Antoni Bartłomiej Ledóchowski

Antoni Bartłomiej Jacek Joachim Filip Michał Ledóchowski, właśc. Antoni Halka-Ledóchowski (ur. 1755 w Krupie k. Łucka, zm. 1835 w Warszawie) − hrabia, poseł obozu reformatorskiego na Sejm Czteroletni z województwa czernihowskiego w 1790[1], starosta hajsyński[2], dworzanin króla Stanisława II Poniatowskiego, autor anonimowych publikacji reformatorskich, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej[3].

Antoni Bartłomiej Ledóchowski
Ilustracja
Herb
Ledóchowski Hrabia
Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1755
Krupa k. Łucka

Data i miejsce śmierci

11 listopada 1835
Warszawa

Ojciec

Franciszek Antoni Ledóchowski

Matka

Ludwika z Dönhoffów Ledóchowska

Żona

Julia Julianna z Ostrowskich

Dzieci

Józef Zachariasz
Ignacy Hilary
Tadeusz
Tymoteusz
Apolonia
Izabela Rozalia

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) Krzyż Wielki Orderu Leopolda (Austria)

Syn Franciszka Antoniego i Ludwiki z Denhoffów. Brat Stanisława. Właściciel dóbr na Wołyniu, Sandomierszczyźnie i Mazowszu. Po powstaniu kościuszkowskim sprzedał dobra wołyńskie i mazowieckie i osiadł w dobrach sandomierskich (Ossolin). Wraz z bratem Stanisławem w 1800 roku otrzymał tytuł hrabiowski od cesarza rzymskiego Franciszka II. 8 stycznia 1809 roku był w pierwszej grupie odznaczonych Orderem Leopolda przez Cesarza Austrii Franciszka I.

W 1816 roku wysadził zamek w Ossolinie, rzekomo w poszukiwaniu skarbów. Odebrał również Ossolinowi prawa miejskie z uwagi na całkowity brak rozwoju miejscowości jako jednostki miejskiej. Po śmierci żony w 1819 roku przekazał dobra klimontowskie synowi Józefowi oraz ossolińskie Ignacemu, a sam wybrał stan duchowny. Przygotowywał się do niego w zakonie reformatów w Sandomierzu i Zgromadzeniu Księży Misjonarzy w Warszawie przy kościele św. Krzyża. Zmarł przy tym kościele. Pochowany w farze w Klimontowie.

Kawaler polskiego Orderu św. Stanisława od 1789 i austriackiego Orderu Leopolda I klasy od 1809[2].

Pierwszy w rodzinie hrabia austriacki od 8 maja 1800, galicyjski od 15 maja 1800[2], potwierdzony w Królestwie Kongresowym w 1820[4]

Przypisy

edytuj
  1. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 335.
  2. a b c Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 540.
  3. Adam Skałkowski, Towarzystwo przyjaciół konstytucji 3 maja, Kórnik, 1930, s. 73.
  4. Kuryer Litewski, nr 130, 29 października 1820 roku, [b.n.s.]

Bibliografia

edytuj
  • Klimontów miasto prywatne rodu Ossolińskich, Eugeniusz Niebelski, Klimontów 1993.
  • Polski Słownik Biograficzny, Władysław Serczyk, t. 16, Wrocław – Warszawa – Kraków 1971.