Franciszek Antoni Ledóchowski

wojewoda czernihowski

Franciszek Antoni Ledóchowski (ur. 1728 na Wołyniu, zm. 1783 w Wiedniu) – wojewoda czernihowski, starosta włodzimierski, hajsyński, podkomorzy królewski, poseł.

Franciszek Antoni Ledóchowski
Ilustracja
Herb
Szaława
Data urodzenia

1728

Data i miejsce śmierci

9 stycznia 1783
Wiedeń

Ojciec

Adam Ledóchowski

Matka

Marianna z Wierzbowskich Ledóchowska

Żona

Ludwika z Denhoffów

Dzieci

Adam
Antoni Bartłomiej
Anna Czapska
Apolonia Ostrowska
Stanisław
Marianna Aleksandrowicz

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Życie rodzinne

edytuj

Syn Adama kasztelana wołyńskiego i Ludwiki z Wierzbowskich. W 1745 ożenił się z Ludwiką z Denhoffów, córką kasztelanica sieradzkiego. Żona wniosła w posagu m.in. dobra klimontowskie, ossolińskie i Tetyjów. Od ojca otrzymał natomiast na Wołyniu dobra Pieczychwosty oraz Chocin. W 1763 roku procesował się z Pacami i Puzyniną o Iwaniska.

Działalność polityczna

edytuj

W 1744 został starostą włodzimierskim, które scedował na niego ojciec oraz rotmistrzem pancernym. W tym samym roku został również po raz pierwszy wybrany na sejm z województwa czernihowskiego. W 1758 roku ponownie wybrany z tego samego województwa na sejm, na którym był przeciwnikiem „familii”. W 1764 roku wybrany na sejm konwokacyjny w którym nie uczestniczył. Na sejmie elekcyjnym w 1764 roku podpisał akt elekcji Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa wołyńskiego[1]. W 1765 roku mianowany podkomorzym królewskim. W załączniku do depeszy z 2 października 1767 roku do prezydenta Kolegium Spraw Zagranicznych Imperium Rosyjskiego Nikity Panina, poseł rosyjski Nikołaj Repnin określił go jako posła wątpliwego dla realizacji rosyjskich planów na sejmie 1767 roku, poseł powiatu christenburskiego na sejm 1767 roku[2]. W 1774 roku otrzymał we Włodzimierzu Wołyńskim jurydykę pojezuicką i starostwo hajsyńskie. W 1775 roku starostwo włodzimierskie scedował na rzecz Mikołaja Ledóchowskiego. W grudniu 1776 mianowany wojewodą czernihowskim.

Odsunięcie się od działalności politycznej

edytuj

W proteście przeciwko ingerencji państw ościennych w sprawy Rzeczypospolitej ok. 1779 roku wycofał się z życia politycznego. Wszelkie pełnomocnictwa do prowadzenia spraw majątkowych przekazał na rzecz syna Antoniego. Zamieszkał w Gdańsku, a później w Wiedniu, gdzie zmarł 9 stycznia 1783 roku.

Kawaler orderów:

Bibliografia

edytuj
  • Eugeniusz Niebelski, Klimontów miasto prywatne rodu Ossolińskich, Klimontów 1993.
  • Władysław Serczyk, Polski Słownik Biograficzny, t. 16, Wrocław – Warszawa – Kraków 1971.

Przypisy

edytuj
  1. Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 74.
  2. Носов Б. В. Установление российского господства в Речи Посполитой. 1756–1768 гг. Moskwa, 2004, s. 671.