Ahmed III
Ahmed III (arab. أحمد الثال) (ur. 30 grudnia 1673 – 1 lipca 1736 w Konstantynopolu) – sułtan imperium osmańskiego w latach 1703-1730, czas jego rządów nazywany jest erą tulipanów[1].
| ||
![]() | ||
Tugra Ahmeda III | ||
Sułtan Imperium Osmańskiego | ||
Okres | od 1703 do 1730 | |
Poprzednik | Mustafa II | |
Następca | Mahmud I | |
Dane biograficzne | ||
Dynastia | Osmanowie | |
Data urodzenia | 30 grudnia 1673 | |
Data śmierci | 1 lipca 1736 | |
Ojciec | Mehmed IV | |
Matka | Emetullah Rabia Gulnus | |
Rodzeństwo | Mustafa II | |
Żona | Emine Mihrisah Kadinefendi | |
Żona | Rabia Sermi Kadinefendi | |
Dzieci | Mustafa III, Abdulhamid I |
ŻyciorysEdytuj
Podstawą jego polityki zagranicznej było utrzymywanie dobrych stosunków z Anglią (od 1707 Wielką Brytanią) i Francją, które były zaniepokojone wzrostem potęgi Rosji na wschodzie Europy.
W 1709, w czasie III wojny północnej udzielił schronienia pobitemu w bitwie pod Połtawą królowi Szwecji Karolowi XII. Wspierany przez dyplomację francuską zażądał wycofania wojsk rosyjskich z Rzeczypospolitej, a po odmowie cara Piotra I wypowiedział 20 listopada 1710 wojnę Rosji. Pobita Rosja, zmuszona została podpisać w 1711 traktat prucki, w którym oddawała Osmanom Azow i zobowiązywała się więcej nie mieszać w wewnętrzne sprawy Polski.
W latach 1716-1718 prowadził przegraną wojnę z Austrią i Wenecją, zakończoną utratą Belgradu, północnej Bośni i Serbii. 20 września 1730 został obalony w wyniku przewrotu pałacowego janczarów, którzy wynieśli na tron jego bratanka Mahmuda I. Ahmed III zmarł 6 lat później.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Ahmed III, http://www.britannica.com/biography/Ahmed-III