Rabbi Kook. Eliner Library, 1992.
Ezra Gellman: Essays on the Thought and Philosophy of Rabbi Kook. Fairleigh Dickinson University Press, 1991. ISBN 0-8386-3452-4.
Shalom Carmy: The World of Rav Kook's Thought. Avi-Chai Publishers, 1991. ISBN 0-9623723-2-3.
Benjamin Ish-Shalom: Rav Avraham Itzhak HaCohen Kook: Between Rationalism and Mysticism. SUNY Press, 1993. ISBN 0-7914-1369-1.
Religious Zionism of Rav Kook Pinchas Polonsky. Machanaim, 2009. ISBN 978-965-91446-0-0.

Linki zewnętrzne

Rav Kook on the Weekly Parsha. [w:] Rav Kook on the Torah Portion [on-line]. [dostęp 2012-10-05]. (ang.).

[1] Psalm 43: Fight On My Behalf Against A Merciless Nation. [w:] Rav Kook on the Weekly Parsha [on-line]. [dostęp 2012-10-05]. (ang.).

[2] Rav Hillel Rachmani: Rabbi Abraham Isaac Kook. Jewish Virtual Library. [dostęp 2012-10-06]. (ang.).

[3] Time line for Rav Avraham Yitzchak HaCohen Kook. [w:] RavKookTorah.org [on-line]. [dostęp 2012-10-06]. (ang.).

[4] Report by His Majesty’s Government in the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland to the Council of the League of Nations on the Administration of Palestine and Trans-Jordan for the year 1935 by His Majesty’s Government in the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland to the Council of the League of Nations on the administration of Palestine and Trans-Jordan for the year 1935. Jerusalem: The Office of High Commissioner for Palestine and Trans-Jordan, 1935.

[1]

[2]

[3]

[4]