Anglezyt – rzadki minerał z grupy siarczanów. Po raz pierwszy znaleziony na wyspie Anglesey, położonej u wybrzeży Walii, stąd nazwa. Wcześniej był znany jako efekt rozkładu galeny. Przeobraża się w cerusyt[1].

Anglezyt
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

PbSO4 (siarczan ołowiu)

Twardość w skali Mohsa

3[1]

Przełam

muszlowy

Łupliwość

wyraźna trójkierunkowa

Układ krystalograficzny

układ rombowy

Gęstość minerału

6,3[1] g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

przezroczysty, niekiedy lekko zabarwiony (biały, szary, zielonkawy, niebieskawy, żółtawy)

Rysa

biała

Połysk

diamentowy

Właściwości

edytuj

Tworzy często dobrze wykształcone kryształy, najczęściej o pokroju tabliczkowym. Występuje też w postaci płytek i słupków. Tworzy skupienia ziarniste, ziemiste, naciekowe. Występuje w formie naskorupień. Jest izostrukturalny z: celestynem i barytem. Jest kruchy, przezroczysty .

Występowanie

edytuj

Powstaje w strefie wietrzenia kruszców ołowiu, zwykle galeny. Spotykany z cerusytem.

Miejsca występowania: Wielka Brytania – Szkocja, wyspa Anglesy, Niemcy – Siegen, Harz, Eifel, Badenia, Austria, Włochy – Sardynia, Szkocja, Rosja – Góry Jabłonowe. Bardzo duże kryształy pochodzą z Namibii – Tsumeb i Nowej Kaledonii.

W Polsce – sporadycznie spotykany w kopalni ołowiu na Wyżynie Śląskiej, także w okolicach Kielc i w Górach Sowich.

Zastosowanie

edytuj
  • Może być wykorzystywany do otrzymywania ołowiu (zawiera 68,3% tego pierwiastka).
  • Należy do minerałów rzadkich i poszukiwanych przez kolekcjonerów.
  • Niekiedy znajduje zastosowanie w jubilerstwie.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996, seria: Leksykon Przyrodniczy. ISBN 83-7129-194-9.

Linki zewnętrzne

edytuj